Liola του Λουίτζι Πιραντέλλο, σε σκηνοθεσία Richard Eyre.
Νάπολη, καλοκαίρι του 1916. Κουτσομπολιό και τραγούδι· οι γυναίκες συγκεντρώνονται για τη συγκομιδή αμύγδαλου στο κτήμα του πλούσιου και άκληρου γαιοκτήμονα Simone.
Το έργο του Πιραντέλλο μας μεταφέρει στην καρδιά μιας αγροτικής κοινωνίας, όπου η ιδιοκτησία και η οικογένεια προκαλούν έντονα πάθη. Ο Richard Eyre σκηνοθετεί τη διασκευή της Tanya Ronder, ενώ ο θίασος αποτελείται από ιρλανδούς ηθοποιούς και τσιγγάνους πλανόδιους μουσικούς.
Lyttelton Theatre, από 31 Ιουλίου έως 6 Νοεμβρίου 2013.
The same deep water as me του Nick Payne, σε σκηνοθεσία John Crowley.
Μετά τη περσινή βράβευση του, από την Evening Standard, για το έργο του Constellations (Αστερισμοί), ο Payne επιστρέφει με το νέο του κείμενο που ερευνά την ταχύτητα με την οποία τρέχει ένα ψέμα λίγο πριν ξεφύγει από τον έλεγχο.
Donmar Warehouse, από 6 Αυγούστου έως 28 Σεπτεμβρίου.
ΒΕΡΟΛΙΝΟ
Forest: The Nature of Crisis, σε σκηνοθεσία και χορογραφία Constanza Macras.
Πρόκειται για μια περιπλάνηση στο δάσος του Muggelwald, που συνοδεύεται από χορό, λόγο και μουσική. Η περφόρμανς θέτει το ερώτημα αν, σε μια εποχή κρίσης, μπορεί να υπάρξει μια επιστροφή στη φύση. Οι μύθοι, οι ιστορίες και οι εικόνες που κουβαλά το δάσος συνδέονται με τις αστικές πολιτιστικές συνήθειες. Ένα κομμάτι του δάσους του Βερολίνου μετατρέπεται, για τις ανάγκες τις περφόρμανς, σε σύγχρονο αστικό τοπίο. Μια παραγωγή της Σαουμπίνε.
Δάσος Muggelwald, από 10 έως 19 Αυγούστου 2013.
I’d rather Goya robbed me of sleep than some arsehole, σε κείμενο, σκηνοθεσία και σκηνικά Rodrigo Garcia.
Σε μια νύχτα αγρύπνιας στη Μαδρίτη, ένας οικογενειάρχης βγαίνει για μια νυχτερινή βόλτα στην πόλη, παρέα με τους δύο γιους του. Έχει μαζί του τις οικονομίες μιας ζωής. Χρήματα αρκετά για να προμηθευτούν μπύρες, τορτίγιες, ζαμπόν και... ναρκωτικά. Όταν συναντούν τον Peter Sloterdijk του ζητούν να διαρρήξει το μουσείο Prado για να περάσουν μια νύχτα δίπλα στην ευχάριστη παρουσία των έργων του Goya.
Σαουμπίνε, από 20 Αυγούστου 2013.
0 comments: