Μια συγγραφέας βρέθηκε κρεμασμένη στο νοσοκομείο αφού την άφησαν μόνη πάνω από μιάμιση ώρα, παρά τις προειδοποιήσεις των ψυχιάτρων ότι έπρεπε να την επιβλέπουν συνεχώς γιατί συνέτρεχε σοβαρός κίνδυνος αυτοκτονίας. Η Σάρα Κέιν* κρεμάστηκε με ένα κορδόνι παπουτσιών που το είχε δέσει σε ένα γαντζάκι μιας πόρτας τουαλέτας στο νοσοκομείο King's College στο νότιο Λονδίνο. Την είχαν μεταφέρει στο νοσοκομείο τρεις μέρες νωρίτερα, αφού πήρε 150 αντικαταθλιπτικά και 50 υπνωτικά χάπια στο σπίτι της στο Brixton. Είχε αφήσει ένα σημείωμα στο τραπέζι της κουζίνας της που έλεγε "Με σκότωσα". [1]
Η ίδια η Κέιν παρόλο που συχνά θεωρείται "καταθλιπτική" ή "σοκαριστική", δεν αποδέχεται αυτούς τους χαρακτηρισμούς για τον εαυτό της.
"Δε θεωρώ τα έργα μου καταθλιπτικά, ούτε πιστεύω ότι τους λείπει η ελπίδα. Βέβαια ας μην ξεχνάμε ότι αγαπημένο μου συγκρότημα είναι οι Joy Division, γιατί τα τραγούδια τους με ανεβάζουν. Δεν υπάρχει τίποτα πιο αισιόδοξο, πιο ελπιδοφόρο από το να δημιουργείς κάτι όμορφο για την απελπισία ή μέσα από απελπισία". [2]
Σε συνέντευξή της δήλωσε: Κάποια από τα ακραία πράγματα που έχω βάλει στα έργα μου, τα έβαλα γιατί είναι αληθινά και είχα τόσο σοκαριστεί και τρομοκρατηθεί, αλλά και γνήσια εξαναγκαστεί, που δεν γινόταν να μην τα βάλω. Όταν έγραφα το Blasted, σε κάποιο σημείο συνειδητοποίησα πως υπήρχε σύνδεση με τον Βασιλιά Ληρ. Και σκέφτηκα: "Γράφω για την πατρότητα. Υπάρχει η σκηνή όπου αυτός τρελαίνεται και υπάρχει και η σκηνή στο Ντόβερ όταν η Κέητ αδειάζει το όπλο-θα του το δώσει ή όχι;" Το μόνο πράγμα που δεν έχω, σκέφτηκα, είναι η τύφλωση, παράξενο, αλλά δεν έχω τύφλωση. Τον καιρό εκείνο (ένας θεός ξέρει γιατί) διάβαζα το Among the Thugs (Ανάμεσα στους τραμπούκους) του Bill Buford, για τη βία στο ποδόσφαιρο. Όλοι έχετε διαβάσει το Blasted, όταν όμως οι άνθρωποι ακούν ότι είναι αληθινό τρομοκρατούνται περισσότερο. Είναι εντελώς σοκαριστικό. Ήταν κάποιος αστυνομικός με πολιτικά, που υποκρινόταν πως είναι οπαδός της Μάντσεστερ [τέλος κασέτας] έπειτα του ρούφηξε το ένα μάτι του, το δάγκωσε, το έφτυσε στο πάτωμα, πέταξε τον τύπο κάτω και τον παράτησε εκεί. Και γαμώτο, δεν μπορούσα να πιστέψω τι διάβασα. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ένας άνθρωπος θα μπορούσε να το κάνει αυτό σε κάποιον άλλο, πραγματικά να το κάνει, κι όμως συνέβη. Το έβαλα στο έργο και όλοι σοκαρίστηκαν. [3]
*Η Σάρα ΚέΙν γεννήθηκε στο Έσσεξ το 1971. Σπούδασε θέατρο στο πανεπιστήμιο του Μπρίστολ αρχικά, του Μπέρμινχαμ στη συνέχεια. Έγραψε τα έργα Blasted (1995), Phaidra's Love (1996), Cleansed (1998), Crave (1998) και 4.48 Psychosis (1999), καθώς και το σενάριο για την μικρού μήκους ταινία Skin (1997). Στις 20 Φεβρουαρίου 1999 αυτοκτόνησε.
[1] Sandra Laville, "Συγγραφέας ξεγλυστράει απαρατήρητη και αυτοκτονεί", στο Σάρα Κέιν, 4.48 Ψύχωση, μετ. Ρούλα Πατεράκη και Αντώνης Γαλέος, Κόαν, Αθήνα 2001.
[2] Aleks Sierz, Θέατρο στα μούτρα, μετ. Δ. Γεωργακόπουλου.
[3] Απόσπασμα από συνέντευξη της Κέιν στον Don Rebellato (Royal Holloway College. 3.11.1998), από το πρόγραμμα της παράστασης του θεάτρου Ακτίς Αελίου: Σάρα Κέιν, Blasted, μετ. Αθηνά Παραπονιάρη, University Studio Press, Θεσσαλονίκη 2008.
Τώρα στη θεατρική σκηνή
Blasted / Και εσαρώθησαν της Σάρας Κέιν, σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη.
Πόση βία μπορεί να αντέξει η ανθρώπινη ψυχή; Πώς θα επιζήσουμε σ’ έναν κόσμο εφιαλτικά σκληρό; Ποιος είναι ο θύτης και ποιος το θύμα; Είμαστε παθητικοί θεατές ενός αλλόκοτου, παραμορφωμένου πλανήτη, όπου όλα επιτρέπονται; ΄Η μήπως είμαστε μέρος του εφιάλτη;!
Το Blasted, το πρώτο θεατρικό έργο της Κέιν, προκάλεσε σοκ στη λονδρέζικη κοινωνία όταν πρωτοπαρουσιάστηκε το 1995. Σήμερα όλοι συμφωνούν ότι το Blasted είναι ένα γνήσιο ντοκουμέντο της παγκοσμιοποιημένης βίας, ένα μεγαλοφυές έργο-κραυγή για την κρίση του πολιτισμού μας.
Μετάφραση: Ρούλα Πατεράκη, Αντώνης Γαλέος
Σκηνικά: Ρούλα Πατεράκη, Λίνα Μότσιου
Κοστούμια: Άγγελος Μέντης
Κίνηση: Ρούλα Πατεράκη
Φωτισμοί: Ζαφείρης Επαμεινώνδας
Ηχοληψία: Γιάννης Πειραλής
Βοηθοί σκηνοθέτη: Μήνα Πατεράκη-Γαρέφη, Εβελίνα Κοτρίδου
Βοηθός σκηνογράφου: Απόστολος Λάμπρου
Βοηθός φωτιστή: Ελισάβετ Φωτοπούλου
Οργάνωση παραγωγής: Αθηνά Σαμαρτζίδου
Δύο σκηνοθετικές προσεγγίσεις:
Διανομή:
Ανδρέας Αντωνιάδης - Ίαν - Δημήτρης Κοντός
Λαμπρινή Αγγελίδου - Κέιτ - Πάολα Μυλωνά
Γιώργος Γιαννώτας - Στρατιώτης - Γιώργος Γιαννώτας
Η ίδια η Κέιν παρόλο που συχνά θεωρείται "καταθλιπτική" ή "σοκαριστική", δεν αποδέχεται αυτούς τους χαρακτηρισμούς για τον εαυτό της.
"Δε θεωρώ τα έργα μου καταθλιπτικά, ούτε πιστεύω ότι τους λείπει η ελπίδα. Βέβαια ας μην ξεχνάμε ότι αγαπημένο μου συγκρότημα είναι οι Joy Division, γιατί τα τραγούδια τους με ανεβάζουν. Δεν υπάρχει τίποτα πιο αισιόδοξο, πιο ελπιδοφόρο από το να δημιουργείς κάτι όμορφο για την απελπισία ή μέσα από απελπισία". [2]
Σε συνέντευξή της δήλωσε: Κάποια από τα ακραία πράγματα που έχω βάλει στα έργα μου, τα έβαλα γιατί είναι αληθινά και είχα τόσο σοκαριστεί και τρομοκρατηθεί, αλλά και γνήσια εξαναγκαστεί, που δεν γινόταν να μην τα βάλω. Όταν έγραφα το Blasted, σε κάποιο σημείο συνειδητοποίησα πως υπήρχε σύνδεση με τον Βασιλιά Ληρ. Και σκέφτηκα: "Γράφω για την πατρότητα. Υπάρχει η σκηνή όπου αυτός τρελαίνεται και υπάρχει και η σκηνή στο Ντόβερ όταν η Κέητ αδειάζει το όπλο-θα του το δώσει ή όχι;" Το μόνο πράγμα που δεν έχω, σκέφτηκα, είναι η τύφλωση, παράξενο, αλλά δεν έχω τύφλωση. Τον καιρό εκείνο (ένας θεός ξέρει γιατί) διάβαζα το Among the Thugs (Ανάμεσα στους τραμπούκους) του Bill Buford, για τη βία στο ποδόσφαιρο. Όλοι έχετε διαβάσει το Blasted, όταν όμως οι άνθρωποι ακούν ότι είναι αληθινό τρομοκρατούνται περισσότερο. Είναι εντελώς σοκαριστικό. Ήταν κάποιος αστυνομικός με πολιτικά, που υποκρινόταν πως είναι οπαδός της Μάντσεστερ [τέλος κασέτας] έπειτα του ρούφηξε το ένα μάτι του, το δάγκωσε, το έφτυσε στο πάτωμα, πέταξε τον τύπο κάτω και τον παράτησε εκεί. Και γαμώτο, δεν μπορούσα να πιστέψω τι διάβασα. Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι ένας άνθρωπος θα μπορούσε να το κάνει αυτό σε κάποιον άλλο, πραγματικά να το κάνει, κι όμως συνέβη. Το έβαλα στο έργο και όλοι σοκαρίστηκαν. [3]
*Η Σάρα ΚέΙν γεννήθηκε στο Έσσεξ το 1971. Σπούδασε θέατρο στο πανεπιστήμιο του Μπρίστολ αρχικά, του Μπέρμινχαμ στη συνέχεια. Έγραψε τα έργα Blasted (1995), Phaidra's Love (1996), Cleansed (1998), Crave (1998) και 4.48 Psychosis (1999), καθώς και το σενάριο για την μικρού μήκους ταινία Skin (1997). Στις 20 Φεβρουαρίου 1999 αυτοκτόνησε.
[1] Sandra Laville, "Συγγραφέας ξεγλυστράει απαρατήρητη και αυτοκτονεί", στο Σάρα Κέιν, 4.48 Ψύχωση, μετ. Ρούλα Πατεράκη και Αντώνης Γαλέος, Κόαν, Αθήνα 2001.
[2] Aleks Sierz, Θέατρο στα μούτρα, μετ. Δ. Γεωργακόπουλου.
[3] Απόσπασμα από συνέντευξη της Κέιν στον Don Rebellato (Royal Holloway College. 3.11.1998), από το πρόγραμμα της παράστασης του θεάτρου Ακτίς Αελίου: Σάρα Κέιν, Blasted, μετ. Αθηνά Παραπονιάρη, University Studio Press, Θεσσαλονίκη 2008.
Τώρα στη θεατρική σκηνή
Blasted / Και εσαρώθησαν της Σάρας Κέιν, σε σκηνοθεσία Ρούλας Πατεράκη.
Πόση βία μπορεί να αντέξει η ανθρώπινη ψυχή; Πώς θα επιζήσουμε σ’ έναν κόσμο εφιαλτικά σκληρό; Ποιος είναι ο θύτης και ποιος το θύμα; Είμαστε παθητικοί θεατές ενός αλλόκοτου, παραμορφωμένου πλανήτη, όπου όλα επιτρέπονται; ΄Η μήπως είμαστε μέρος του εφιάλτη;!
Το Blasted, το πρώτο θεατρικό έργο της Κέιν, προκάλεσε σοκ στη λονδρέζικη κοινωνία όταν πρωτοπαρουσιάστηκε το 1995. Σήμερα όλοι συμφωνούν ότι το Blasted είναι ένα γνήσιο ντοκουμέντο της παγκοσμιοποιημένης βίας, ένα μεγαλοφυές έργο-κραυγή για την κρίση του πολιτισμού μας.
Σκηνικά: Ρούλα Πατεράκη, Λίνα Μότσιου
Κοστούμια: Άγγελος Μέντης
Κίνηση: Ρούλα Πατεράκη
Φωτισμοί: Ζαφείρης Επαμεινώνδας
Ηχοληψία: Γιάννης Πειραλής
Βοηθοί σκηνοθέτη: Μήνα Πατεράκη-Γαρέφη, Εβελίνα Κοτρίδου
Βοηθός σκηνογράφου: Απόστολος Λάμπρου
Βοηθός φωτιστή: Ελισάβετ Φωτοπούλου
Οργάνωση παραγωγής: Αθηνά Σαμαρτζίδου
Δύο σκηνοθετικές προσεγγίσεις:
Διανομή:
Ανδρέας Αντωνιάδης - Ίαν - Δημήτρης Κοντός
Λαμπρινή Αγγελίδου - Κέιτ - Πάολα Μυλωνά
Γιώργος Γιαννώτας - Στρατιώτης - Γιώργος Γιαννώτας
Μια παραγωγή του Κ.Θ.Β.Ε.
Στο θέατρο Μονής Λαζαριστών-Σκηνή Σωκράτης Καραντινός (Κολοκοτρώνη 22, Σταυρούπολη, Θεσσαλονίκη), από 16 Μαΐου.
Κάθε Τετάρτη & Κυριακή στις 19:00, Πέμπτη-Σάββατο στις 21:00.
0 comments: