To Εθνικό θέατρο της Αγγλίας

To Εθνικό θέατρο της Αγγλίας είναι ένας από τους δυο πιο σημαντικούς θεατρικούς οργανισμούς της Μεγάλης Βρετανίας, μαζί με την Royal Shakespeare Company.
Από την ίδρυση του το 1963 μέχρι το 1976, το Εθνικό θέατρο είχε σαν βάση του το θέατρο Old Vic στο Waterloo. Το σημερινό κτίριο σχεδιάστηκε από τους αρχιτέκτονες Sir Denys Lasdun και Peter Softley. Βρίσκεται δίπλα στον Τάμεση, στην περιοχή South Bank του κεντρικού Λονδίνου.
Το κτίριο του Εθνικού θεάτρου στεγάζει τρεις ξεχωριστές αίθουσες:

Το θέατρο Olivier,που πήρε την ονομασία του προς τιμήν του πρώτου καλλιτεχνικού διευθυντή του θεάτρου, Λόρενς Ολίβιε. Έχει σκηνή στα πρότυπα του αρχαίου ελληνικού θεάτρου, περιστροφική υπόγεια σκηνή που βρίσκεται 8 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της σκηνής και πλατεία χωρητικότητας 1160 θεατών. Η περιστροφική σκηνή και το σύστημα με τους γάντζους που επιτρέπει στους ηθοποιούς να ίπτανται, αντιμετωπίστηκαν αρχικά με επιφύλαξη, αλλά τελικά φαίνεται πως έχουν αποδειχτεί λειτουργικά και αποτελεσματικά θεατρικά μέσα.
Το θέατρο Lyttelton —που έχει το όνομα του πρώτου προέδρου του διοικητικού συμβουλίου του θεάτρου— έχει ιταλική σκηνή και αψίδα προσκηνίου και μπορεί να φιλοξενήσει 890 θεατές.
Το θέατρο Cottesloe —ονομασία από τον λόρδο Cottesloe, διευθυντή του θεάτρου South Bank— είναι ένα μικρό ευέλικτο studio με δυνατότητα μετατροπής της διάταξης των καθισμάτων των θεατών. Το Cottesloe θα μετονομαστεί σε Dorfman theatre το 2013, μετά από μια αναδιαμόρφωση του Εθνικού θεάτρου, που είναι γνωστή ως "NT Future".
Ο εξωτερικός χώρος του θεάτρου, δίπλα στο ποτάμι, χρησιμοποιείται για παραστάσεις ανοιχτού χώρου τους καλοκαιρινούς μήνες. Οι ταράτσες και τα φουαγιέ έχουν, επίσης, χρησιμοποιηθεί για πειραματικές παραστάσεις.
Το στυλ του κτιρίου του Εθνικού Θεάτρου περιγράφεται από τον Mark Girouard σαν "μια αισθητική των σπασμένων μορφών". Υπήρχε μια διάσταση απόψεων στους κόλπους των αρχιτεκτόνων κατά τη διάρκεια της κατασκευής. Ακόμη και ενθουσιώδεις υποστηρικτές του μοντερνισμού όπως ο Sir Nikolaus Persner είχαν βρει την κατασκευή καταθλιπτική τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά. Αντίθετα, ο πρίγκιπας Κάρολος το 1988 δήλωσε πως "η δημιουργία ενός τέτοιου κτίσματος ισοδυναμεί με την κατασκευή ενός πυρηνικού σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στο κέντρο του Λονδίνου, χωρίς να υπάρξει καμία αντίδραση".

Μελέτες και εκτιμήσεις της αρχιτεκτονικής δομής του κτιρίου αναδεικνύουν στενότερους δεσμούς με τον μοντερνισμό του Le Corbusier, παρά με τα σύγχρονα μνημειώδη κτίρια της δεκαετίας του 1960, όπως είναι αυτά που σχεδίασε ο Paul Rudolph. Η προσεκτικά εκλεπτυσμένη ισορροπία μεταξύ των οριζόντιων και των κάθετων γραμμών στο κτίριο του θεάτρου, έρχεται σε αντίθεση με την διόγκωση γειτονικών κτισμάτων όπως η Hayward Gallery και το Queen Elisabeth Hall. To κτίριο του εθνικού θεάτρου βρίσκεται στις λίστες δημοσκοπήσεων με τα πιο δημοφιλή αλλά και με τα πιο μισητά κτίσματα. Το σύστημα φωτισμού που φωτίζει το θέατρο και ειδικότερα τους υπερυψωμένους πύργους, αποτελεί ένα στοιχείο υψηλής αισθητικής που έχει κερδίσει θετικές εντυπώσεις.
http://en.wikipedia.org/wiki/Royal_National_Theatre#Architecture
http://www.nationaltheatre.org.uk/

Related Items ΕΘΝΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ ΑΓΓΛΙΑΣ ΜΑΚΕΤΑ