Πέντε χρόνια μετά τη συνεργασία τους στο ανέβασμα του έργου Πεθαίνω σαν χώρα, ο Μιχαήλ Μαρμαρινός με το Theseum Ensemble και ο Δημήτρης Δημητριάδης επανέρχονται με την παράσταση Insenso/Όπερα εμπνευσμένη από το Senso του Λουκίνο Βισκόντι. Την άρια-ποταμό πάνω στην μνήμη ενός ερωτικού πάθους που οδήγησε στον εξευτελισμό και την τριπλή προδοσία —της πατρίδας, της κοινωνικής τάξης, του εραστή— ερμηνεύουν γυναίκες ηθοποιοί, ανάμεσά τους και μια Ιταλίδα.
7,8,9 Ιουλίου. Πειραιώς 260, Κτίριο Δ.
Ουτοπία ή πραγματικότητα; Εργάτες, άνεργοι, άστεγοι και μετανάστες έχουν βγει στους δρόμους διεκδικώντας το τέλος της αδικίας και της εξαθλίωσης. Επιτέλους, μια αληθινή επανάσταση στην Ελλάδα...
Βασισμένη στην ταινία La Commune (Paris,1871) του Peter Watkins, η παράσταση διερευνά τη δυναμική μιας εξέγερσης. "Ο λαός, λέει ο Ριβαρόλ, δεν ήθελε την επανάσταση, ήθελε μονάχα το θέαμά της". Yπάρχει χώρος για επανάσταση μέσα στη σύγχρονη "κοινωνία του θεάματος" ή μήπως η επανάσταση είναι καταδικασμένη να κάνει διάλογο μόνο με τον εαυτό της;
Βασισμένη στην ταινία La Commune (Paris,1871) του Peter Watkins, η παράσταση διερευνά τη δυναμική μιας εξέγερσης. "Ο λαός, λέει ο Ριβαρόλ, δεν ήθελε την επανάσταση, ήθελε μονάχα το θέαμά της". Yπάρχει χώρος για επανάσταση μέσα στη σύγχρονη "κοινωνία του θεάματος" ή μήπως η επανάσταση είναι καταδικασμένη να κάνει διάλογο μόνο με τον εαυτό της;
9,10 Ιουλίου. Πειραιώς 260, Γκαράζ Η.
Κουαρτέτο Βόυτσεκ, σε σκηνοθεσία Έλλης Παπακωνσταντίνου.
Ο Βόυτσεκ του Γκέοργκ Μπύχνερ συναντά τον Βόυτσεκ του Αλμπαν Μπεργκ σε μία ευρηματική ελληνογερμανική παράσταση-κατασκευή. Πρόκειται για ένα πείραμα in vitro, όπου η κριτική για την ευρωπαϊκή πραγματικότητα συμπλέκεται με τη μεταμοντέρνα ειρωνεία και τον δημιουργικό σαρκασμό. Το Κουαρτέτο Βόυτσεκ, εκτελεσμένο από το "Σύγχρονο Κουαρτέτο Ενωμένης Ευρώπης", παίζει με την αποσπασματική εικόνα του άτολμου επαναστάτη, του σύγχρονου εργάτη, του Ευρωπαίου "νέου" πολίτη και προκαλεί την ανατροπή.
12,13,14 Ιουλίου. Πειραιώς 260, Κτίριο Ε.
Από τους ανδρειότερους ήρωες της Ελληνικής Επανάστασης του 1821, ο Αθανάσιος Διάκος μετατρέπεται —στην τολμηρή εκδοχή της ρηξικέλευθης Λένας Κιτσοπούλου— σε σύμβολο της αντιηρωικής ελληνικής πραγματικότητας του 2012. Σώζεται χάρη σ’ έναν από μηχανής θεό, λίγο πριν από τον ανασκολοπισμό, και ταξιδεύει στο χρόνο με τη μνηστή του Κρουστάλλω για να καταλήξει στην Αθήνα τού σήμερα. Αντιμέτωπος με τις τωρινές αντιφάσεις και τα ευτράπελα, ο αλλοτινός μάρτυρας αδυνατεί πλέον να θυσιαστεί.
14,15,16 Ιουλίου. Πειραιώς 260, Κτίριο Η.
Διαβάστε εδώ το πρώτο: http://theatreviewer.blogspot.gr/2012/06/2012.html
και το δεύτερο μέρος: http://theatreviewer.blogspot.gr/2012/06/2012_13.html
και το δεύτερο μέρος: http://theatreviewer.blogspot.gr/2012/06/2012_13.html
0 comments: