και απολύτως από τον κτηνώδη Χειριστή,
είναι φοβερό πόσο τον σέβονται, τον υπακούουν, του κάνουν
τεμενάδες.
Βέβαια, πρέπει να ειπωθεί ότι η νοημοσύνη του
είναι απίθανη, ανώτερη – ούτε καν, υπεράνθρωπη.
Ο τρόπος που μηχανεύτηκε όλη αυτή την κατάσταση –
χωρίς να αφήσει τίποτα στην τύχη.
ούτε την παραμικρή χαραμάδα...
Η Καίη Τσιτσέλη (1926-2001) ζώντας το αμετάκλητο γεγονός του επερχόμενου θανάτου της, προσπάθησε να παλέψει με την επανάληψη, με το χρόνο, "με εκείνα τα παράξενα μεγάλα κενά". Αποφασίζει να καταγράψει τις σκέψεις της, με τη μορφή σημειώσεων. Η ιδέα για την έκδοση των σημειώσεων αυτών ξεκίνησε την άνοιξη του 2000, όταν εκείνη καθισμένη σε αναπηρικό καροτσάκι συνόδευε σε βόλτα την εγγονή της σε καροτσάκι παιδικό. "Ιδού το άλφα και το ωμέγα" είπε δείχνοντας τον εαυτό της και το μωρό. Το γράψιμο είχε ήδη ξεκινήσει. Σιγά σιγά, ζώντας στο δωμάτιό της, που δεν μπορούσε να αφήσει πια, δεν μιλούσε με κανέναν. Κάποια στιγμή ζήτησε τετράδιο και μολύβι και, ύστερα, οι συζητήσεις λιγόστεψαν. Το τετράδιό της το κρατούσε στο μαξιλάρι της και, ως συνήθως σημείωνε κρυφά απ΄ όλους. Από το Μάιο του ίδιου χρόνου σταμάτησε να την απασχολεί το τετράδιο και το άφησε. Τον Ιούνιο "έφυγε" κι εκείνη. Το 2006 το κείμενο αυτών των σημειώσεων εκδόθηκε από τις εκδόσεις Άγρα με τίτλο "Το Άλφα και το Ωμέγα".
Το "Ω..." ένα κείμενο που γράφτηκε στα αγγλικά στο τέλος της λογοτεχνικής πορείας της Καίης Τσιτσέλη. Ένα σπαρακτικό και σκληρό κείμενο, γραμμένο με σπασμωδικές ανάσες, σε μετάφραση από τ' αγγλικά του Άρη Μπερλή (δίγλωσση έκδοση).
Το "Α..." ένα μικρό βιβλίο με εικόνες και ένα ποιηματάκι, γραμμένο και δεμένο από την ίδια τη συγγραφέα σε παιδική ηλικία, αφιερωμένο στον πατέρα της, τον μέντορά της.
Τώρα στη θεατρική σκηνή
"Lapsus" της Καίη Τσιτσέλη, σε σκηνοθεσία Γιώργου Σκευά.
Η παράσταση βασίζεται στις σημειώσεις της Καίη Τσιτσέλη. Δεκατέσσερα χρόνια μετά τη συγγραφή του, το ίδιο κείμενο της καθώς και άλλες, προηγούμενες, σημειώσεις της, παραδόθηκαν στο σκηνοθέτη Γιώργο Σκεύα με σκοπό τη θεατρική τους απόδοση. Το κείμενο έβραζε στην υπόγεια μνήμη μας. Ζητούσε και πάλι διέξοδο στο φως. Ο σκηνοθέτης προσδιορίζοντας από τη δική του πλευρά τον άξονα που διατρέχει τις σκέψεις της Καίη, εισχώρησε στα υπόγεια ρεύματα και ανησυχίες της, δοκίμασε να προσεγγίσει το στοιχείο της επανάληψης, την αρχή και το τέλος.
Μουσική: Σήμη Τσιλαλή
Παραγωγή: Ελένη Βλάχου, Λίλα Παλαιολόγου, Βαγγέλης Πελέκης.
Ερμηνεύει η Αμαλία Μουτούση.
Στον Θεατρικό Χώρο Προσωρινός, (Δεινοκράτους 103, Κολωνάκι, Αθήνα, τηλ. 6971 927644)
Κάθε Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή, από 20 Φεβρουαρίου 2014.
0 comments: