Καλή χρονιά σε όλους, γεμάτη με όμορφες δημιουργικές στιγμές και πολύ θέατρο!ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Το Θέατρο Ακτίς Αελίου προτείνει την Άλκηστη του Ευριπίδη. Η παράσταση προσεγγίζει τον αρχαίο μύθο ως μια επιστημονική υπόθεση εργασίας ("τι θα συνέβαινε αν…") που ανατέμνει την ανθρώπινη συνθήκη: στη σημερινή εποχή, λίγο πριν ή και λίγο μετά από αυτήν, στήνεται μια πινακοθήκη προσώπων που σημαίνουν την περασμένη και τη μελλούμενη πολιτική, οικονομική και καλλιτεχνική "ελίτ" και, με αφετηρία έναν νεκρικό προθάλαμο, μας ξεναγούν στα ενδότερα δώματα του δράματος, τόπους συνάντησης του θανάτου και της ανάστασης, της φιλίας και της προδοσίας, του νόμου και της υπέρβασης, της θυσίας και της αξιοπρέπειας. (από 10/01)
Την Αναμονή, μια παράσταση σωματικού θεάτρου της επινόησης, ενός συνδυασμού δηλαδή του physical και του devised theatre παρουσιάζει ο θίασος Εκτ6ς. Η βασική θεματική της παράστασης πραγματεύεται τον τρόπο που ο άνθρωπος διαχειρίζεται τον χρόνο αναμονής στη ζωή του. Το πώς αυτός ο ενδιάμεσος χρόνος της μη δράσης παίζει καθοριστικό ρόλο τελικά στην ίδια τη δράση. Το πόσο επηρεάζει το σώμα, την ψυχή και το μυαλό αυτή η φαινομενική απραξία. (Δευτερότριτα στο Αυλαία, από 13/01)
Η ομάδα ΑΣΙΠΚΑ έρχεται στη Θεσσαλονίκη με το έργο του Δημήτρη Δημητριάδη, Η ζάλη των ζώων πριν τη σφαγή. Η πορεία προς την καταστροφή μιας οικογένειας που πορεύεται για χρόνια στο πλαίσιο της επιφανειακής ηρεμίας και ισορροπίας, δοσμένη με στοιχεία που προσιδιάζουν στην αρχαία τραγωδία. (Αυλαία, από 15/01)
To εμβληματικό έργο του Αλμπέρ Καμύ, Οι Δίκαιοι, παρουσιάζει η ομάδα Ubu Art Crew, σε σκηνοθεσία Μαρίας Γρίβα. Μια ομάδα επαναστατών σχεδιάζει τη δολοφονία του μεγάλου Δούκα Σέργιου, θείου του Τσάρου. Τη στιγμή όμως της απόπειρας ένα απρόσμενο γεγονός θα αλλάξει τα πράγματα. (Studio Vis Motrix, από 17/01)
Το Cabaret που παρουσίασε φέτος ο Κωνσταντίνος Ρήγος, για 10 παραστάσεις στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, από 17 Ιανουαρίου. Βερολίνο, 1930. Στη σκιά του ναζιστικού εφιάλτη ένα υπόγειο Καμπαρέ κινείται στους ρυθμούς της νύχτας. Όλα τα πρόσωπα του έργου ζουν την προσωπική τους ιστορία, άρρηκτα συνδεδεμένη με την ιστορία της εποχής.
Κάθε μεγάλη απόφαση έρχεται με ένα Τίμημα. Το αριστουργηματικό έργο του Άρθουρ Μίλλερ μοιάζει να γράφτηκε για τις αποφάσεις που καλούμαστε να πάρουμε σήμερα, στην Ελλάδα της κρίσης. Τι κάνεις όταν όλα γύρω σου καταρρέουν; Διαγράφεις τα όνειρά σου και απλώς επιβιώνεις; Ή κυνηγάς τα όνειρα αγνοώντας τις ανάγκες της οικογένειάς σου; Το Τίμημα στέκεται με επιδεξιότητα ανάμεσα στις δύο αποφάσεις που έρχονται να καθορίσουν την πορεία μιας ζωής. Σκηνοθετεί η Άσπα Καλλιάνη (από 31/01, στο Νέο Υπερώο της Ε.Μ.Σ.)
ΑΘΗΝΑ
Tο έργο του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ Τίμων ο Αθηναίος, παρουσιάζεται στο Σύγχρονο Θέατρο, σε μετάφραση και σκηνοθεσία του Αλέξανδρου Κοέν. Η παράσταση —μεταφερμένη στη σύγχρονη πραγματικότητα των μεγάλων οίκων μόδας— αποτελεί ένα σχόλιο στην εποχή μας: μια εποχή παράλογης πολυτέλειας και αδικαιολόγητων υπερβολών που διακόπηκε απότομα, όταν σταδιακά άρχισε να εξαπλώνεται η οικονομική κρίση. (από 07/01)
O Θωμάς Μοσχόπουλος σκηνοθετεί τον Ρινόκερο του Ιονέσκο, στο Θέατρο Θησείον. Ο κεντρικός χαρακτήρας του έργου, ο Μπερανζέ, είναι ένας από τους "χαμένους" της ζωής, ψιλοαποτυχημένος, τρομαγμένος, ήσυχος, λίγο ευθυνόφοβος, πάντα αργοπορημένος και μάλλον εξαρτημένος από το ποτό. Καταλήγει να είναι ο μόνος που φαίνεται να διατηρεί το μυαλό του άθικτο, δεν συνθηκολογεί και αντιστέκεται σθεναρά στο κίνημα της ρινοκερίτιδας που έχει πλήξει όλη την πόλη. Ο Ρινόκερος (1959), το φαινομενικά κωμικό έργο του γαλλορουμάνου συγγραφέα, βρίθει κοινωνικών και πολιτικών προεκτάσεων για το πώς όλοι γύρω μας μετατρέπονται σε παχύδερμα-ρινόκερους και αν και πώς μπορούμε να αντισταθούμε στην παράλογη λογική που προσπαθεί να επικρατήσει στις μέρες μας. (από 11/01)
Ο Μιχαήλ Μαρμαρινός καταπιάνεται με τον μύθο του Φάουστ. Αντλώντας το πρώτο του υλικό από το έργο-κοιτίδα του νεότερου ευρωπαϊκού πνεύματος, τον Φάουστ του Γιόχαν Βόλφγκανγκ Γκαίτε, στην έμμετρη μετάφραση του Πέτρου Μάρκαρη, και από τον προγενέστερο Δόκτορα Φαούστους (1604) του Κρίστοφερ Μάρλοου, αξιοποιώντας, όμως, τόσο τις "μεταμορφώσεις" του μύθου όσο κι ένα πλήθος από διακειμενικές αναφορές, μεταγραφές, προσωπικές αφηγήσεις και ομολογίες καθώς και τα τραγούδια μιας παιδικής χορωδίας, ο Μαρμαρινός "διευθύνει" μια παράσταση-περιπέτεια στο βυθό της δυτικής Ποίησης, Φιλοσοφίας, Ιστορίας και της ανθρώπινης Ψυχής. Η παράσταση θα εξελίσσεται σε απροσδόκητους χώρους της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών από έναν θίασο, με προεξάρχοντα τον Ακύλλα Καραζήση. (από 15/01)
Ο βραβευμένος στο προσφατο φεστιβάλ της Βενετίας, Αλέξανδρος Αβρανάς, σκηνοθετεί τη μαύρη κωμωδία του Γκρέγκορι Μπερκ Gagarin Way. Το έργο πραγματεύεται με χιούμορ το θέμα της σημερινής επανάστασης που δεν έρχεται ποτέ. Η υπόθεση αναφέρεται στην εξαφάνιση του σοσιαλισμού από μια περιοχή, όπου ο πολιτικός ριζοσπαστισμός ήταν κάποτε χαρακτηριστικός του τοπικού πληθυσμού. Πρωταγωνιστές του έργου είναι δύο εργάτες, που αποφασίζουν να επαναστατήσουν κατά του συστήματος και οργανώνουν ένα τρομοκρατικό χτύπημα, έχοντας την πεποίθηση ότι μέσα από τη βία θα καταφέρουν να "ξυπνήσουν" τον κόσμο. (Θέατρο Βασιλάκου, από 17/01)
0 comments: