Η Γυναίκα της Ζάκυθος του Διονύσιου Σολωμού, σε σκηνοθεσία Αλέκου Σπυριδάκη.
Η Γυναίκα της Ζάκυθος ή όραμα του Διονυσίου Ιερομόναχου, εγκάτοικου εις ξωκλήσι Ζακύνθου(1826-1829). Ένα συνταρακτικό κείμενο του Διονυσίου Σολωμού που συντίθεται από δύο διαπλεκόμενα θέματα: την σκληρή και απαράδεκτη συμπεριφορά της Γυναίκας και την δεινή θέση των Μεσολογγιτισσών, που καταφεύγουν για βοήθεια στο νησί κατά τη διάρκεια της πολιορκίας του Μεσολογγίου. Η αιώνια πάλη του καλού με το κακό. Παραληρηματικό έργο με εξπρεσιονιστικές πινελιές, ένα από τα πιο σπουδαία έργα της Ελληνικής Γραμματείας.
Θέατρο Άνετον. 1,2,3 Ιουνίου.
Πεθαίνω σαν χώρα του Δημήτρη Δημητριάδη, σε σκηνοθεσία Θάνου Νίκα.
Στα μεγάλα κείμενα ο χρόνος με την έννοια που εμείς τον μετράμε δεν υπάρχει. Τελούν εν αχρονία, αφορούν τον άνθρωπο και την κοινωνία κάθε στιγμή. Μόνον που κάποια στιγμή πληγώνουν, δεν κοινωνούν το ακίνητο νόημά τους αλλά εκδικούνται μέσα απ’ αυτό.
Στιγμή 1η: Μια ερώτηση γραμμένη στον τοίχο με σπρέι ΞΕΧΑΣΑΜΕ Ή ΑΡΓΗΣΑΜΕ; επαναφέρει επιτακτικά όλα όσα επιμελώς κρύψαμε.
Στιγμή 2η: Ο τίτλος στο γκρι εξώφυλλο κομμένος στα δύο ΠΕΘΑΙΝΩ ΣΑΝ ΧΩΡΑ
Ποια είναι αυτή; Ποιος είμαι εγώ;
Η δική μας γενιά μεγάλωσε κρίνοντας πολύ αυστηρά ό,τι δεν την βόλευε. Ωρίμασε χρησιμοποιώντας εναλλάξ συνθήματα αλληλεγγύης και κυνισμού κατά το δοκούν. Και κάποια στιγμή τρόμαξε κι ο φόβος λειτούργησε αντανακλαστικά βγάζοντας στην επιφάνεια όσα κρύψαμε αλλά ποτέ δεν λύσαμε.
Θέατρο Άνετον. 7,8,9,10 Ιουνίου.
Ανείπωτα/ σχέδιο 1 των Αλέξανδρου Ζαφειριάδη και Εύης Σαρμή, σε δική τους σκηνοθεσία.
Σημείωμα...
Δευτέρα απόγευμα, ο 1. και η 2. σε κεντρικό καφέ της πόλης...
(Πάνω στο τραπέζι ένα ποτήρι λευκό κρασί και ένας καφές ελληνικός,διπλός).
2.:Και τελικά τι έγινε?
1.:Να σου πω την αλήθεια .. δεν κατάλαβα.. κάτι προσπαθούσε να μου πει, κάτι για χώρο και χρόνο, κάτι για θέλω που δεν συμπίπτουν, αλλά στ'αλήθεια.. άκρη δεν έβγαλα.
2.: ... Και συ?
1.: ... Έπαιζα νευρικά με το κινητό μου / κουνούσα το κεφάλι μου / χαμογελούσα... δεν ξέρω... δεν ξέρω γιατί. Εσύ τι θα'κανες ?
2.: Τι θα'κανα ?..
(Η 2. πίνει μια γουλιά καφέ, ανάβει ενα τσιγάρο και παραγγέλνει 2 σφινάκια).
...για κάποιους η Σιωπή είναι Χρυσός ,
για άλλους η Σιωπή είναι Θηρίο.
Σχήμα εκτός Άξονα. 1,2,3 Ιουνίου.
Το μεγάλο μας τσίρκο του Ιάκωβου Καμπανέλλη, σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη.
Το θεατρικό έργο «Το μεγάλο μας τσίρκο» του Ιάκωβου Καμπανέλλη, σταθμός για το ελληνικό θέατρο, ανέβηκε το καλοκαίρι του ’73 στα χρόνια της δικτατορίας και οι παραστάσεις του ήταν στην ουσία οι μαζικότερες —μέχρι το Πολυτεχνείο— πολιτικές συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας. Πάνω από 400.000 θεατές σε Αθήνα και επαρχία παρακολούθησαν το έργο που συντελεστές του ήταν μεταξύ άλλων, ο Καζάκος, η Καρέζη, ο Παπαγιαννόπουλος, ο Ξυλούρης, ο Ξαρχάκος και ο Ευγένιος Σπαθάρης. Το Κ.Θ.Β.Ε προσεγγίζει το έργο με τον Γιώργο Αρμένη, την Μαρίνα Ασλάνογλου και τον Τάσο Νούσια στους πρωταγωνιστικούς ρόλους και με την μουσική του Σταύρου Ξαρχάκου.
Θέατρο Δάσους. 28,29 Ιουνίου και στη συνέχεια περιοδεία σε όλη την Ελλάδα.
ΣΥΝΕΧΙΖΟΝΤΑΙ...
Ραχήλ;! του Γρηγορίου Ξενόπουλου, σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζηβανού.
Αίθουσα Μάντεως Τειρεσία. Μέχρι 3 Ιουνίου.
Αθώοι ψεύτες του Πήτερ Σάφερ, σε σκηνοθεσία Έφης Δρόσου.
Θέατρο Όρα. Μέχρι 10 Ιουνίου.
0 comments: