Από το Blogger.
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΠΡΟΣΕΧΩΣ: "Υπόγειο" (Αυλαία, 23-26/9), "Προσωπική συμφωνία" (Κολοσσαίον, 25/9-6/10), "Ρένα" (Αριστοτέλειον, 27/9-6/10), "Οθέλλος" (Αμαλία, 2-13/10), "Οι 12 ένορκοι" (Αθήναιον, 4-5/10)

Η βερολινέζικη Σαουμπίνε

Leave a Comment
Η Σαουμπίνε δημιουργήθηκε στο Βερολίνο το 1962, ως ένα ιδιωτικό θέατρο με ένα ρεπερτόριο με σαφείς κοινωνικοπολιτικές αναφορές. Η αρχική ονομασία ήταν The Schaubuhne at Halleschen Ufer.
Σημαντικοί σκηνοθέτες και ηθοποιοί του γερμανικού θεάτρου όπως ο Πέτερ Στάιν, ο Κλάους Μίχαελ Γκρούμπερ, ο Ρόμπερτ Ουίλσον, ο Μπρούνο Γκανς, ο Luc Bondy, η Andrea Breth, η Edith Clever, η Jutta Lampe, "φρόντισαν" ώστε το θέατρο να αποκτήσει παγκόσμια φήμη. Τα πρώτα έργα παρουσιάστηκαν στο Halleschen Ufer, ενώ από το 1981 κι έπειτα η δραστηριότητα του θεάτρου μεταφέρθηκε στο κτίριο της πλατείας Lehniner. Με τον Τόμας Οστερμάιερ, τον Jens Hillje, τη Sasha Waltz και τον Jochnen Sandig, που είχαν την καλλιτεχνική διεύθυνση της Σαουμπίνε από το 1999 ως το 2004, το θέατρο εξελίχθηκε σε μια ισχυρή παγκόσμια καλλιτεχνική δύναμη.
Το ρεπερτόριο της Σαουμπίνε —που βασίζεται στην επιλογή τόσο του κειμένου όσο και του σκηνοθέτη— καθορίζεται από μια κριτική-αναλυτική και συχνά πολιτική άποψη, σχετικά με την κοινωνική πραγματικότητα, καθώς επίσης και από μια αμφισβήτηση των μορφών του σύγχρονου ρεαλισμού. Η αμφισβήτηση αυτή αποτυπώνεται τόσο στη σκηνοθεσία όσο και στην υποκριτική και στον σχεδιασμό του σκηνικού χώρου.
Η Σαουμπίνε στεγάζεται από το 1981 σε ένα κτίριο που σχεδιάστηκε από τον γερμανό αρχιτέκτονα Erich Mendelsohn. Ο χώρος βρίσκεται στην πλατεία Lehniner σε ένα κτιριακό σύμπλεγμα που δημιουργήθηκε το 1928 για να στεγάσει καταστήματα, καμπαρέ και κινηματογράφο. Στη θεατρική αίθουσα δεν υπάρχει ο διαχωρισμός ανάμεσα στην σκηνή και στην πλατεία, όπως συμβαίνει στα συμβατικά θέατρα. Έχει δημιουργηθεί ένας ευέλικτος χώρος. Η σκηνική δράση μπορεί να μεταφέρεται και να εκτυλίσσεται ακόμη και στον χώρο των θεατών. Επιπλέον, δύο συρόμενα πάνελ μπορούν να χρησιμοποιηθούν για να χωριστεί η τεράστια αίθουσα (67,5 μέτρα μήκος και 21 μέτρα πλάτος), σε τρεις μικρότερες σκηνές. Έτσι μπορούν παρουσιάζονται τρεις παραστάσεις ταυτόχρονα. Πρόκειται για μια μορφή σκηνικού χώρου, ικανού να εξυπηρετήσει οποιονδήποτε σκηνικό πειραματισμό. 

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα

0 comments: