Η ζωή μου-Ισιδώρα Ντάνκαν, σε κείμενο και σκηνοθεσία Θανάση Θεολόγη, στο Θέατρο Αργώ.
Η Ισιδώρα Ντάνκαν γεννήθηκε το 1877 στην Αμερική. Μεγάλωσε με τα τρία της αδέλφια στα πλαίσια μιας μητριαρχικής οικογένειας, καθώς ο πατέρας της είχε εγκαταλείψει την οικογένειά τους. Σε νεαρή ηλικία ξεκίνησε την ενασχόληση της με το μπαλέτο και πολύ γρήγορα εξελίχθηκε σε ολοκληρωμένη χορεύτρια. Οι πρώτες της εργασιακές απόπειρες στην Αμερική απέτυχαν και το 1899 μετακόμισε στην Αγγλία, όπου καθιερώθηκε ως καλλιτέχνις. Ακολούθησαν επιτυχημένες εμφανίσεις και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες. Η προσωπική της ζωή υπήρξε εξαιρετικά ταραχώδης και σημαδεύτηκε από τραγικά γεγονότα, με αποκορύφωμα την απώλεια των παιδιών της, που δεν κατάφερε να ξεπεράσει ποτέ. Η ίδια πέθανε το 1927 από πνιγμό, όταν το μακρύ φουλάρι που φορούσε πιάστηκε στον πίσω τροχό του ανοιχτού αυτοκινήτου στο οποίο επέβαινε.
Η Ισιδώρα Ντάνκαν αντιμετώπισε ριζοσπαστικά την χορευτική τέχνη, αλλά και την ζωή, καθώς τόσο με τις θεωρίες της, όσο και με τον τρόπο ζωής της υποστήριζε πάντα την χειραφέτηση. Χειραφέτηση της τέχνης, της γυναίκας και του ανθρώπου γενικότερα. Ανήγαγε τον χορό σε υψηλή τέχνη, επινοώντας αυτό που αργότερα ονομάστηκε μοντέρνος χορός και υποστήριξε τις επιλογές της με την θεμελίωση επαναστατικών θεωριών. Δεν άντεχε τους περιορισμούς του μπαλέτου διότι την εμπόδιζαν να είναι ο εαυτός της και επέλεξε μια χορευτική έκφραση, όπου θα μπορούσε να χορεύει όπως αισθάνεται. Άντλησε την έμπνευσή της από την αρμονία της φύσης, την οποία θεωρούσε "την επιβλητικότερη μορφή τέχνης". Η ίδια ισχυρίζονταν πως "οι πρώτοι της δάσκαλοι χορού ήταν ο άνεμος, το κύμα, το φτερούγισμα του πουλιού και της μέλισσας". Κατασκεύασε την δική της τεχνική βασιζόμενη σε καθημερινές κινήσεις και επιδίωκε κάθε κίνησή της να πηγάζει από μέσα της. Ήθελε η τέχνη της να ξεκινά από την ψυχή και να απευθύνεται στην ψυχή, ακολουθώντας "τον βαθύ ρυθμό της εσωτερικής συγκίνησης". Απέρριψε το κοστούμι του μπαλέτου και για μια ακόμη φορά επιδίωξε την ελευθερία έκφρασης, χορεύοντας ξυπόλητη και φορώντας ένα κοστούμι που παρέπεμπε στην ελληνική τέχνη που θαύμαζε και αγαπούσε. Περιφρονούσε τα σκηνικά και χόρευε πάντα μπροστά από μία σκουρόχρωμη κουρτίνα. Κάθε της επιλογή είχε σαν γνώμονα την επαφή με το ανθρώπινο πνεύμα μέσω της υψηλής αισθητικής, της χάρης και της απλότητας.
Η παράσταση του Θανάση Θεολόγη, που παρουσιάζεται στο θέατρο Αργώ κατάφερε να παρουσιάσει ολοκληρωμένα την ουσία της σκέψης της μεγάλης χορεύτριας και να συνοψίσει σε ένα μονόλογο τα σημαντικότερα γεγονότα της ζωής, ξεκινώντας από τα παιδικά της χρόνια και ακολουθώντας την πορεία της ως τον θάνατό της. Ενδιάμεσοι σταθμοί οι περιοδείες, οι μεγάλοι έρωτες, οι προσωπικές της τραγωδίες αλλά και οι επαγγελματικές επιτυχίες. Η σκηνοθεσία του έργου που υπογράφει ο Θανάσης Θεολόγης, χαρακτηρίζεται από αρκετά ενδιαφέροντα ευρήματα αλλά στο σύνολό της δεν κατάφερε πάντα να ακολουθήσει την αισθητική της απλότητας που πρέσβευε η ίδια η χορεύτρια, καθώς επένδυσε σε ένα βαρύ σκηνικό εποχής και σε μία εξπρεσιονιστική υποκριτική γραμμή. Τον απαιτητικό ρόλο της Ισιδώρας Ντάνκαν υποδύθηκε η Ιωάννα Δελάκου που περιόρισε τα φυσικά της χαρίσματα και κινήθηκε με νευρικότητα τόσο στην πρόζα, όσο και στον χορό της. Τις χορογραφίες ανέλαβε η Τάνια Μιλτένοβα. Η Ρέα Ολυμπίου επιμελήθηκε τα σκηνικά και τα κοστούμια και ο Κώστας Αυλωνίτης τους φωτισμούς. Καθ' όλη τη διάρκεια της παράστασης βρισκόταν επί σκηνής ο καλός πιανίστας Γιούρι Στούπελ που συνόδευε μελωδικά τη σκηνική δράση.
0 comments: