Της Δήμητρας ΧριστοδούλουΑπό τον τίτλο και μόνο, προβληματίζεται κανείς. Αλλά τι σημαίνει "κυκλισμός του τετραγώνου"; Πώς γίνεται; Και κυρίως πώς φτάνει κανείς στο να το διατυπώσει ως ερώτημα; Στη σκηνή παρακολουθούμε τις παράλληλες ιστορίες έρωτα και πάθους κάποιων ζευγαριών που εναλλάσσονται στους ρόλους τους και εναλλάσσονται μεταξύ τους. Ο ένας γίνεται ο άλλος, μιλάει σαν τον άλλον, σκέφτεται σαν τον άλλον, υιοθετεί συμπεριφορές του άλλου, χάνεται και βρίσκεται μέσα στον άλλον…Ο καθένας μόνος του ψάχνει την αλήθεια του, ψάχνει το "είναι" του, κι ο άλλος γίνεται η αφορμή της αναζήτησης και η καταστροφή της μαζί. Ένα αέναο σύμπαν που οι "αλλαγές" δεν συντελούνται, κι όταν αυτό συμβαίνει καταλαβαίνεις ότι είναι μια αυταπάτη. Γυρνούν εκεί απ’ όπου ξεκίνησαν. Και στην διαδρομή περισσότερο έχασαν παρά κέρδισαν.. .Έχασαν την ελπίδα της αλλαγής. Κέρδισαν τη βεβαιότητα του ίδιου, του αυτού, του ανεπαρκούς. Κι όλα αυτά με αφορμή τον έρωτα, τον ίδιο ή την ανάγκη του. Η αλήθεια είναι ότι θυμίζει αρκετά την ατμόσφαιρα κάποιων έργων του Μπέκετ, κι αυτό ήταν κάτι που πολύ μου άρεσε.Η σκηνοθεσία του έργου δίνει μια παράσταση -3ωρη σχεδόν- με εξαιρετικούς ηθοποιούς, με πολύ ενδιαφέροντα σημεία, αλλά μια παράσταση που εμένα με κούρασε αρκετά. Κάποιες φορές, ένα κλικ παραπάνω στην κίνηση ή στη σιωπή, με "πέταγε" έξω απ’ την συνθήκη…
Μια ενδιαφέρουσα παράσταση στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, στα πλαίσια του αφιερώματος στον Δημήτρη Δημητριάδη.
Παίζουν: Κωνσταντίνος Αβαρικιώτης, Γιώργος Γάλλος, Αλεξία Καλτσίκη, Μαρία Κεχαγιόγλου, Γιάννης Κλίνης, Περικλής Μουστάκης, Άρης Μπαλής, Γιάννος Περλέγκας, Όμηρος Πουλάκης, Μαρία Πρωτόπαππα, Χρήστος Στέργιογλου.
0 comments: