Ο φοιτητής της νομικής Ροντιόν Ρομάνοβιτς Ρασκόλνικοφ παίρνει την απόφαση να διαπράξει ένα "δίκαιο" έγκλημα, αφού θεωρεί ότι χάρη σ’αυτό θα μπορούσαν να σωθούν χιλιάδες ζωές. Η αστυνομία δεν διαθέτει στοιχεία για να τον συλλάβει. Από πού θα προέλθει, επομένως, η τιμωρία;
Σήμερα ο προβληματισμός του Ντοστογιέφσκι σχετικά με τη διάσταση νόμιμου και ηθικού ακούγεται περισσότερο επίκαιρος από ποτέ, καθώς στο όνομα και πάλι της κοινωνικής αδικίας και της σύγχρονης φτωχοποίησης, η βία μοιάζει να βρίσκει ολοένα και περισσότερο ηθική, πολιτική και ιδεολογική νομιμοποίηση. Το ίδιο αξίωμα (όλα επιτρέπονται αρκεί ο σκοπός να είναι…αγαθός) που σκοτίζει το νου και οπλίζει το χέρι του Ρασκόλνικοφ, το ακούμε όλο και συχνότερα, ρητά ή συγκαλυμμένα. Νομιμοποιεί όμως το έγκλημα ο ευγενής στόχος;
Η ερώτηση παραμένει απαράλλαχτη ανά τους αιώνες. Τι είναι αυτό που οδηγεί στο έγκλημα; Τι μπορεί να το δικαιολογήσει; Και υπάρχει εντέλει δίκαιο έγκλημα;
Το έγκλημα που διαπράττει ο φοιτητής Ρασκόλνικοφ είναι έγκλημα για το οποίο υπεύθυνη είναι η ίδια η κοινωνία. Ο προμελετημένος φόνος της γριάς τοκογλύφου και ο παράπλευρος —εξ' αμελείας— της αδερφής της, είναι μια διαμαρτυρία για την κοινωνική αδικία και προβληματίζει τον θύτη αν είναι αυτός ο εγκληματίας ή το θύμα.
Ο Ντοστογιέφσκι με το "Έγκλημα και τιμωρία" θέτει απροκάλυπτα μπροστά μας το υπαρξιακό πρόβλημα, μέσα από το πρόσωπο ενός θύτη που έγινε δολοφόνος, διαμαρτυρόμενος για την κοινωνική αδικία της τότε ρωσικής κοινωνίας, που δεν διαφέρει και πολύ από τις κοινωνίες του παρόντος.
Τώρα στη θεατρική σκηνή
"Έγκλημα και τιμωρία" του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, σε σκηνοθεσία Γλυκερίας Καλαϊτζή.
Η ομάδα Passatempo, μετά τις "Τρεις αδελφές", την "Ολεάννα" και την "Όπερα του ζητιάνου", παρουσιάζει για δεύτερη χρονιά το έργο του Ντοστογιέφσκι. Με πέντε ηθοποιούς και ελάχιστα σκηνικά αντικείμενα, η παράσταση οργανώνεται ως μια σύγχρονη ανακριτική διαδικασία. Η ιστορία ξεδιπλώνεται μέσα από μαρτυρικές καταθέσεις, αλλά και αναπαραστάσεις καίριων γεγονότων, προκειμένου να διαπιστώσει ο θεατής εάν τελικά η μεγαλύτερη τιμωρία έρχεται από τους άλλους ή από εμάς τους ίδιους.
Το έργο ανεβαίνει στον ολοκαίνουργιο θεατρικό χώρο της ομάδας, στο Θέατρο Τ.
Διασκευή: Γλυκερία Καλαϊτζή
Σκηνικά: Ευαγγελία Κιρκινέ
Κοστούμια: Μαρία Καραδελόγλου
Μουσική: Μάκης Καραδελόγλου
Κίνηση: Ιωάννα Μήτσικα
Εικονικό περιβάλλον-Video mapping: Στάθης Μήτσιος
Φωτισμοί: Κώστας Σιδηρόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Κωνσταντίνος Καυκάσιος.
Παίζουν: Νάντια Δαλκυριάδου, Ιωάννα Λαμνή, Στάθης Μαυρόπουλος, Μαρίτα Τσαλκιτζόγλου, Δημήτρης Φουρλής.
Θέατρο Τ (Φλέμινγκ 16, Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310 854333)
Τετάρτη έως Σάββατο στις 21:00, Κυριακή στις 20:00, από 18 Οκτωβρίου 2014
Εισιτήρια: 12, 8 (φοιτητικό), 5 (μειωμένο)
Σήμερα ο προβληματισμός του Ντοστογιέφσκι σχετικά με τη διάσταση νόμιμου και ηθικού ακούγεται περισσότερο επίκαιρος από ποτέ, καθώς στο όνομα και πάλι της κοινωνικής αδικίας και της σύγχρονης φτωχοποίησης, η βία μοιάζει να βρίσκει ολοένα και περισσότερο ηθική, πολιτική και ιδεολογική νομιμοποίηση. Το ίδιο αξίωμα (όλα επιτρέπονται αρκεί ο σκοπός να είναι…αγαθός) που σκοτίζει το νου και οπλίζει το χέρι του Ρασκόλνικοφ, το ακούμε όλο και συχνότερα, ρητά ή συγκαλυμμένα. Νομιμοποιεί όμως το έγκλημα ο ευγενής στόχος;
Η ερώτηση παραμένει απαράλλαχτη ανά τους αιώνες. Τι είναι αυτό που οδηγεί στο έγκλημα; Τι μπορεί να το δικαιολογήσει; Και υπάρχει εντέλει δίκαιο έγκλημα;
Το έγκλημα που διαπράττει ο φοιτητής Ρασκόλνικοφ είναι έγκλημα για το οποίο υπεύθυνη είναι η ίδια η κοινωνία. Ο προμελετημένος φόνος της γριάς τοκογλύφου και ο παράπλευρος —εξ' αμελείας— της αδερφής της, είναι μια διαμαρτυρία για την κοινωνική αδικία και προβληματίζει τον θύτη αν είναι αυτός ο εγκληματίας ή το θύμα.
Ο Ντοστογιέφσκι με το "Έγκλημα και τιμωρία" θέτει απροκάλυπτα μπροστά μας το υπαρξιακό πρόβλημα, μέσα από το πρόσωπο ενός θύτη που έγινε δολοφόνος, διαμαρτυρόμενος για την κοινωνική αδικία της τότε ρωσικής κοινωνίας, που δεν διαφέρει και πολύ από τις κοινωνίες του παρόντος.
Τώρα στη θεατρική σκηνή
"Έγκλημα και τιμωρία" του Φιοντόρ Ντοστογιέφσκι, σε σκηνοθεσία Γλυκερίας Καλαϊτζή.
Η ομάδα Passatempo, μετά τις "Τρεις αδελφές", την "Ολεάννα" και την "Όπερα του ζητιάνου", παρουσιάζει για δεύτερη χρονιά το έργο του Ντοστογιέφσκι. Με πέντε ηθοποιούς και ελάχιστα σκηνικά αντικείμενα, η παράσταση οργανώνεται ως μια σύγχρονη ανακριτική διαδικασία. Η ιστορία ξεδιπλώνεται μέσα από μαρτυρικές καταθέσεις, αλλά και αναπαραστάσεις καίριων γεγονότων, προκειμένου να διαπιστώσει ο θεατής εάν τελικά η μεγαλύτερη τιμωρία έρχεται από τους άλλους ή από εμάς τους ίδιους.
Το έργο ανεβαίνει στον ολοκαίνουργιο θεατρικό χώρο της ομάδας, στο Θέατρο Τ.
Διασκευή: Γλυκερία Καλαϊτζή
Σκηνικά: Ευαγγελία Κιρκινέ
Κοστούμια: Μαρία Καραδελόγλου
Μουσική: Μάκης Καραδελόγλου
Κίνηση: Ιωάννα Μήτσικα
Εικονικό περιβάλλον-Video mapping: Στάθης Μήτσιος
Φωτισμοί: Κώστας Σιδηρόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Κωνσταντίνος Καυκάσιος.
Παίζουν: Νάντια Δαλκυριάδου, Ιωάννα Λαμνή, Στάθης Μαυρόπουλος, Μαρίτα Τσαλκιτζόγλου, Δημήτρης Φουρλής.
Θέατρο Τ (Φλέμινγκ 16, Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310 854333)
Τετάρτη έως Σάββατο στις 21:00, Κυριακή στις 20:00, από 18 Οκτωβρίου 2014
Εισιτήρια: 12, 8 (φοιτητικό), 5 (μειωμένο)
0 comments: