Μια ματιά στις θεατρικές επιλογές του μήνα.
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Οι Δούλες του Ζαν Ζενέ παρουσιάζονται στο πλαίσιο του Κοινωνικού Θεατροπωλείου που οργανώνει το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Οι θεατές καλούνται να καταβάλουν αντί χρηματικού αντιτίμου, τρόφιμα μακράς διάρκειας. Την παράσταση σκηνοθετεί ο Γιώργος Σφυρίδης, ενώ η μετάφραση είναι του Δημήτρη Δημητριάδη.
Μικρό θέατρο Μονής Λαζαριστών. 4,5,8,9,10 Μαΐου.
Πεθαίνω σαν χώρα του Δημήτρη Δημητριάδη, σε σκηνοθεσία Τάσου Σαγρή.
Μετά από «χίλια χρόνια» συνεχούς ανισότητας, εκμετάλλευσης, οικονομικής κρίσης και πολέμου που διακόπτονται από σύντομα χρονικά διαλείμματα ψεύτικης αφθονίας και επίπλαστης ειρήνης, το νόημα της ανθρώπινης συνύπαρξης και της κοινωνικής ζωής καταρρέει για πάντα. Η σύγκρουση ανάμεσα στις κυρίαρχες δυνάμεις της συντήρησης και τις απέλπιδες προσπάθειες ανανέωσης της κοινωνίας φτάνει στην οριακή της έξαρση. Τότε πλέον, οι γυναίκες χάνουν την ικανότητα τους να γεννούν παιδιά, η ζωή χάνει την δύναμη της να αναπαραχθεί. Αυτό έχει σαν άμεσο αποτέλεσμα να μεταλλαχθεί ο κοινωνικός ιστός σε τέτοιο βαθμό ώστε η «Χώρα» καταρρέει με ένα κύμα καταστροφών και μαζικών δολοφονιών που συνταράσσουν τα θεμέλια της Ιστορίας.
Κάποια χρόνια μετά, και όταν πλέον όλα έχουν αλλάξει και δεν έχει μείνει τίποτα από την ζωή όπως την γνωρίζαμε, τέσσερις ηρωίδες διαφορετικής ηλικίας (το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον) μας περιγράφουν την ιστορία του τέλους μιας κοινωνίας, το τέλος μιας «Χώρας», την τρομακτική κατάληξη μιας εποχής που ίσως είναι η εποχή μας…
Μια παραγωγή του Ινστιτούτου Πειραματικών Τεχνών.
Θέατρο Όρα. 10,11,12,13 Μαΐου.
Μια πορνογραφική σχέση του Φιλίπ Μπλασμπάν, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη. Ένας άντρας και μια γυναίκα γνωρίζονται μέσω ερωτικής αγγελίας με σκοπό την πραγμάτωση μιας ερωτικής φαντασίωσης. Μαζί επιχειρούν να ανασυνθέσουν την ιστορία τους μέσα από ένα παιχνίδι μνήμης και τελικά έρχονται αντιμέτωποι με τον έρωτα
Περιμένοντας τον Γκοντό του Σάμιουελ Μπέκετ, σε σκηνοθεσία Κωστή Καπελώνη. Είναι το πιο γνωστό έργο του Ιρλανδού δραματουργού και ένα από τα σημαντικότερα θεατρικά έργα του 20ού αιώνα. Έχει γίνει αντικείμενο πολλών ερμηνειών και συζητήσεων. Δύο άστεγοι αλήτες (ή μήπως δύο πάμπτωχοι διανοούμενοι) περιμένουν στη μέση του πουθενά την άφιξη κάποιου μυστηριώδους Γκοντό που θα τους σώσει, αλλά δεν έρχεται ποτέ.Στην εποχή που γράφτηκε, ενσωμάτωνε την τραγική εμπειρία του παγκοσμίου πολέμου -που μόλις είχε τελειώσει- με την αναμονή για την ανασυγκρότηση πάνω στα ερείπια του ολέθρου. Η διαφορετικότητα της συγκεκριμένης σκηνικής προσέγγισης έγκειται στο γεγονός πως του πέντε ανδρικούς ρόλους του έργου ερμηνεύουν πέντε γυναίκες. Η Κάτια Γέρου, η Δήμητρα Χατούπη, η Λουκία Πιστιόλα, η Μυρτώ Αλικάκη και η Ειρήνη Στρατηγοπούλου. Μια παραγωγή του Θεάτρου Τέχνης "Κάρολος Κουν".
Δημοτικό θέατρο Καλαμαριάς. 16,17,18,19,20 Μαΐου.
Η έκτη Καρυάτιδα των Αντώνη και Κωνσταντίνου Κούφαλη, σε σκηνοθεσία και επιμέλεια σκηνικού χώρου Κώστα Τσόκλη. Μια μοναχική ξεναγός με έντονο οικογενειακό παρελθόν αποφασίζει να ανάψει τα φώτα του σπιτιού της απέναντι από το καινούργιο μουσείο της Ακρόπολης και να φυλάξει σκοπιά μέχρι να υποδεχθεί την έκτη καρυάτιδα που βρίσκεται «αιχμάλωτη» στο βρετανικό μουσείο. Αυτή η ιδιόρρυθμη αποστολή της στα όρια του εθνικοπατριωτισμού, συνδέεται με την ζωή που έζησε και τους αρχαιολογικούς χώρους που γύρισε, ξεναγώντας τουρίστες από όλο τον πλανήτη. Η πίστη της ωστόσο στο παρελθόν και τις ρίζες θα την φέρει αντιμέτωπη μ ένα δυσοίωνο παρόν και μέλλον, αλλά και με την συλλογική μνήμη και ευθύνη, όπως αυτές αντικατοπτρίζονται στο αττικό φεγγάρι και τις ξεχωριστές φόρμες των καρυάτιδων. Με την Σοφία Φιλιππίδου.
Θέατρο Αθήναιον. 16-27 Μαΐου.
Αθώοι ψεύτες του Πήτερ Σάφερ, σε διασκευή και σκηνοθεσία Έφης Δρόσου. Η ηθική θεωρεί το ψέμα αφύσικο, γιατί παραμορφώνοντας την αλήθεια παρεμποδίζει την αναζήτησή της. Στη ζωή όμως της Σόφυ, του Φρανκ και του Τομ που έχουν υφάνει το παρελθόν τους πάνω σε ένα ψέμα ο καθένας, αυτό ακριβώς τους δημιουργεί προσδοκίες, τους απαλλάσσει από την αλήθεια της καταγωγής που δε θέλουν να ζούν, ώσπου στο τέλος αυτός ο ιστός του ψέματος που μέχρι τώρα τους προστάτευε διαλύεται. Και οι τρεις αυτοί ψεύτες είναι αθώοι. Είναι όμως;
Θέατρο Όρα. Από 18 Μαΐου.
Την Τρίτη στο σουπερμάρκετ του Εμμανουέλ Νταρλέ, σε σκηνοθεσία Κατερίνας Μπερδέκα. Ένα συγκινητικό σύγχρονο γαλλικό έργο με έντονα κωμικό χαρακτήρα. Ένας σπαρακτικός μονόλογος για τον άνθρωπο που δε θέλει πια να κρύβει αυτό που είναι, όποιες και αν είναι οι συνέπειες. Και οι συνέπειες είναι πολλές όταν είσαι τραβεστί σε μια μικρή κοινότητα. Παίζει ο Φαίδωνας Καστρής.
Θέατρο Κολοσσαίον. 27,28,29 Μαΐου.
ΣΤΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
Τσέχωφ-Κνίπερ: Η αλληλογραφία, σε σκηνοθεσία Ελένης Γεωργοπούλου. Η παράσταση προέκυψε από τις πρόβες της ομάδας, με αφετηρία το έργο της Carol Rocamora Παίρνω το χέρι σας στο δικό μου (σε μετάφραση της Χριστίνας Μπάμπου-Παγκουρέλη) και υλικό από βιογραφίες του Τσέχωφ, τα διηγήματά του, το σύνολο της αλληλογραφίας του και τις Αναμνήσεις της Κνίπερ. Μια παραγωγή της θεατρικής εταιρείας "Πόλις".
Θέατρο Αμαλία. 5 Μαΐου.
Μέλπω Αξιώτη–Η μεταμόρφωση της χρυσαλλίδας, σε σκηνοθεσία Νίκου Χατζόπουλου. Το κείμενο της παράστασης αποτελεί σύνθεση από τα έργα της Μέλπως Αξιώτη, Δύσκολες νύχτες, Η Κάδμω, Το σπίτι μου, Ποιήματα και Εικοστός αιώνας.
Παίζει η Σοφία Σεϊρλή.
Θέατρο Αμαλία. 8,9 Μαΐου.
Kassandra του Σέρχιο Μπλάνκο, σε σκηνοθεσία Δέσποινας Σαραφείδου και Ευαγγελίας Ανδριτσάνου. Στο έργο του Μπλάνκο η μυθική Κασσάνδρα γίνεται άντρας που νιώθει γυναίκα, φοράει γυαλιστερές κόκκινες μπότες και μίνι.
Η Kassandra είναι μια σύγχρονη μετανάστρια που παλεύει για την επιβίωση σε διαρκή αναζήτηση ταυτότητας, εξόριστη στο σώμα της και ξένη σε κάθε πατρίδα, μια γυναίκα της νύχτας που απευθύνεται με σπασμένα αγγλικά στους θαμώνες ενός μπαρ, στους θεατές.
Θέατρο Αμαλία. 11,12 Μαΐου.
Ο βασιλιάς πεθαίνει του Ευγένιου Ιονέσκο, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ζώτου. Ο Μπερανζέ, ένας βασιλιάς με εξασθενημένη δύναμη του οποίου το βασίλειο καταρρέει, μαθαίνει πως θα πεθάνει μέσα σε μιάμιση ώρα.
Θέατρο Άνετον. 11,12,13 Μαΐου.
Μετά το τέλος, από την πειραματική ομάδα έρευνας παραστατικών τεχνών «Α4Μ» (αφορμή), σε σκηνοθεσία Αθηνάς Δράγκου. Με αφορμή το έργο After the end του Dennis Kelly η παράσταση είναι μια έρευνα πάνω στα θέματα της βίας, της εξουσίας, της τρομοκρατίας και του ελέγχου, όπου τα όρια ανάμεσα στο καλό και το κακό συγχέονται, οι χαρακτήρες αποδομούνται και οι ηθοποιοί ως μέσο-φορέας ενσαρκώνουν την οργανική ουσία του έργου καθώς και των ερωτημάτων που προκύπτουν από αυτό.
Θέατρο Άνετον. 16,17,18,19,20 Μαΐου.
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Οι Δούλες του Ζαν Ζενέ παρουσιάζονται στο πλαίσιο του Κοινωνικού Θεατροπωλείου που οργανώνει το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος. Οι θεατές καλούνται να καταβάλουν αντί χρηματικού αντιτίμου, τρόφιμα μακράς διάρκειας. Την παράσταση σκηνοθετεί ο Γιώργος Σφυρίδης, ενώ η μετάφραση είναι του Δημήτρη Δημητριάδη.Μικρό θέατρο Μονής Λαζαριστών. 4,5,8,9,10 Μαΐου.
Πεθαίνω σαν χώρα του Δημήτρη Δημητριάδη, σε σκηνοθεσία Τάσου Σαγρή.
Μετά από «χίλια χρόνια» συνεχούς ανισότητας, εκμετάλλευσης, οικονομικής κρίσης και πολέμου που διακόπτονται από σύντομα χρονικά διαλείμματα ψεύτικης αφθονίας και επίπλαστης ειρήνης, το νόημα της ανθρώπινης συνύπαρξης και της κοινωνικής ζωής καταρρέει για πάντα. Η σύγκρουση ανάμεσα στις κυρίαρχες δυνάμεις της συντήρησης και τις απέλπιδες προσπάθειες ανανέωσης της κοινωνίας φτάνει στην οριακή της έξαρση. Τότε πλέον, οι γυναίκες χάνουν την ικανότητα τους να γεννούν παιδιά, η ζωή χάνει την δύναμη της να αναπαραχθεί. Αυτό έχει σαν άμεσο αποτέλεσμα να μεταλλαχθεί ο κοινωνικός ιστός σε τέτοιο βαθμό ώστε η «Χώρα» καταρρέει με ένα κύμα καταστροφών και μαζικών δολοφονιών που συνταράσσουν τα θεμέλια της Ιστορίας.
Κάποια χρόνια μετά, και όταν πλέον όλα έχουν αλλάξει και δεν έχει μείνει τίποτα από την ζωή όπως την γνωρίζαμε, τέσσερις ηρωίδες διαφορετικής ηλικίας (το παρόν, το παρελθόν και το μέλλον) μας περιγράφουν την ιστορία του τέλους μιας κοινωνίας, το τέλος μιας «Χώρας», την τρομακτική κατάληξη μιας εποχής που ίσως είναι η εποχή μας…
Μια παραγωγή του Ινστιτούτου Πειραματικών Τεχνών.
Θέατρο Όρα. 10,11,12,13 Μαΐου.
Μια πορνογραφική σχέση του Φιλίπ Μπλασμπάν, σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μαρκουλάκη. Ένας άντρας και μια γυναίκα γνωρίζονται μέσω ερωτικής αγγελίας με σκοπό την πραγμάτωση μιας ερωτικής φαντασίωσης. Μαζί επιχειρούν να ανασυνθέσουν την ιστορία τους μέσα από ένα παιχνίδι μνήμης και τελικά έρχονται αντιμέτωποι με τον έρωτα
Πρόκειται για τη θεατρική μεταφορά του σεναρίου της ομώνυμης κινηματογραφικής ταινίας του 1999. Παίζουν ο Στέλιος Μάινας και η Δήμητρα Ματσούκα.
Θέατρο Βεργίνα (Regency Casino). 11,12,25,26 Μαΐου.
Περιμένοντας τον Γκοντό του Σάμιουελ Μπέκετ, σε σκηνοθεσία Κωστή Καπελώνη. Είναι το πιο γνωστό έργο του Ιρλανδού δραματουργού και ένα από τα σημαντικότερα θεατρικά έργα του 20ού αιώνα. Έχει γίνει αντικείμενο πολλών ερμηνειών και συζητήσεων. Δύο άστεγοι αλήτες (ή μήπως δύο πάμπτωχοι διανοούμενοι) περιμένουν στη μέση του πουθενά την άφιξη κάποιου μυστηριώδους Γκοντό που θα τους σώσει, αλλά δεν έρχεται ποτέ.Στην εποχή που γράφτηκε, ενσωμάτωνε την τραγική εμπειρία του παγκοσμίου πολέμου -που μόλις είχε τελειώσει- με την αναμονή για την ανασυγκρότηση πάνω στα ερείπια του ολέθρου. Η διαφορετικότητα της συγκεκριμένης σκηνικής προσέγγισης έγκειται στο γεγονός πως του πέντε ανδρικούς ρόλους του έργου ερμηνεύουν πέντε γυναίκες. Η Κάτια Γέρου, η Δήμητρα Χατούπη, η Λουκία Πιστιόλα, η Μυρτώ Αλικάκη και η Ειρήνη Στρατηγοπούλου. Μια παραγωγή του Θεάτρου Τέχνης "Κάρολος Κουν".
Δημοτικό θέατρο Καλαμαριάς. 16,17,18,19,20 Μαΐου.
Η έκτη Καρυάτιδα των Αντώνη και Κωνσταντίνου Κούφαλη, σε σκηνοθεσία και επιμέλεια σκηνικού χώρου Κώστα Τσόκλη. Μια μοναχική ξεναγός με έντονο οικογενειακό παρελθόν αποφασίζει να ανάψει τα φώτα του σπιτιού της απέναντι από το καινούργιο μουσείο της Ακρόπολης και να φυλάξει σκοπιά μέχρι να υποδεχθεί την έκτη καρυάτιδα που βρίσκεται «αιχμάλωτη» στο βρετανικό μουσείο. Αυτή η ιδιόρρυθμη αποστολή της στα όρια του εθνικοπατριωτισμού, συνδέεται με την ζωή που έζησε και τους αρχαιολογικούς χώρους που γύρισε, ξεναγώντας τουρίστες από όλο τον πλανήτη. Η πίστη της ωστόσο στο παρελθόν και τις ρίζες θα την φέρει αντιμέτωπη μ ένα δυσοίωνο παρόν και μέλλον, αλλά και με την συλλογική μνήμη και ευθύνη, όπως αυτές αντικατοπτρίζονται στο αττικό φεγγάρι και τις ξεχωριστές φόρμες των καρυάτιδων. Με την Σοφία Φιλιππίδου.
Θέατρο Αθήναιον. 16-27 Μαΐου.
Αθώοι ψεύτες του Πήτερ Σάφερ, σε διασκευή και σκηνοθεσία Έφης Δρόσου. Η ηθική θεωρεί το ψέμα αφύσικο, γιατί παραμορφώνοντας την αλήθεια παρεμποδίζει την αναζήτησή της. Στη ζωή όμως της Σόφυ, του Φρανκ και του Τομ που έχουν υφάνει το παρελθόν τους πάνω σε ένα ψέμα ο καθένας, αυτό ακριβώς τους δημιουργεί προσδοκίες, τους απαλλάσσει από την αλήθεια της καταγωγής που δε θέλουν να ζούν, ώσπου στο τέλος αυτός ο ιστός του ψέματος που μέχρι τώρα τους προστάτευε διαλύεται. Και οι τρεις αυτοί ψεύτες είναι αθώοι. Είναι όμως;
Θέατρο Όρα. Από 18 Μαΐου.
Την Τρίτη στο σουπερμάρκετ του Εμμανουέλ Νταρλέ, σε σκηνοθεσία Κατερίνας Μπερδέκα. Ένα συγκινητικό σύγχρονο γαλλικό έργο με έντονα κωμικό χαρακτήρα. Ένας σπαρακτικός μονόλογος για τον άνθρωπο που δε θέλει πια να κρύβει αυτό που είναι, όποιες και αν είναι οι συνέπειες. Και οι συνέπειες είναι πολλές όταν είσαι τραβεστί σε μια μικρή κοινότητα. Παίζει ο Φαίδωνας Καστρής.
Θέατρο Κολοσσαίον. 27,28,29 Μαΐου.
ΣΤΑ ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ
Τσέχωφ-Κνίπερ: Η αλληλογραφία, σε σκηνοθεσία Ελένης Γεωργοπούλου. Η παράσταση προέκυψε από τις πρόβες της ομάδας, με αφετηρία το έργο της Carol Rocamora Παίρνω το χέρι σας στο δικό μου (σε μετάφραση της Χριστίνας Μπάμπου-Παγκουρέλη) και υλικό από βιογραφίες του Τσέχωφ, τα διηγήματά του, το σύνολο της αλληλογραφίας του και τις Αναμνήσεις της Κνίπερ. Μια παραγωγή της θεατρικής εταιρείας "Πόλις".
Θέατρο Αμαλία. 5 Μαΐου.
Μέλπω Αξιώτη–Η μεταμόρφωση της χρυσαλλίδας, σε σκηνοθεσία Νίκου Χατζόπουλου. Το κείμενο της παράστασης αποτελεί σύνθεση από τα έργα της Μέλπως Αξιώτη, Δύσκολες νύχτες, Η Κάδμω, Το σπίτι μου, Ποιήματα και Εικοστός αιώνας.
Παίζει η Σοφία Σεϊρλή.
Θέατρο Αμαλία. 8,9 Μαΐου.
Kassandra του Σέρχιο Μπλάνκο, σε σκηνοθεσία Δέσποινας Σαραφείδου και Ευαγγελίας Ανδριτσάνου. Στο έργο του Μπλάνκο η μυθική Κασσάνδρα γίνεται άντρας που νιώθει γυναίκα, φοράει γυαλιστερές κόκκινες μπότες και μίνι.
Η Kassandra είναι μια σύγχρονη μετανάστρια που παλεύει για την επιβίωση σε διαρκή αναζήτηση ταυτότητας, εξόριστη στο σώμα της και ξένη σε κάθε πατρίδα, μια γυναίκα της νύχτας που απευθύνεται με σπασμένα αγγλικά στους θαμώνες ενός μπαρ, στους θεατές.
Θέατρο Αμαλία. 11,12 Μαΐου.
Ο βασιλιάς πεθαίνει του Ευγένιου Ιονέσκο, σε σκηνοθεσία Δημήτρη Ζώτου. Ο Μπερανζέ, ένας βασιλιάς με εξασθενημένη δύναμη του οποίου το βασίλειο καταρρέει, μαθαίνει πως θα πεθάνει μέσα σε μιάμιση ώρα.
Θέατρο Άνετον. 11,12,13 Μαΐου.
Μετά το τέλος, από την πειραματική ομάδα έρευνας παραστατικών τεχνών «Α4Μ» (αφορμή), σε σκηνοθεσία Αθηνάς Δράγκου. Με αφορμή το έργο After the end του Dennis Kelly η παράσταση είναι μια έρευνα πάνω στα θέματα της βίας, της εξουσίας, της τρομοκρατίας και του ελέγχου, όπου τα όρια ανάμεσα στο καλό και το κακό συγχέονται, οι χαρακτήρες αποδομούνται και οι ηθοποιοί ως μέσο-φορέας ενσαρκώνουν την οργανική ουσία του έργου καθώς και των ερωτημάτων που προκύπτουν από αυτό.
Θέατρο Άνετον. 16,17,18,19,20 Μαΐου.
Κρυφά των Γιόν Φόσσε και Ν.Γ, σε σκηνοθεσία και δραματουργική επεξεργασία Θάνου Μπλουγουρά.
Θέατρο Άνετον. 24,25,26,27 Μαΐου.
Θέατρο Άνετον. 24,25,26,27 Μαΐου.
0 comments: