Όποιος το συνειδητοποιεί αυτό, νιώθει διπλά μόνος: από τη μία είναι αποκλεισμένος από την υποκριτική, αξιολύπητη κοινωνία, που ενδιαφέρεται μόνο για το κέρδος και την εξουσία κι από την άλλη είναι εγκλωβισμένος στο εγώ του, που δεν είναι σε θέση να του δώσει καμίαν απάντηση. Οι ήρωες του Μπέρνχαρντ απαιτούν την τελειότητα, γι’ αυτό και είναι εκ των προτέρων καταδικασμένοι να αποτύχουν.
"Ο ήρωας του Τόμας Μπέρνχαρτ ζει μέσα από την αναστολή της επιθυμίας του. Αναπνέει μέσα από τη δυναμική συντήρηση της φαντασίωσής του, που δεν είναι άλλη από αυτή που τον ωθεί στο να γράψει ένα μεγάλο έργο, ένα έργο ζωής, το έργο της ζωής του. Η διεκδίκηση του στόχου του αποτελεί παράλληλα και τον επίπονο ευνουχισμό του, αυτόν που σε κάνει να θες να τα βάλεις με τον πατέρα, αυτόν που σε κάνει να θες να μείνεις στην αγάπη της μητέρας. Η εξιδανικευμένη σκιά του πατέρα και η εξιδανικευμένη αγάπη της μητέρας είναι τα στοιχεία που του δένουν τα χέρια, που τον κάνουν να μην μπορεί να γράψει ούτε μία σελίδα, που τον κρατούν δέσμιο της πιο ελπιδοφόρας φαντασίωσης, της φαντασίωσης του να μην κάνεις τίποτα, μόνο να σκέφτεσαι πως να μην χάσεις ούτε σταγόνα φαντασίωσης. Και αυτό είναι οδυνηρό, γιατί φλερτάρει έμμονα με την απώλεια. Ο έρωτας του με την απώλεια είναι πιο δυνατός από ο,τιδήποτε άλλο. Είναι μία δυναμική μελαγχολία, μια τεράστια απόλαυση που συντηρεί το υποκείμενο μέσα σε ένα δυσθεώρητο, σιωπηλό, εσωτερικό άγχος. Τα τελετουργικά του πρωταγωνιστή μας δεν είναι ικανά να συγκρατήσουν αυτό το άγχος. Ούτε και η χημεία, η αγαπημένη του επιστήμη, είναι ικανή να τα βάλει με την έμμονη συντήρηση της ασθένειας που ο ίδιος ανατροφοδοτεί. Άγχος, αναστολή της επιθυμίας, δυναμική συντήρηση της φαντασίωσης, μπετόν, κρύο, θανατικό, ψυχρό μπετόν… κι αν σπάσει; Αν φύγει η μοναξιά, αν φύγουν οι σκιές, σε έναν άνθρωπο που δεν παραληρεί γιατί αγαπάει την πραγματικότητα και δεν μπορεί να πραγματοποιήσει γιατί πια δεν θα έχει νόημα; Ελπίδα και Εμμονή: και τα δύο γράφονται με Ε."
Εμμανουήλ Κωνσταντόπουλος
Κλινικός ψυχολόγος – ψυχαναλυτής
Τώρα στη θεατρική σκηνή
"Μπετόν" του Τόμας Μπέρνχαρντ, σε σκηνοθετική επιμέλειας Μαρίας Γίτσα.
Ένας φιλοσοφικός μονόλογος έντονα αυτοβιογραφικός με χιουμοριστική τραγικότητα, κι ένας διαλογισμός πάνω στην ύπαρξη και το θάνατο. Μια ουσιαστική εξομολόγηση και μια συνεχής προσπάθεια επανάστασης ενός ήρωα που συγκρούεται μ' έναν κόσμο που μισεί και αγαπά ταυτόχρονα. Μια παράσταση βασισμένη σε αποσπάσματα από το πεζογράφημα του Τόμας Μπέρνχαρντ "Μπετόν".
Μετάφραση: Αλέξανδρος Ίσαρης
Video–φωτογράφιση: Νικόλας Σταυρόπουλος
Συνεργάστηκε η Αγγελική Γκαλμπένη.
Παραγωγή: Beton7.
Ερμηνεύει ο Πέρης Μιχαηλίδης.
Στο Θέατρο Αυλαία, (Κτίριο Χ.Α.Ν.Θ., είσοδος από Τσιμισκή, Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310 237700)
Τετάρτη-Σαββατο στις 21:00, Κυριακή στις 20:00, από 19 Μαρτίου 2014
Εισιτήρια: 15, 10 (φοιτητικό, ανέργων)
0 comments: