Όσα αγαπήθηκαν, συζητήθηκαν και ξεχώρισαν τη χρονιά που φεύγει, σε ένα μηνολόγιο-απολογισμό.
Ιανουάριος
Ο πρώτος μήνας του χρόνου δίνει μια καθαρή εικόνα της θεατρικής Θεσσαλονίκης. Από τη μια οι φιλοξενούμενες παραγωγές (πολυδιαφημισμένες, λαμπερές ή low budget και εναλλακτικές) που επισκέπτονται την πόλη για έναν κύκλο παραστάσεων και από την άλλη οι δουλειές των ανήσυχων ομάδων της πόλης που το κοινό ακολουθεί και παρακολουθεί. Αυτόν τον μήνα —μεταξύ άλλων— το κοινό θαύμασε τον υποκριτικό άθλο της Γιασεμής Κηλαηδόνη στο Μαράν Αθά και γέμισε ασφυκτικά το Μέγαρο Μουσικής για να βιώσει τη νουάρ ατμόσφαιρα του Σικάγο της δεκαετίας του ΄20, στο ομώνυμο μιούζικαλ.
Φεβρουάριος
Ένα δείγμα αριστοτεχνικής εργασίας από θίασο της πόλης ήταν η site specific εκδοχή του Βυσσινόκηπου, που σκηνοθέτησε η Χριστίνα Χατζηβασιλείου για την Πειραματική Σκηνή της Τέχνης. Ασφυκτικά γεμάτο το σαλόνι της Βίλας Καπαντζή, —φυσικό σκηνικό της παράστασης— από την πρώτη έως την τελευταία μέρα, και όχι άδικα. Τον ίδιο μήνα δέκα ομάδες της πόλης συμμετείχαν στην Ανοιχτή Σκηνή του Θεάτρου Άνετον· μια ενδιαφέρουσα διοργάνωση από τον Δήμο Θεσσαλονίκης.
Μάρτιος
Το ενδιαφέρον μονοπώλησε η προσέγγιση της Κατερίνας Ευαγγελάτου, στον κλασικό Γυάλινο κόσμο του Τένεσι Ουίλλιαμς. Η —εμποτισμένη με αυτοβιογραφικά στοιχεία του συγγραφέα— κινηματογραφική προσέγγιση σε συνδυασμό με την εξαιρετική αισθητική κέντρισαν το ενδιαφέρον του κοινού, κάτι που δεν συνέβη στην αρκετά παρωχημένη εκδοχή του Πατέρα που πρότεινε το Θέατρο Τέχνης.
Απρίλιος
Κάνει πρεμιέρα η πολυαναμενόμενη σκηνική μεταφορά του μυθιστορήματος του Θωμά Κοροβίνη, Ο γύρος του θανάτου. Οι εξπρεσιονιστικές πινελιές και οι άκαμπτες υποκριτικές φόρμες της σκηνοθεσίας του Νίκου Μαστοράκη, αποστείρωσαν τις υγρές και σκοτεινές νύχτες της Θεσσαλονίκης, που παρουσιάζονται γλαφυρά στις σελίδες του μυθιστορήματος και στερούν από το Κρατικό θέατρο, την ευκαιρία να παρουσιάσει μια σπουδαία παράσταση.
Λίγο πιο πάνω, στο Αυλαία, η ομάδα Sforaris με το Γιοι και κόρες, δίνει μια τρυφερή επαφή της Ιστορίας με την ιστορία, του συλλογικού με το ατομικό, και κερδίζει της εντυπώσεις.
Ο Απρίλιος πήρε μαζί του μια σπουδαία ηθοποιό, τη Λίνα Λαμπράκη, που "έφυγε" μετά από μια λαμπρή καριέρα, σε ηλικία 78 ετών.
Μάιος
Μήνας εξελίξεων ο Μάιος του 2013 για το Κρατικό Θέατρο. Ο Σωτήρης Χατζάκης παραιτείται από τη θέση του καλλιτεχνικού διευθυντή για να αναλάβει την αντίστοιχη θέση στο Εθνικό Θέατρο και το τιμόνι του Κρατικού αναλαμβάνει ο Γιάννης Βούρος, ενώ πρόεδρος του Διοικητικού συμβουλίου η Μένη Λυσσαρίδου. Την αποχώρηση Χατζάκη συνοδεύουν στιγμές απείρου κάλους και ατόφιας γραφικότητας, με τα αλήστου μνήμης πανό, με τη φράση "Σωτήρη Χατζάκη, ευχαριστούμε για όσα πρόσφερες", που "κόσμησαν" την πρόσοψη του θεάτρου της Ε.Μ.Σ.
Ιούνιος
Στο μεταίχμιο ανάμεσα στη χειμερινή και θερινή θεατρική περίοδο, λίγο πριν ξεκινήσουν τα φεστιβάλ, το κοινό παρακολούθησε την επάνοδο της Ρούλας Πατεράκη στα θεατρικά δρώμενα της πόλης, με το Blasted της Σάρας Κέην, τις παραγωγές ομάδων της πόλης στο —νεοσύστατο— φεστιβάλ Θεατρικές Πρεμιέρες στην Καλαμαριά και στο επιτυχημένο Βήμα στους Νέους στο Σχήμα εκτός Άξονα. Ασφυκτικά γέμισε η —κατά Γιάλομ— εκλαϊκευμένη ψυχανάλυση, στο Όταν έκλαψε ο Νίτσε.
Ιούλιος
Τα φεστιβάλ σε πλήρη ανάπτυξη. Πολυσυζητημένος Sakis στις Βάκχες και mainstream ακαδημαϊσμός στη Μήδεια του Κιμούλη, στο Θέατρο Δάσους και κακοπαιγμένος και πρόχειρα σκηνοθετημένος Λόρκα, αλλά και εξαιρετικός, σπαρακτικός λόγος στον Κοινό λόγο της Έλλης Παπαδημητρίου, στο Θέατρο Κήπου.
Αύγουστος
Εν μέσω θερινής ραστώνης ήρθε στην πόλη μια από τις δύο παραγωγές του Εθνικού Θεάτρου. Ο Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθέτησε το σπάνια παρουσιαζόμενο έργο του Σοφοκλή, Τραχίνιες. Ο Αργύρης Ξάφης έδωσε ένα κωμικό Ηρακλή και το κοινό είδε τον πιο καλοδουλεμένο χορό σε θεατρική παράσταση των τελευταίων χρόνων.
Σεπτέμβριος
Με έναν Πλούτο με ρομαντισμό και διάθεση (αυτό)κριτικής, δια χειρός Διονύση Σαββόπουλου, εγκατέλειψαν οι Θεσσαλονικείς τις κερκίδες των ανοιχτών θεάτρων και με το μπεκετικό Περιμένοντας τον Γκοντό υποδέχτηκαν τη χειμερινή περίοδο, στον κλειστό χώρο.
Οκτώβριος
Θέατρο στα Δημήτρια. Ο πολιτιστικός θεσμός της Θεσσαλονίκης, αν και με αισθητά μειωμένο προϋπολογισμό έδωσε το πιο προσεγμένο θεατρικό πρόγραμμα των τελευταίων ετών. Με σπουδαίες —και sold out— ελληνικές παρουσίες (Άσκηση Σύσσημον, Γκόλφω), μετακλήσεις από το εξωτερικό (Νόρα, tgStan) και με συνεργασίες με το Τμήμα Θεάτρου του Α.Π.Θ. (Blue, Τομπίας), έγινε η δυναμική έναρξη της χειμερινής περιόδου.
Η δημιουργική θεατρική κίνηση της πόλης στιγματίστηκε από την απώλεια του πανεπιστημιακού δασκάλου και σκηνοθέτη Νίκου Χουρμουζιάδη.
Νοέμβριος
Πρωταγωνιστούν οι ομάδες της πόλης. Οι Ars Moriendi φωτίζουν την τρίτη πράξη του σαιξπηρικού Άμλετ, οι A4M εντρυφούν στο ιαπωνικό θέατρο Νο, στο Καντάν του Γιούκιο Μισίμα. και η ομάδα Oberon προτείνει Λούλα Αναγνωστάκη και Σάρα Κέην. Στο είδος του bar theatre που εσχάτως κερδίζει έδαφος, η ομάδα Passatempo παρουσιάζει μια νέα εκδοχή της τελευταίας παραγωγής της, της Όπερας του ζητιάνου.
Μια φωτεινή στιγμή επιφύλαξε ο Νοέμβρης. Μια εμπνευσμένη εκδοχή του ιψενικού Πέερ Γκυντ είδε το φως της σκηνής του Κρατικού Θεάτρου.
Δεκέμβριος
Λίγο πριν την εορταστική περίοδο η θεατρική κίνηση στην πόλη —παραδοσιακά—αυξάνεται. Με ενδιαφέρουσες προτάσεις (Κάτω από το γαλατόδασος, Golfω! director’s cut, Νυκτόβια ζώα) αφήνουμε πίσω το 2013, με την ελπίδα το 2014 να φέρει καλοδουλεμένες, τολμηρές, ουσιαστικές θεατρικές επιλογές.
0 comments: