Μετά από μια ψυχική κατάρρευση, η Σέξτον συνάντησε τον Δρ. Μάρτιν Ορνε στο Νοσοκομείο Γκλενσάιντ, ο οποίος την ενθάρρυνε να ξεκινήσει τη συγγραφή ποίησης και έτσι εγγράφηκε στο πρώτο της εργαστήρι ποίησης με δάσκαλο τον Τζον Χολμς. Μετά το εργαστήρι η Σέξτον γνώρισε γρήγορη επιτυχία με την ποίησή της, και τα ποιήματά της έγιναν δεκτά από τα The New Yorker, Harper’s Magazine και Saturday Review. Το 1967 κέρδισε το Βραβείο Πούλιτζερ για την ποιητική συλλογή "Live or Die". Αυτοκτόνησε το 1974.
Γεννημένη στο Τζαμάικα Πλέιν της Μασαχουσέτης η Σύλβια Πλαθ έδειξε από νεαρή ηλικία την κλίση της, όταν εξέδωσε το πρώτο της ποίημα σε ηλικία 8 ετών. Υπέφερε από σοβαρή διπολική διαταραχή κατά τη διάρκεια της ενήλικης ζωής της. Στο προτελευταίο έτος των σπουδών της στο Κολέγιο Σμιθ, η Πλαθ έκανε την πρώτη της απόπειρα αυτοκτονίας. Αργότερα απεικόνισε την κατάρρευσή της στο ημι-αυτοβιογραφικό μυθιστόρημα "Ο Γυάλινος Κώδων" (The Bell Jar). Κλείστηκε σε ένα ψυχικό ίδρυμα (Νοσοκομείο ΜακΛίν), και άρχισε να φαίνεται πως πέτυχε μια ευπρόσδεκτη ανάνηψη, αποφοιτώντας από το Σμιθ με διακρίσεις το 1955. Στις 11 Φεβρουαρίου 1963, άρρωστη και με λίγα λεφτά, η Πλαθ αυτοκτόνησε εισπνέοντας φυσικό αέριο από τον φούρνο.
Τώρα στη θεατρική σκηνή
"Όταν τελειώσει μια ζωή... πού να πας;" της Σωτηρίας Ζάνταλη, σε σκηνοθεσία Αχιλλέα Ψαλτόπουλου.
Η Ανν Σέξτον ( 9 Νοεμβρίου 1928-4 Οκτωβρίου 1974) και η Σύλβια Πλαθ (27 Οκτωβρίου 1932 -11 Φεβρουαρίου 1963) υπήρξαν 2 από τις σημαντικότερες αμερικανίδες ποιήτριες. Είχαν γνωριστεί μεταξύ τους και έκτοτε υπήρξαν φίλες. Παντρεμένες και με δυο παιδιά η κάθε μια, βρήκαν τραγικό θάνατο η πρώτη στα 46 της, στις Η.Π.Α., η δεύτερη στα 30 της στην Αγγλία. Και οι δυο κέρδισαν το Βραβείο Πούλιτζερ (ανώτατη λογοτεχνική διάκριση) για την ποίησή τους. Βίοι παράλληλοι.
Η παράσταση του Θεάτρου Αναζήτηση (σε συνεργασία με την H-art Attack) ανιχνεύει τα κοινά σημεία από τις ζωές τους, τα ψυχολογικά τους τραύματα, τον τρόπο που προσωπικά τους συμβάντα (εξομολογητική γραφή) μετασχηματίστηκαν σε σπουδαία ποίηση, την απεγνωσμένη αναζήτηση του προσώπου του Θεού, το κάλπικο του "αμερικανικού ονείρου" που τμηματικά αποκαλύφθηκε δημιουργώντας ένα δυσβάστακτο κενό στις φαινομενικά επιτυχημένες κι ευτυχισμένες ζωές τους. Ένα μωσαϊκό από ρεαλισμό, ποίηση, θύμισες, εξομολογήσεις σε πρώτο πρόσωπο και ακραίες καταστάσεις που σε στιγμές αγγίζουν τον σουρεαλισμό.
Η "Περσόνα" συναντά το "Μέσα από τον σπασμένο καθρέπτη" και η αισθητική των φωτοσκιάσεων την αυστηρή γεωμετρία του χωρόχρονου.
Σκηνικά: Αχιλλέας Ψαλτόπουλος
Κοστούμια: Μαριλένα Μπιντεβίνου
Φωτισμοί: Γιάννη Μπενεβάς
Χορογραφίες: Χρήστος Μυλωνάς
Μουσική Επένδυση: Αχιλλέας Ψαλτόπουλος
Γραφιστικά: Ιωάννα Παπαδοπούλου
Video: Σπύρος Αμοιρόπουλος, Παναγιώτης Κουντουράς
Φωτογραφίες: Παναγιώτης Κουντουράς,
Δημόσιες Σχέσεις: Ρίτα Σίσιου,
Διεύθυνση Παραγωγής: Βαλάντης Ευστρατίου,
Βοηθός Σκηνοθέτη: Πολύνα Κούρτη.
Παίζουν: Μαρία Ανθίδου, Σωτηρία Ζάνταλη, Στράτος Μούρκος.
Παραγωγή: Θεατρική Έρευνα.
Στο Studio Vis Motrix (Άγνώστου Στρατιώτη 20, Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310 228161)
Κάθε Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή στις 21:00, έως 13 Απριλίου 2014
Εισιτήρια: 10, 7 (μειωμένο), 5 (ατέλειες)
.
0 comments: