Από το Blogger.
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΠΡΟΣΕΧΩΣ: "Υπόγειο" (Αυλαία, 23-26/9), "Προσωπική συμφωνία" (Κολοσσαίον, 25/9-6/10), "Ρένα" (Αριστοτέλειον, 27/9-6/10), "Οθέλλος" (Αμαλία, 2-13/10), "Οι 12 ένορκοι" (Αθήναιον, 4-5/10)

Τα επόμενα σχέδια της Πειραματικής Σκηνής της "Τέχνης"

Leave a Comment

Συνεχίζουμε…

Έπειτα από είκοσι πέντε χρόνια αδιάλειπτης λειτουργίας στην ίδια στέγη, η Πειραματική Σκηνή της "Τέχνης" είναι αναγκασμένη, για ευνόητους οικονομικούς λόγους, να εγκαταλείψει το θέατρο "Αμαλία". Έναν χώρο από τον οποίο "πέρασαν" πάνω από εξήντα ηθοποιοί, πολλοί στην πρώτη τους επαγγελματική εμφάνιση, μια σκηνή όπου ανεβάστηκαν ενενήντα έργα, μια αίθουσα που δέχτηκε χιλιάδες θεατές κάθε ηλικίας.
Ωστόσο, ο θίασος, παρά τις αντίξοες συνθήκες, δεν θα πάψει να συμμετέχει στη θεατρική ζωή της πόλης. Γιατί όταν πριν από ένα χρόνο ανακοινώσαμε ότι, πνιγμένοι από τα χρέη, θα σταματήσουμε τη δράση μας, ο Δήμος Θεσσαλονίκης με ομόφωνη απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου αποφάσισε, παρά τη δύσκολη οικονομική συγκυρία, να μας στηρίξει με μια έκτακτη εφάπαξ ενίσχυση. Τα οικονομικά μας προβλήματα δεν λύθηκαν, ούτε ήταν δυνατόν, αισθανθήκαμε ωστόσο την υποχρέωση να ανταποκριθούμε σ’ αυτή την εκδήλωση θεσμικής αναγνώρισης και εμπιστοσύνης, που ήρθε να προστεθεί σε αμέτρητες χειρονομίες αλληλεγγύης, γραπτές και προφορικές, δημόσιες και ιδιωτικές, από θεατές, φίλους, συναδέλφους, πολιτιστικούς φορείς, δημοσιογράφους. Έτσι, καταλήξαμε στην απόφαση να συνεχίσουμε και φέτος, έστω ανέστιοι, να παραμείνουμε παρόντες έστω με σποραδικές εμφανίσεις, με τη σκέψη ότι ακριβώς την εποχή της κρίσης και της γενικής αποκαρδίωσης η παραίτηση είναι η χειρότερη λύση.

Παρουσιάζουμε σήμερα το πρόγραμμα των (νομαδικών και αναγκαστικά σποραδικών) εμφανίσεών μας κατά τη χειμερινή θεατρική περίοδο 2012-2013.
Βασικό χαρακτηριστικό θα είναι στο εξής η ποικιλία των χώρων. Πράγματι, επιδιώκοντας να μετατρέψουμε την ένδεια σε καλλιτεχνική ευρηματικότητα, θα προσπαθήσουμε να αξιοποιήσουμε θεατρικά χώρους που δεν προορίζονται για το θέατρο, αλλά που για κάποιο λόγο εκλύουν μιαν απροσδόκητη θεατρικότητα, ενώ ταυτόχρονα ταιριάζουν με το κλίμα, το ύφος, και φυσικά τη σκηνοθετική σύλληψη ενός συγκεκριμένου έργου. Αυτό βέβαια δεν αποκλείει τη χρήση και "κανονικών" θεατρικών χώρων, όταν το καλλιτεχνικό εγχείρημα το απαιτεί.
Οι δύο παραστάσεις με τις οποίες άνοιξε η σαιζόν, στο πλαίσιο των "Δημητρίων", εικονογραφούν τους δύο παραπάνω δρόμους. Η σύνθεση κειμένων Με χτύπησε στις 2.45, μια παράσταση που είχε ανάγκη από τα πολύπλοκα ηχητικά και φωτιστικά μέσα της σκηνής προκειμένου να μετουσιώσει θεατρικά τη φρίκη της γυναικείας κακοποίησης, παίχτηκε στο θέατρο "Άνετον". Αντίθετα, για τη νέα εκδοχή της Χρυσής πόλης, του έργου της Δανάης Τανίδου που αφηγείται σαν μαύρο παραμύθι την ιστορία των Εβραίων της Θεσσαλονίκης από το τέλος του 15ου αιώνα ως την αναχώρηση με το τραίνο για τα ναζιστικά στρατόπεδα, επιλέξαμε έναν υπαίθριο χώρο ιστορικής μνήμης, και συγκεκριμένα την αποβάθρα του παλαιού σιδηροδρομικού σταθμού.
Η ίδια εναλλαγή χώρων χαρακτηρίζει και τις προσεχείς εμφανίσεις μας.
Η αρχή θα γίνει τον Ιανουάριο με τις Ευτυχισμένες μέρες του Σάμουελ Μπέκετ. Αυτό το εμβληματικό έργο του ευρωπαϊκού μοντερνισμού, που εκτυλίσσσεται σε ένα θεατρικό no man’s land μακριά από κάθε ρεαλισμό, θα φιλοξενηθεί στη σκηνή του δημοτικού θεάτρου Άνετον, ειδικά διαμορφωμένη.
Σε μη θεατρικό χώρο θα παρουσιαστεί τον Φεβρουάριο το επόμενο έργο, ο Βυσσινόκηπος. Για το αρυτίδωτο έργο του Τσέχοφ, κωμωδία (σύμφωνα με τον δικό του χαρακτηρισμό) της ξεπεσμένης αρχοντιάς, της χρεοκοπίας, του τέλους εποχής, αναζητήσαμε ένα παλιό νεοκλασικό αρχοντικό, που θα λειτουργούσε σαν πλαίσιο και σαν σκηνικό για τον κόσμο των ανεύθυνων τσεχοφικών ηρώων. Έπειτα από έρευνα στη συνοικία των Εξοχών, καταλήξαμε στη βίλα Καπαντζή, στην Ανάληψη, αρχοντικό του τέλους του 19ου αιώνα, περίπου συνομήλικο του έργου, σήμερα πολιτιστικό κέντρο του Μορφωτικού Ιδρύματος Εθνικής Τραπέζης.
Χώρος κυρίως καλλιτεχνικών και ιστορικών εκθέσεων (αυτόν τον καιρό λειτουργεί εκεί η εξαιρετική έκθεση Η δύση της Ανατολής, με σπάνιες φωτογραφίες και καρτ-ποστάλ από τη Θεσσαλονίκη πριν το 1912), η βίλα Καπαντζή θα δεχθεί στη σάλα της για πρώτη φορά μια θεατρική παράσταση, χάρη στη γενναιόδωρη φιλοξενία του ΜΙΕΤ.
Τέλος, η έξοδος από τον θεατρικό χώρο ισχύει και για την παράστασή μας που προορίζεται για μεγάλα παιδιά και εφήβους. Πρόκειται για την Ιστορία του Βίκτωρα και της Μαρίας, συμπαραγωγή με την ομάδα Παπαλάγκι, ένα δρώμενο τριάντα πέντε λεπτών με θέμα την ενδοσχολική βία (bullying), που θα παίζεται μόνο μέσα σε σχολικές αίθουσες, για τους μαθητές ενός τμήματος κάθε φορά.
Θα πρέπει επίσης να επισημάνουμε ότι ένα ακόμα χαρακτηριστικό του φετινού προγραμματισμού είναι το άνοιγμα στη νέα γενιά σκηνοθετών. Πράγματι, και τα πέντε έργα της περιόδου υπογράφονται από νέους σκηνοθέτες: την Ελένη Ευθυμίου για το Με χτύπησε στις 2.45, τον Τάσο Αγγελόπουλο για τη Χρυσή Πόλη και την Ιστορία του Βίκτωρα και της Μαρίας, τη Δήμητρα Χουμέτη για τις Ευτυχισμένες μέρες και τη Χριστίνα Χατζηβασιλείου για τον Βυσσινόκηπο.

ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΥΟ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΠΑΡΑΓΩΓΕΣ

Σάμουελ Μπέκετ, Ευτυχισμένες μέρες.
Μετάφραση Διονύση Καψάλη, σκηνοθεσία Δήμητρας Χουμέτη, σκηνικά και κοστούμια Μαρίας Καβαλιώτη. Παίζει η Ελένη Δημοπούλου.
Πρεμιέρα στις 9 Ιανουαρίου 2013.

Άντον Τσέχοφ, Ο βυσσινόκηπος.
Μετάφραση Χρύσας Προκοπάκη, σκηνοθεσία Χριστίνας Χατζηβασιλείου, οργάνωση σκηνικού χώρου Αλεξάνδρας Μπουσουλέγκα και Ράνιας Υφαντίδου, φωτισμοί Μαρίας Λαζαρίδου.
Στη διανομή παλαιοί και νέοι ηθοποιοί της Πειραματικής Σκηνής: Έφη Σταμούλη, Μένη Κυριάκογλου, Στάθης Μαυρόπουλος, Γιώργος Φράγκογλου, Σοφία Βούλγαρη, Κυριάκος Δανιηλίδης, Γιώργος Δημητριάδης, Άννα Ευθυμίου, Μάριος Μεβουλιώτης, Ηλίας Παπαδόπουλος, Μιχάλης Συριόπουλος, Μαρίτα Τσαλκιτζόγλου.
Πρεμιέρα την 1η Φεβρουαρίου 2013.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα

0 comments: