Από το Blogger.
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΠΡΟΣΕΧΩΣ: "Υπόγειο" (Αυλαία, 23-26/9), "Προσωπική συμφωνία" (Κολοσσαίον, 25/9-6/10), "Ρένα" (Αριστοτέλειον, 27/9-6/10), "Οθέλλος" (Αμαλία, 2-13/10), "Οι 12 ένορκοι" (Αθήναιον, 4-5/10)

Το νεκρό σπίτι ζωντανεύει

Leave a Comment
Φανταστική κι αυθεντική ιστορία μιας πανάρχαιης ελληνικής οικογένειας.
Απ’ όλη τη φαμίλια απόμειναν μονάχα δυο αδερφές. Κι η μια τρελάθηκε. Φαντάστηκε πως το σπίτι τους είχε μεταφερθεί κάπου στη αρχαία Θήβα, ή μάλλον, στο Άργος – σύγχυζε τη μυθολογία , την ιστορία και την ιδιαίτερη ζωή της, το παρελθόν και το παρόν. Όχι το μέλλον. Αργότερα συνήλθε .
Και είναι αυτή που μου μίλησε το βράδυ που τους έφερα απ' την ξενιτειά ένα μήνυμα του θείου τους
-αδελφού τού πατέρα τους. Η άλλη δεν παρουσιάστηκε καθόλου.
Πότε-πότε μονάχα ακουγόταν σιγανό περπάτημα με παντόφλες στη διπλανή κάμαρα, όσο μιλούσε η μεγάλη:

"Τώρα γυρίζουμε μονάχες οι δυο μικρές αδελφές μέσα σε τούτο το απέραντο σπίτι —μικρές, που λέει ο λόγος,— από χρόνια γεράσαμε κ' εμείς,
είμαστε οι μικρότερες της φαμίλιας κ' οι μόνες, άλλωστε, που απομείναμε.
Δεν ξέρουμε
πώς να βολέψουμε τούτο το σπίτι, πώς να βολευτούμε
να το πουλήσουμε μας έρχεται άσκημο —μια ζωή περάσαμε δω μέσα—
είναι κι ο χώρος των νεκρών μας εδώ —δεν μπορείς να τούς πουλήσεις—
κι άλλωστε ποιος τους παίρνει τους νεκρούς; Μα πάλι να τους κουβαλάμε
απ' το ‘να σπίτι στ' άλλο, απ' τη μια συνοικία στην άλλη,
—πολύ κουραστικό κ' επικίνδυνο— βολεύτηκαν εδώ
άλλος στον ίσκιο της κουρτίνας, άλλος κάτω απ' το τραπέζι,
άλλος πίσω απ' τη ντουλάπα ή πίσω απ' τα τζάμια τής βιβλιοθήκης,
άλλος μες στο γυαλί τής λάμπας — τόσο σεμνός κι ολιγαρκής πως πάντα του,
άλλος χαμογελώντας διακριτικά πίσω απ' τούς δυο λεπτούς, σταυρωτούς ίσκιους
που γράφουν στο μεσότοιχο οι καλτσοβελόνες τής μικρής αδελφής μου". [...]

Απόσπασμα από το Νεκρό σπίτι του Γιάννη Ρίτσου.

Τώρα στη θεατρική σκηνή
Το νεκρό σπίτι του Γιάννη Ρίτσου, σε σκηνοθεσία Απόστολου Αποστολίδη.

Η γυναίκα που τρελάθηκε μιλάει και τα λόγια της ξεχειλίζουν τη μοναξιά της-τη φυλακή της από τα νεανικά ακόμη χρόνια της.
Το αίμα που χύθηκε οριοθέτησε τη ζωή της … την ανάγκασε απλά να περιφέρεται σ’ ένα έρημο σπίτι, αποκομμένη απ’ την αληθινή ζωή. Συντροφιά της ήχοι και φαντάσματα απ’ το παρελθόν… που κατακλύζουν το σπίτι και την ψυχή της. Κι όμως, αν και φέρει όλη αυτή την τραγική μοίρα, κι έχοντας υπομείνει περισσότερα δεινά απ’ όσα της αναλογούν, η επιθυμία της για ζωή φαίνεται να παραμένει άσβεστη. Η μουσική έχει σκεπάσει τις κραυγές των φόνων. Οι μυρωδιές της φύσης έχουν σκεπάσει τη μυρωδιά του αίματος. Η αγάπη, ακόμη και γι’ αυτούς που έφταιξαν, έχει σκεπάσει τις αποτρόπαιες πράξεις τους.
Τελικά η ζωή φαίνεται να έχει νικήσει το θάνατο… έστω και προσωρινά….

Σκηνικά-κοστούμια: Απόστολος Αποστολίδης
Ερμηνεύει η Σωτηρία Ζάνταλη

Στο Studio Όρα (Αντωνίου Καμάρα 3, Θεσσαλονίκη), από 10 Μαΐου
Κάθε Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή στις 21:15.


Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα

0 comments: