Τα δέντρα απλώνουν τις ρίζες τους βαθιά μέσα στο ζεστό χώμα. Κάτω από τα δέντρα κάθεται η σκιά τους, φιλοξενεί πουλιά και ανθρώπους, κόβει τη μανία του ήλιου. Μερικά βουνά κουβαλούν πολλά δέντρα στη ράχη τους, δάση ολόκληρα, το πράσινό τους κατηφορίζει στις πλαγιές σαν καταρράχτης.Κάποτε έρχονται φωτιές, καταστροφές μεγάλες παίρνουν μαζί τους τα δάση και μένουν τα βουνά γυμνά, γεμάτα πέτρες κι άγρια χόρτα. Οι άνθρωποι φεύγουν, πάνε αλλού να ζήσουν. Όλοι; Όχι όλοι. Κάποιος μένει πίσω στο ερημικό τοπίο, ένας άνθρωπος μόνος, μένει και επιμένει: ο άνθρωπος που φύτευε δέντρα.
Ποιος είναι ο άνθρωπος που φύτευε δέντρα; Είναι ένας ταπεινός μοναχικός βοσκός. Είναι ο ανώνυμος σοφός. Είναι αυτός που έχοντας ζήσει μια τραχιά ζωή ξεκαθάρισε μέσα του τι αξίζει και τι όχι. Με αποφασιστικότητα, υπομονή και οικονομία δυνάμεων μετράει βελανίδια, δεκάδες, εκατοντάδες, χιλιάδες, τα φυτεύει και περιμένει τον καρπό. Με τον τρόπο του μυρμηγκιού πραγματοποιεί το όραμά του: να ξαναδώσει ζωή σε μια απογυμνωμένη περιοχή.
Μαρίζα Ντεκάστρο, Το Βήμα, 11.03.2001
Τώρα στη θεατρική σκηνή
Ο άνθρωπος που φύτευε δέντρα του Jean Giono, σε διασκευή και σκηνοθεσία Μιχάλη Κοιλάκου.
Το διήγημα Ο άνθρωπος που φύτευε δέντρα γράφτηκε το 1953 από τον γάλλο συγγραφέα Jean Giono, που ήθελε να μεταβιβάσει στους συνανθρώπους του την αγάπη "για το δέντρο, ή, ακριβέστερα, για τη φύτευση των δέντρων".
Πρόκειται για την ιστορία, που ο συγγραφέας παρουσιάζει ως αληθινή, του βοσκού Ελζεάρ Μπουφιέ, ο οποίος, ανάμεσα στο 1913 και το 1947, σπόρο-σπόρο, ξεδιαλέγει και φυτεύει βελανιδιές στα άγονα πλατώματα της Άνω Προβηγκίας, στη Νότια Γαλλία.
Μετά από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο, ο αφηγητής επιστρέφει και διαπιστώνει πως ο Ελζεάρ Μπουφιέ συνεχίζει εκεί την επίμονη και μοναχική δουλειά του.
Το 1945, στο τέλος ενός δεύτερου αιματηρού πολέμου, ο αφηγητής δεν αναγνωρίζει πια το ερημικό τοπίο που είχε αντικρύσει τις δυο προηγούμενες φορές: τα χωριά έχουν χτιστεί, κατοικούνται πάλι, και η περιοχή βρίσκεται πια στην καρδιά ενός καταπράσινου δάσους από βελανιδιές…
Όπως Ο Μικρός Πρίγκιπας του Saint-Exupéry, το κείμενο αυτό απευθύνεται σε όλους —παιδιά, αλλά και ενήλικες όλων των ηλικιών… Είναι ένα σύγχρονο παραμύθι για το σεβασμό προς τη φύση και για τη δύναμη της επίμονης, μοναχικής και ανιδιοτελούς ανθρώπινης πράξης.
Μετάφραση: Παναγιώτης Κλίνης
Σκηνικά-κοστούμια: Νίκος Δεντάκης
Παίζουν: Παναγιώτης Κλίνης, Μιχάλης Χατζηνικολιδάκης.
Στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων, (Κύπρου 91Α & Σικίνου 35Α, Κυψέλη, Αθήνα, τηλ. 213 00 40 496)
Σάββατο στις 17:00, Κυριακή στις 12:00
Εισιτήρια: 8.
0 comments: