Από το Blogger.
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΠΡΟΣΕΧΩΣ: "Υπόγειο" (Αυλαία, 23-26/9), "Προσωπική συμφωνία" (Κολοσσαίον, 25/9-6/10), "Ρένα" (Αριστοτέλειον, 27/9-6/10), "Οθέλλος" (Αμαλία, 2-13/10), "Οι 12 ένορκοι" (Αθήναιον, 4-5/10)

Κριτική θεάτρου: Δεκαήμερο

Leave a Comment
Της Δήμητρας Χριστοδούλου 

"Δεκαήμερο" του Βοκάκιου, σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου, στο Εθνικό Θέατρο-Σκηνή Νίκος Κούρκουλος.
"Δεκαήμερο": μια διασκευή του Νίκου Καραθάνου, σε κείμενα του Βοκάκιου από μετάφραση του Κοσμά Πολίτη, με κείμενα της Λένας Κιτσοπούλου και αυτοσχεδιασμούς των ηθοποιών. Η σκηνοθεσία είναι του Νίκου Καραθάνου και η δραματουργική επιμέλεια της Λένας Κιτσοπούλου. Πολλοί οι συντελεστές επί του κειμένου, αλλά δεν μπορώ να πω μόνο "Δεκαήμερο" του Βοκάκιου, και να ξεμπερδέψω έτσι εύκολα.

Για να είμαι ειλικρινής, τον Βοκάκιο δεν τον γνώριζα, κι ίσως να μην τον γνώριζα και ποτέ, αν δεν καταπιανόταν με το έργο του όλοι αυτοί που κάνουν την παράσταση στο Εθνικό. Αυτή λοιπόν η διαδικασία, να γνωρίσεις ή να σου ξανασυστηθούν εποχές και συγγραφείς και τελικά άνθρωποι, έχει για μένα το πιο μεγάλο ενδιαφέρον.

Με λίγα λόγια, η ιστορία της παράστασης είναι ότι κάποιοι άνθρωποι αποφασίζουν να φύγουν για δέκα μέρες στην εξοχή, να αφηγηθούν και να ζήσουν εκεί ιστορίες απλές και καθημερινές με χιούμορ, ξεγνοιασιά και απόλυτη ελευθερία, ενώ η πόλη τους κυριεύεται από την πανούκλα...! Εδώ, να συμπληρώσω μόνο τις τελευταίες φράσεις του σκηνοθέτη από το πρόγραμμα: "Η ζωή αναδύεται στην επιφάνεια: στολίζεται και ομορφαίνει. Ο κόσμος του πνεύματος φεύγει: έρχεται ο κόσμος της φύσης".
Η ατμόσφαιρα της έναρξης, το φως, οι ήχοι, το χρώμα, οι κινήσεις, όλα μ’ αιφνιδίασαν και χάρηκα τόσο! Όχι, δεν περίμενα ν’ αρχίσει. Είχε αρχίσει ήδη, κι ήθελα να δω τι συμβαίνει. Γιατί, ποιοί είν’ όλοι αυτοί; Χαμόγελα και μετά γέλια και πάλι χαμόγελα και πολλά γέλια, κι όμορφα σώματα, κι
όμορφα πρόσωπα, όλοι σώματα. Ρυθμός τόσο γρήγορος που το δίωρο πέρασε και δεν κατάλαβα τίποτα. Πολλές τεχνικές του θεατρικού παιχνιδιού λένε κάποιοι, του φτωχού θεάτρου είπαν κάποιοι άλλοι, δεν ξέρω να βάλω ταμπέλα, αλλά σίγουρα πολλές τεχνικές για να δείξουν ουσία, χωρίς φτιασίδια κι υπερβολές. Γεμάτη παράσταση, δεν έψαξα να βρω το "πνεύμα", -το είπε κι ο σκηνοθέτης- αλλά και γέλασα, και θαύμασα, και ζήλεψα, και έφυγα χαμογελαστή και μάλλον θα επιστρέψω για να ξαναδώ αυτήν την "εξωτερική ζωή".

Μου άρεσε πολύ-πολύ η μουσική του Άγγελου Τριανταφύλλου, αλλά και τα σκηνικά της Έλλης Παπαγεωργακοπούλου με τα φώτα του Λευτέρη Παυλόπουλου. Σαν να σκηνοθετούσαν μαζί με τον Καραθάνο ήταν.

Παίζουν με αλφαβητική σειρά: Αλίκη Αλεξανδράκη, Μαρία Διακοπαναγιώτου, Αναστασία
Διαμαντοπούλου, Νίκος Καραθάνος, Γιάννης Κότσιφας, Χρήστος Λούλης, Γιώργος
Μπινιάρης, Άγγελος Παπαδημητρίου, Εύη Σαουλίδου, Μιχάλης Σαράντης, Άγγελος
Τριανταφύλλου, Μαρίσσα Τριανταφυλλίδου, Λυδία Φωτοπούλου, Γαλήνη Χατζηπασχάλη.


Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα

0 comments: