Η πρώτη εμφάνιση της ομάδας έγινε με την performance Motherland, που παρουσιάστηκε στο Bios. Ήταν μια συνεχής απόπειρα χαρτογράφησης. Μια συνεχής αναζήτηση ενός τόπου για να κατοικήσεις. Που βρίσκεται αυτός ο τόπος; Στη μνήμη που ξεδιπλώνεται μπροστά μας; Είναι μέρος του κόσμου που ζούμε; Στις δυνατότητες που προσφέρει το Ταξίδι; Ο τόπος αυτός είναι η πραγματική ζωή; Το τώρα; Οι τρεις performers, χρησιμοποιώντας ιστορίες, αντικείμενα του παρελθόντος, ένα παγκόσμιο χάρτη, τραγούδια, ένα μαυροπίνακα, τα όρια του χώρου, τις απαντήσεις και τα σώματα των θεατών, την ίδια την πόλη, δοκιμάζουν να απαντήσουν. Καταλήγουν σε μια τελευταία απόπειρα χαρτογράφησης της τωρινής στιγμής που περιλαμβάνει την τυχαιότητα της πόλης, πραγματικούς ήχους, σώματα, τις ίδιες τις αντιφάσεις της ζωής. Ένα παλίμψηστο χαρτών που περικλείει στοιχεία ντοκιμαντέρ, performance, installation, live μουσική, διαδραστικότητα.
Το Motherland που παίχτηκε στο Bios σήμανε την έναρξη της συνεργασίας ομάδας και χώρου. Η ομάδα blitz βολεύτηκε στον εναλλακτικό χώρο του Bios με το ανυπόμονο κοινό και ανεβάζει τη δεύτερη δουλειά της μέσα σε ένα χρόνο, το Joy Division, ξανά εκεί. Ενώ το πρώτο αφορούσε αναμνήσεις, αναζητήσεις και τη γεωγραφία της πόλης, το δεύτερο αφορά τα αισθήματα έχθρας που αναπτύσσονται ανάμεσα στα δυο που ήταν κάποτε ένα, όπως και την περίεργη σχέση θύματος-θύτη η οποία συχνά εμβολίζει τις σχέσεις με τη βιαιότητα, την ευρηματικότητα και την ποικιλία της.
Ακολούθησε το New Order στον ίδιο χώρο. Το New Order είναι η προσομοίωση ενός ιδιότυπου τηλεοπτικού παιχνιδιού όπου οι θεατές παίρνουν τον ρολο κριτικής επιτροπής. Μπροστά τους, δυο χωρισμένα ζευγαρια που προσπαθούν να λύσουν τα αδιέξοδα της σχέσης τους χορεύοντας, τραγουδώντας, βρίζοντας ή βιαιοπραγώντας.
Στη συνέχεια η ομάδα συνεργάζεται με το Εθνικό θέατρο, σε μια παράσταση-πείραμα της Νέας Σκηνής πάνω στον Φάουστ του Γκαίτε. Την παράσταση συν-σκηνοθετούν τα μέλη της ομάδας με τους Γιώργο Γάλλο, Βασίλη Μαυρογεωργίου, Αργύρη Ξάφη και Αργυρώ Χιώτη. Το έργο έχει διαιρεθεί σε πέντε μέρη και παρουσιάζεται μέσα από πέντε διαφορετικές αλληλοδιαδοχικές προσεγγίσεις. Σημείο συνάντησης είναι ένας σύγχρονος προβληματισμός: το αδιέξοδο της γνώσης και του ορθολογισμού, η επιστροφή στην αθωότητα, η μαγεία του έρωτα, η ροπή προς το απόλυτο και οι σπαρακτικές αντιφάσεις της ανθρώπινης φύσης. Νέοι συντελεστές και ηθοποιοί, με αξιοσημείωτη ήδη πορεία, ενώνουν τις δυνάμεις τους σε ένα πρωτότυπο εγχείρημα, που θα επιχειρήσει να αποδώσει το κλασικό κείμενο με μια ζωντανή και σύγχρονη σκηνική γλώσσα.
Το 2009 οι blitz συμμετέχουν στο φεστιβάλ Αθηνών με την performance Κατερίνη. Μία performance για 6 δωμάτια και έναν ανοιχτό δημόσιο χώρο. Ο θεατής επισκέπτεται τα δωμάτια μετά από ραντεβού και συναντά έναν ηθοποιό, μόνος. Ο δημόσιος χώρος φιλοξενεί δράσεις που συνεχώς εναλλάσσονται. Είναι τόπος ανακοινώσεων, ψυχαγωγίας, δημόσιων ομιλιών, ή απλώς ένα μέρος για να πιεις το ποτό σου. Τα δωμάτια είναι χώροι σκηνοθετημένων συναντήσεων, η κάθε μια με το δικό της σενάριο. Η συνολική διάρκεια είναι πεντέμιση ώρες και οι θεατές μπορούν να αποχωρήσουν όποτε θέλουν. Την ίδια χρονιά ανεβαίνει στο Εθνικό θέατρο το Guns!Guns!Guns. Είναι μια παραληρηματική ανασκόπηση του 20ού αιώνα. 6 ηθοποιοί, ο ένας μετά τον άλλον, κάθονται πίσω από ένα μεγάλο τραπέζι μπροστά στο κοινό, παρουσιάζουν και αναπαριστούν σημαντικές —για αυτούς— στιγμές και χαρακτηριστικά του αιώνα. Ιστορικά πρόσωπα, ηχητικά ντοκουμέντα, ρομαντικοί ήρωες, δημόσιες ομιλίες, όπλα, κινήματα, τραγούδια, σημαίες κλπ. Η παραγωγή αυτή παρουσιάστηκε στο Theatre de la Ville στο Παρίσι, στα πλαίσια του Φεστιβάλ Chantiers d' Europe 2012.
Η παρουσία της ομάδας στο φεστιβάλ Αθηνών συνεχίζεται με τις παραστάσεις Cinemascope (2010) και Δον Κιχώτης (θα παρουσιαστεί 28,29 Ιουνίου 2012), ενώ είχε προηγηθεί η τετράωρη performance Γαλαξίας που παρουσιάστηκε το 2011 στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης και στο φεστιβάλ F.I.N.D της βερολινέζικης Σαουμπίνε τον Μάρτιο του 2012. Η ομάδα ήταν υποψήφια για το XIII Ευρωπαϊκό Βραβείο Νέες Θεατρικές Πραγματικότητες.
0 comments: