Ευτυχισμένες μέρες στους τεφρούς κήπους

Ποιες είναι αυτές οι λαλίστατες γυναίκες που στέκονται έτσι ακίνητες και σφηνωμένες; Που βρίσκεται το υπόλοιπο σώμα τους; Τι κρύβουν στις τσάντες τους και τις κρατούν τόσο σφιχτά; Κι αυτές οι γάτες που κυκλοφορούν στον χώρο, από ποιον άραγε να ταΐζονται; Πρόκειται για έπαυλη ή μήπως είναι κάποιο ίδρυμα;
Τι ρόλο παίζει αυτός ο άνδρας που τις επισκέπτεται τόσο συχνά; Πως είναι δυνατόν να είναι τόσο όμορφες και να τραγουδούν τόσο παράφωνα; Και από που αντλούν, επιτέλους, τόση αυτοπεποίθηση;

Δυο νεκροί χώροι. Ένας λόφος και ένα σπίτι σαν ιδρύματα ακαθόριστης χρήσης που οι ένοικοι τους μοιάζουν να τα έχουν επιλέξει. Η Ουίννυ και ο Ουίλι, η Ίντιθ και η Ίντι, με όλη την δραματική μεγαλοπρέπεια των απομονωμένων γυναικών, στροβιλίζονται μέσα στην ερημιά της ύπαρξης, σκουντουφλώντας συνέχεια στην πραγματικότητα του παρόντος χρόνου. Γαντζώνονται απελπισμένα από τα παλιά αντικείμενα, για να μοιραστούν, όχι το παρελθόν, αλλά την υπαρξιακή αμηχανία τους. Είναι ένα κλειστό κύκλωμα αγωνίας.

Η νοσταλγία της Ουίννυ για τον πρώτο χορό, είναι η νοσταλγία της Ίντιθ και της Ίντι για την ομορφιά που την πήρε το γήρας, είναι σαν την συνείδηση της υποταγής στην μοίρα δηλαδή στον θάνατο. Η χαρά της παρουσίας του άλλου είναι χαρακτηριστικό και των δυο έργων, είναι η χαρά που παίρνουμε όταν νομίζουμε ότι είμαστε απαραίτητοι για τον άλλο. Η Ουίννυ έχει τον Ουίλλυ και η Ίντιθ την Ίντι. Δεν αναζητούν κάτι απλά υπάρχουν.

http://www.greydays.gr/

Τώρα στη θεατρική σκηνή

Ευτυχισμένες μέρες στους τεφρούς κήπους, σε κείμενο Κάτιας Γκουλιώνη, Νίκου Πάστρα και Άγγελου Φραντζή και σκηνοθεσία Κάτιας Γκουλιώνη.

Οι Ευτυχισμένες μέρες στους τεφρούς κήπους εμπνέονται από τρεις διαφορετικές πηγές. Το κείμενο του Μπέκετ, τους διαλόγους των ηρωίδων του Grey Gardens, (όπως αυτές έχουν αποτυπωθεί στο ντοκιμαντέρ των αδερφών Μέιλς), και τα προσωπικά βιώματα των ηθοποιών της παράστασης. Η νέα συνθήκη αφορά εννέα γυναίκες διαφορετικών ηλικιών. Εννέα διαφορετικές οπτικές της ίδιας κατακερματισμένης ταυτότητας. Εννέα διαφορετικούς τρόπους διαχείρισης του κενού. Νέα πρόσωπα, άφθαρτα μέσα στην ακινησία του χρόνου και την φθορά του τόπου.
Εννέα γυναίκες διαφορετικών ηλικιών και καταβολών κάθε πρωί ξυπνούν και κάθε βράδυ πεθαίνουν. Ξανά και ξανά, με αμηχανία και αξιοπρέπεια. Κάθε ημέρα τους είναι σαν μια ολόκληρη ζωή που πρέπει να γεμίσει από δραστηριότητες που θα δικαιολογήσουν το πιο μεγάλο ερωτηματικό: Γιατί βρίσκονται σε αυτόν τον κόσμο και ποιος είναι ο σκοπός τους; Δίπλα τους, ένας μοναδικός άντρας, προσπαθεί να δώσει εξηγήσεις στο ανεξήγητο. Παρατηρητής, επιστάτης και υπηρέτης, τις παρακολουθεί να απολαμβάνουν ευτυχισμένες το παράλογο της ύπαρξης.

Στο Grey Gardens όπως και στις Ευτυχισμένες μέρες τίποτε δεν κινείται. Η δραματουργία είναι η ίδια η κατάσταση. Το κείμενο του Μπέκετ μοιάζει να είναι απομαγνητοφώνηση των ηρωίδων του ντοκιμαντέρ των Μέιλς. Δυο σύγχρονες αντί-τραγωδίες με ένα κοινό παρονομαστή. Την ιδρυματοποίηση από επιλογή.

Σκηνογραφία: Θοδωρής Προδρομίδης

Κοστούμια: Κάτια Γκουλιώνη
Σχεδιασμός φωτισμού: Σοφία Αδαμοπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Ξένια Καλαντζή
Βοηθός σκηνογράφου: Κώστας Κωτσής.

Παίζουν: Michele Valley, Λαρίσα Βέργου, Μαρία Εγγλεζάκη, Φωτεινή Καπελλάκη, Ρίτα Λυτού, Κατερίνα Μιχελή, Θανάσης Πετρόπουλος, Θάλεια Πρωτονοταρίου, Αρετή Σεϊνταρίδου, Αλεξάνδρα Χασάνι.

Στο 104, (Ευμολπιδών 41, Γκάζι, Αθήνα, τηλ. 210 3455020)

Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:15, από 4 Νοεμβρίου 2013.

Εισιτήρια: 12, 10 (μειωμένο).

Related Items ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2013-2014 ΘΕΑΤΡΟ 104 ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΠΡΙΣΜΑ