Η παγκόσμια επιτυχία του έργου καθιέρωσε τον δημιουργό του, μεταξύ των πιο σημαντικών σύγχρονων θεατρικών συγγραφέων. Το Ραφτάδικο, μέσα από μνήμες, μας ταξιδεύει με χιούμορ και συγκίνηση σ’ ένα λαβωμένο Παρίσι, όπως το άφησε ο Β΄ παγκόσμιος πόλεμος. Είναι η μικρογραφία ενός κόσμου που, βιώνοντας την καθημερινότητα, ατενίζει με αισιοδοξία το μέλλον. Πολλές από τις σκηνές του έργου, αποτελούν ατόφιο υλικό από τη βιογραφία του συγγραφέα, καθώς ένα από τα πολλά επαγγέλματα που έκανε πριν ασχοληθεί με τη θεατρική γραφή, ήταν αυτό του ράφτη. Όπως έγραψε ο γνωστός θεατρικός κριτικός Ντομινίκ Ζαμέ: "...Τα χείλη γελούν και τα μάτια δακρύζουν. Ένα διαπεραστικό και ταυτόχρονα τρυφερό βλέμμα πάνω στον άνθρωπο και τα γεγονότα". Η παράσταση, με μια σύγχρονη σκηνοθετική προσέγγιση, φιλοδοξεί να αναζητήσει τις αναλογίες της μεταπολεμικής Γαλλίας με το τώρα και να επαναπροσδιορίσει τα σημαντικά ιστορικά γεγονότα.
Η δράση τοποθετείται σε ένα ραφτάδικο, στο Παρίσι του 1945. Η άφιξη μιας καινούργιας εργάτριας, της Σιμόν, αναστατώνει τις ζωές των υπόλοιπων εργαζόμενων. Η Σιμόν προσπαθεί να ενταχθεί σε ένα περιβάλλον με δυναμικές γυναίκες: τη Μαντάμ Λορόνς, τη Ζιζέλ, τη Μαρί, τη Μιμή.
Καθώς τα χρόνια περνούν, δημιουργούνται έντονοι δεσμοί ανάμεσα σ' αυτές τις γυναίκες. Το πέρασμα του χρόνου φέρνει στιγμές πόνου, θυμού και χαράς, σε ένα περιβάλλον συνενοχής και αλληλεγγύης. Οι συνέπειες του πολέμου είναι εδώ, για να κηλιδώνουν τη συνείδηση τους και να σκιάζουν με τις σιωπές και τα δάκρυα που κουβαλούν, την πρόσχαρη εμφάνισή τους. Τις ζωές αυτών των γυναικών έρχεται να διαταράξει ο Λεόν, ο επικεφαλής του ραφτάδικου.
Μέσα σ αυτόν τον μικρόκοσμο βρίσκουμε έναν Εβραίο που επέζησε απ τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, έναν άλλο που γλίτωσε κρυμμένος στην κατεχόμενη ζώνη, μια άλλη που το ‘σκασε στη μη-κατεχόμενη ζώνη και μια άλλη, που τον άντρα της τον συνέλαβαν και τον έστειλαν κι αυτόν σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως και δεν γύρισε ποτέ. Επίσης κάποιοι πιο νέοι, που ο πόλεμος μόλις και τους άγγιξε και μια γυναίκα που ο άντρας της, ανώτατος υπάλληλος της αστυνομίας, ίσως και να συνεργάστηκε με τους Γερμανούς…
Τώρα στη θεατρική σκηνή
Το ραφτάδικο του Ζαν Κλωντ Γκραμπέρ, σε σκηνοθεσία Γιάννη Ιορδανίδη.
Απόδοση-μουσική επιμέλεια: Γιάννης Ιορδανίδης
Σκηνικά: Γιώργος Λυντζέρης
Κοστούμια: Φίλιππος Παπαγεωργίου
Χορογραφίες: Τατιάνα Μύρκου
Φωτισμοί: Στράτος Κουτράκης
Μουσική διδασκαλία: Νίκος Βουδούρης
Βοηθός σκηνοθέτη: Βασίλης Ισσόπουλος.
Β΄ βοηθός σκηνοθέτη: Νίκος Κουνέλης
Βοηθός φωτιστή: Ειρήνη Μπουτάρη, Αθηνά Μπανάβα
Οργάνωση παραγωγής: Ροδή Στεφανίδου.
Παίζουν: Ιφιγένεια Δεληγιαννίδου, Μαρία Χατζηιωαννίδου, Γιολάντα Μπαλαούρα, Ελένη Θυμιοπούλου, Άννυ Τσολακίδου, Ροζαλία Μιχαλοπούλου, Κώστας Σαντάς, Αστέρης Πελτέκης, Ιάκωβος Μυλωνάς, Βασίλης Ισσόπουλος, Αντώνης Μονσάν, Νίκος Κουνέλης, Χριστόφορος Χριστοφορίδης, Απόστολος Μπαχαρίδης, Δημήτρης Κολοβός, Δέσποινα Σαρόγλου, Τάσος Ροδοβίτης. Γιώργος Κωσταλαμάνης, Νικόλαος Σιδηρόπουλος, Τάσος Παπαδόπουλος.
Η φωνή του μουσικού: Γρηγόρης Βαλτινός.
Στη Μονή Λαζαριστών-Σκηνή Σωκράτης Καραντινός, (Κολοκοτρώνη 22, Θεσσαλονίκη, τηλ. 2315 200200)
Τετάρτη, Κυριακή στις 19:00, Πέμπτη, Παρασκευή στις 21:00, Σάββατο στις 18:00 & 21:00, από 18 Οκτωβρίου 2013.
Εισιτήρια: 15, 12 (μειωμένο, απογευματινές), 10 (Πέμπτη).
0 comments: