Από το Blogger.
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΠΡΟΣΕΧΩΣ: "Υπόγειο" (Αυλαία, 23-26/9), "Προσωπική συμφωνία" (Κολοσσαίον, 25/9-6/10), "Ρένα" (Αριστοτέλειον, 27/9-6/10), "Οθέλλος" (Αμαλία, 2-13/10), "Οι 12 ένορκοι" (Αθήναιον, 4-5/10)

Μέσα σε τέσσερις τοίχους

Leave a Comment
Δύο αδέλφια έγκλειστα περιμένουν να δουν μέσα από ένα φεγγίτη την παρέλαση, που θα εξελιχθεί σε εφιάλτη. Θέμα ελληνικό και ταυτόχρονα οικουμενικό.
Η αποστασιοποίηση του ατόμου από τα τεκταινόμενα στον κόσμο δεν είναι λύση.
Ο "έξω κόσμος" θα εισβάλλει και θα ‘χει την πιο αποτρόπαια μορφή...
Η Παρέλαση, ένα από τα τρία μονόπρακτα της τριλογία της Πόλης (1965), είναι το πιο πολυπαιγμένο έργο της Λούλας Αναγνωστάκη εντός και εκτός συνόρων.

Ο ουρανός κατακόκκινος, ο μοναδικός μονόλογος της Λούλας Αναγνωστάκη (1998), μιλάει για την κατάρρευση του ατόμου και συνάμα την κατάρρευση ενός ολόκληρου "ψεύτικου" κόσμου.
"Δεν θέλω να είμαι ο μέσος όρος" ,"Εγώ δεν βολεύομαι", φράσεις από τον σπαραγμό της γυναίκας που κάνει την δική της επανάσταση, που έχει τον δικό της Οκτώβρη.
Με πλήρη επίγνωση της θέσης της, με αξιοπρέπεια και υπερηφάνεια στέκεται και βλέπει τον ουρανό, τον ήλιο κατακόκκινο...

Ο ουρανός κατακόκκινος συνδυάζει το ηλιοβασίλεμα στην ταράτσα της Σοφίας Αποστόλου με την ηλικία της, και την ηλικία της με την Ιστορία, και την Ιστορία με τον Κόκκινο "Οχτώβρη" και τις απολήξεις του στην ελληνική ιστορία του 20ού αιώνα, την ελληνική κοινωνία της μεταπολεμικής εποχής, και την προσωπική βιογραφία της Σοφίας Αποστόλου.[1]

Οι ήρωες της Αναγνωστάκη, φαντάσματα των εαυτών τους, κλεισμένοι σε τέσσερις τοίχους και εκτεθειμένοι σε μία παράλογη κοινωνία, σ΄ ένα άδικο σύστημα προσπαθούν να υπάρξουν, να κάνουν έστω και την ύστατη στιγμή "κάτι" που θα τούς κάνει να ξεχωρίσουν...

[1] "Οι ραγισμένοι καθρέφτες της πραγματικότητας. Ο σκηνικός πληθυσμός στα θεατρικά έργα της Λούλας Αναγνωστάκη", στο: Βάλτερ Πούχνερ, Ο μίτος της Αριάδνης, Δέκα θεατρολογικά μελετήματα, Αθήνα 2001.

Τώρα στη θεατρική σκηνή
Σε τέσσερις τοίχους (Η παρέλαση και Ο ουρανός κατακόκκινος) της Λούλας Αναγνωστάκη, σε σκηνοθεσία Αλέκου Σπυριδάκη.
Σκηνικά-κοστούμια: Μαριέττα Πανίδου
Μουσική-επιμέλεια ήχων: Κώστας Βόμβολος
Σχεδιασμός φωτισμών: Μαρία Λαζαρίδου
Φωτογραφίες: Δήμητρα Σιάχου.

Παίζουν:
Η παρέλαση: Αλεξάνδρα Σίμου, Δημήτρης Τσάκας
Ο ουρανός κατακόκκινος: Ντιάνα Ζαχαροπούλου.

Μια παραγωγή της ομάδας Oberon.

Στο Δημοτικό Θέατρο Καλαμαριάς (Μεταμορφώσεως 7-9, Καλαμαριά, Θεσσαλονίκη), από 22 μέχρι 26 Μαΐου 2013.
Τετάρτη, Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο στις 21:00, Κυριακή στις 20:00.



Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα

0 comments: