Οι γλωσσικές κοινοτοπίες και η επαναληπτικότητα των λέξεων, με την εκπληκτική απλότητα και την αλήθεια τους, κέρδισαν την προσοχή του Ιονέσκο. Στα μαθήματα αυτά, οι Σμιθ συζητούν μεταξύ τους λέγοντας πόσα χρόνια είναι παντρεμένοι και πόσα παιδιά έχουν, ενώ στα πιο προχωρημένα επίπεδα οι Σμιθ συνομιλούν με ένα άλλο ζευγάρι, τους Μάρτιν, ανταλλάσοντας το ίδιο ανιαρές πληροφορίες.
Ο Ιονέσκο έμαθε πράγματα που πάντα γνώριζε, αλλά ποτέ δεν είχε σκεφτεί σοβαρά – όπως για παράδειγμα πως το πάτωμα είναι κάτω και το ταβάνι πάνω! Όταν άρχισε να καταγράφει λέξεις στο σημειωματάριο του, αυτές φαίνονταν σαν να χάνουν την αρχική τους σημασία. Τα κλισέ και οι κοινοτοπίες μεταμορφώνονταν σε ψευδο-κλισέ κα μισές αλήθειες, μετατρέπονταν σε άγρια παρωδία και καρικατούρα. Η γλώσσα αποτυπωνόταν μέσα από θραύσματα λέξεων. Συγκλονισμένος από αυτή την παράξενη και "ενοχλητική" εμπειρία, ο Ιονέσκο αποφάσισε να την μετατρέψει σε θεατρικό κείμενο, να γράψει μια "τραγωδία της γλώσσας". Και έγραψε τη φαλακρή τραγουδίστρια!
Ο Ιονέσκο, ο οποίος είχε ξεκινήσει το έργο αυτό εν είδη πειράματος, έμεινε έκπληκτος με το αποτέλεσμα. Το θεατρικό κοινό αποδέχτηκε το έργο του, βρίσκοντάς το ξεκαρδιστικό και γεμάτο νόημα. Οι διάλογοι παρουσίαζαν την παντελή έλλειψη πνεύματος και ιδεών, μέσα σε ένα κλίμα ανίας. Οι χαρακτήρες του είναι θύματα της ίδιας τους της γλώσσας, αιχμάλωτοι της καθημερινότητας, δύτες σε μια θάλασσα της μοναξιάς, των επιφανειακών σχέσεων και των βαρετών συνανθρώπων. Οι Σμιθ και οι Μάρτιν δεν είναι σε θέση να συνομιλήσουν, διότι έχουν καταναλώσει όλες τους τις ιδέες, και δεν είναι σε θέση να νιώσουν κανένα συναίσθημα.
Το έργο παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στις 11 Μαΐου 1950 στο Theatre des Noctambules, σε σκηνοθεσία Nicolas Bataille. Στην αρχή πέρασε απαρατήρητο, αλλά σύντομα κέρδισε την επιδοκιμασία κοινού και κριτικών. Από τη δεκαετία του 60 έχει περάσει στη σφαίρα του κλασικού και θεωρείται σημαντικό δείγμα του θεάτρου του Παραλόγου.
Τώρα στη θεατρική σκηνή
Η φαλακρή τραγουδίστρια του Ευγένιου Ιονέσκο, σε σκηνοθεσία Αναστασίας Χατζηλιάδου.
Μια παράσταση της Θεατρικής Ομάδας Καθηγητών Β' ΕΛΜΕ Πέλλας, σε συνεργασία με το Θεατρικό Εργαστήρι Γιαννιτσών.
Μετάφραση: Ερρίκος Μπελιές, Γιώργος Πρωτοπαπάς
Σκηνογραφία–ενδυματολογία –σχεδιασμός Φωτισμού: Χριστίνα Θαλασσά
Μουσική: Θεόδωρος Αργυρόπουλος
Κατασκευή σκηνικού: Γιάννης Καραμάνης, Πέτρος Δοϊτσίνης
Τεχνικός φωτισμού–γενικών καθηκόντων: Πέτρος Δοϊτσίνης
Χειριστής φωτισμού: Ιουλία Καγκάδη
Χειριστής ήχου: Δανιήλ Δανιηλίδης
Σχεδιασμός αφίσας–προγράμματος: Παντελής Πετρίδης
Μακιγιάζ–κομμώσεις: Αλεξάνδρα Ιορδανίδου
Δημόσιες σχέσεις: Μαρία Κιουζέπη, Λεμονιά Χρυσανθίδου
Τα πρόσωπα του έργου
Κύριος Σμιθ: Ροδίων Ηλιάδης
Κυρία Σμιθ: Αννέτα Γόδου
Κύριος Μάρτιν: Παντελής Πετρίδης
Κυρία Μάρτιν: Ζωή Δεμερτζίδου
Υπηρέτρια: Λεμονιά Χρυσανθίδου, Μαρία Κιουζέπη
Λοχαγός των Πυροσβεστών: Αργυρώ Παπαθεμιστοκλέους.
Στο Θεατρικό Εργαστήρι Γιαννιτσών, (Μαδύτου 10, Γιαννιτσά, τηλ. 6948 700504)
18, 19, 25, 26 Ιανουαρίου στις 21:00
Εισιτήρια: 5, 3 (μειωμένο)
0 comments: