Η Barbara Weber γεννήθηκε το 1975 και μεγάλωσε στο Wattwil. Σπούδασε σκηνοθεσία στο Ινστιτούτο θεάτρου, μιούζικαλ και κινηματογράφου στο Αμβούργο.
Ο κλασικός θεατρικός κανόνας δεν την απασχόλησε ποτέ. "Το συμβατικό φινάλε στα θεατρικά έργα είναι κάτι που με απωθεί. Τα πράγματα αποκτούν ενδιαφέρον όταν νέες ιστορίες μπορούν να γεννηθούν εκ νέου από αυτά", αναφέρει η ίδια σε συνεντεύξεις της. Τα μυθιστορήματα, οι κινηματογραφικές ταινίες, οι βιογραφίες αλλά και η αλληλογραφία αποτελούν πάντα την αφετηρία της σκηνοθετικής της προσέγγισης. Είναι διαρκώς έτοιμη να αντιμετωπίσει πράγματα που μοιάζουν αδύνατα. Όπως η θεατρική διασκευή της Άννας Καρένινα, του πολυσέλιδου μυθιστορήματος του Λέοντος Τολστόι, για το Neumarkt το 2009. Σε μια μαγική σκηνή η Άννα έκανε πατίνια στην ξύλινη σκηνή του θεάτρου, μαζί με τον εραστή της Vronsky, αδιαφορώντας για τα επικριτικά σχόλια των άλλων χαρακτήρων που τους παρακολουθούσαν. Λίγο αργότερα σύννεφα ατμού γέμιζαν τη σκηνή, καθώς οι δύο εραστές αποχαιρετούσαν ο ένας τον άλλον στον σιδηροδρομικό σταθμό. Η θεατρική σκηνή είχε μετατραπεί για αυτή την παραγωγή σε ένα "κινηματογραφικό" στούντιο, με διάφορους χώρους δράσης, θυμίζοντας κινηματογραφικό γύρισμα.
Αμέσως μετά τις σπουδές της η Weber παρουσίασε στη Ζυρίχη και στο Αμβούργο την παράσταση Hollywood Unplugged. Ήταν μια απογύμνωση της βιομηχανίας ονείρων —όπως είναι το Hollywood— από την αίγλη της. Η παράσταση ανταποκρίνονταν ακριβώς σε αυτό που υποδηλώνει ο όρος "unplugged". Στήθηκε με ελάχιστα τεχνικά μέσα, σε ελάχιστο χρόνο, με σκηνικά που μεταφέρονταν μέσα σε δύο σακούλες.
Στα χρόνια που ακολούθησαν η Weber ανέπτυξε περαιτέρω την θεατρική αυτή μορφή σε συνεργασία με τον ηθοποιό και συγγραφέα Mike Muller, τον δραματουργό Haiko Pfost και την σκηνογράφο Sara Grancane, μελετώντας φαινόμενα των media όπως η Britney Spears. Οι "unplugged" βραδιές συνεχίστηκαν μέχρι το 2007. To 2005 τιμήθηκε με το βραβείο Berlin Performing Arts Fund.
H πορεία της διαγράφεται ανάμεσα σε δύο θεατρικούς κόσμους: την ανεξάρτητη σκηνή και τους μεγάλους θεατρικούς οργανισμούς. Σκηνοθέτησε σε ελβετικά θέατρα όπως το luzernertheater και το Stadttheater Bern και έκανε το ντεμπούτο της στο Münchner Kammerspiele το 2005. Συνεργάστηκε με το Volkstheater της Βιέννης αλλά και το Maxim Gorki Theater του Βερολίνου και συμμετείχε στο στο τμήμα νέων σκηνοθετών του φεστιβάλ του Σαλτσμπουργκ.[1]
Η πορεία της μπήκε σε νέα τροχιά όταν το 2008 ανέλαβε μαζί με τον Rafael Sanchez την καλλιτεχνική διεύθυνση του Neumarkt Theater. Ήταν ένα μεγάλο στοίχημα παρά το γεγονός ότι το θέατρο είχε βρει τη θέση του στο θεατρικό τοπίο της Ζυρίχης. Οι δυο τους ανέδειξαν την πειραματική, σύγχρονη ματιά του Neumarkt και γιγάντωσαν την φήμη του σε όλη την Ευρώπη.
Το θέατρο Neumarkt δημιουργήθηκε το 1966, στην καρδιά της παλιάς πόλης της Ζυρίχης. Στις αρχές της δεκαετίας του 60 παρατηρήθηκε στην Ελβετία ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον για νέες και πειραματικές μορφές θεάτρου. Στεγάζεται στους χώρους ενός παλιού αρχοντικού στην οδό Neumarkt 5. Σήμερα το θέατρο έχει μια σκηνή που μπορεί να φιλοξενήσει 160 με 200 θεατές και μια δεύτερη αίθουσα, την σκηνή Chorgasse, με 40 θέσεις που διαμορφώνονται ανάλογα με τις ανάγκες της κάθε παραγωγής.
Το Neumarkt έχει συνεργαστεί με σκηνοθέτες από γερμανόφωνες χώρες όπως ο Martin Kusef, ο Stefan Pucher, ο Sebastian Baumgarten. O ετήσιος προγραμματισμός του θεάτρου περιλαμβάνει δέκα παραγωγές καθώς επίσης και λογοτεχνικές εκδηλώσεις που προσπαθούν να φωτίσουν τα σημαντικά ερωτήματα της ζωής.
Αξίζει να αναφέρουμε ενδεικτικά κάποιες από τις παραστάσεις που σκηνοθέτησε η Weber στο Neumarkt: Hair Story το 2008, τη θεατρική μεταφορά της βιογραφίας του Max Frisch, το Brief an den Vater: Franz Kafka (Γράμμα στον πατέρα του: Φραντς Κάφκα), το Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ του Έντουαρντ Άλμπυ, το Να ντύσουμε τους γυμνούς του Πιραντέλο και τον Καλό άνθρωπο του Σετσουάν του Μπρεχτ.[2]
Φέτος, η Weber έρχεται στην Ελλάδα και σκηνοθετεί στο Εθνικό Θέατρο το έργο Ο Ορφέας στον Άδη του Τεννεσή Ουίλλιαμς.
[1] http://www.goethe.de/kue/the/reg/reg/sz/webe/enindex.htm
[2] http://www.swissre.com/corporate_responsibility/neumarkt.html
Ο κλασικός θεατρικός κανόνας δεν την απασχόλησε ποτέ. "Το συμβατικό φινάλε στα θεατρικά έργα είναι κάτι που με απωθεί. Τα πράγματα αποκτούν ενδιαφέρον όταν νέες ιστορίες μπορούν να γεννηθούν εκ νέου από αυτά", αναφέρει η ίδια σε συνεντεύξεις της. Τα μυθιστορήματα, οι κινηματογραφικές ταινίες, οι βιογραφίες αλλά και η αλληλογραφία αποτελούν πάντα την αφετηρία της σκηνοθετικής της προσέγγισης. Είναι διαρκώς έτοιμη να αντιμετωπίσει πράγματα που μοιάζουν αδύνατα. Όπως η θεατρική διασκευή της Άννας Καρένινα, του πολυσέλιδου μυθιστορήματος του Λέοντος Τολστόι, για το Neumarkt το 2009. Σε μια μαγική σκηνή η Άννα έκανε πατίνια στην ξύλινη σκηνή του θεάτρου, μαζί με τον εραστή της Vronsky, αδιαφορώντας για τα επικριτικά σχόλια των άλλων χαρακτήρων που τους παρακολουθούσαν. Λίγο αργότερα σύννεφα ατμού γέμιζαν τη σκηνή, καθώς οι δύο εραστές αποχαιρετούσαν ο ένας τον άλλον στον σιδηροδρομικό σταθμό. Η θεατρική σκηνή είχε μετατραπεί για αυτή την παραγωγή σε ένα "κινηματογραφικό" στούντιο, με διάφορους χώρους δράσης, θυμίζοντας κινηματογραφικό γύρισμα.
Αμέσως μετά τις σπουδές της η Weber παρουσίασε στη Ζυρίχη και στο Αμβούργο την παράσταση Hollywood Unplugged. Ήταν μια απογύμνωση της βιομηχανίας ονείρων —όπως είναι το Hollywood— από την αίγλη της. Η παράσταση ανταποκρίνονταν ακριβώς σε αυτό που υποδηλώνει ο όρος "unplugged". Στήθηκε με ελάχιστα τεχνικά μέσα, σε ελάχιστο χρόνο, με σκηνικά που μεταφέρονταν μέσα σε δύο σακούλες.
Στα χρόνια που ακολούθησαν η Weber ανέπτυξε περαιτέρω την θεατρική αυτή μορφή σε συνεργασία με τον ηθοποιό και συγγραφέα Mike Muller, τον δραματουργό Haiko Pfost και την σκηνογράφο Sara Grancane, μελετώντας φαινόμενα των media όπως η Britney Spears. Οι "unplugged" βραδιές συνεχίστηκαν μέχρι το 2007. To 2005 τιμήθηκε με το βραβείο Berlin Performing Arts Fund.
H πορεία της διαγράφεται ανάμεσα σε δύο θεατρικούς κόσμους: την ανεξάρτητη σκηνή και τους μεγάλους θεατρικούς οργανισμούς. Σκηνοθέτησε σε ελβετικά θέατρα όπως το luzernertheater και το Stadttheater Bern και έκανε το ντεμπούτο της στο Münchner Kammerspiele το 2005. Συνεργάστηκε με το Volkstheater της Βιέννης αλλά και το Maxim Gorki Theater του Βερολίνου και συμμετείχε στο στο τμήμα νέων σκηνοθετών του φεστιβάλ του Σαλτσμπουργκ.[1]
Η πορεία της μπήκε σε νέα τροχιά όταν το 2008 ανέλαβε μαζί με τον Rafael Sanchez την καλλιτεχνική διεύθυνση του Neumarkt Theater. Ήταν ένα μεγάλο στοίχημα παρά το γεγονός ότι το θέατρο είχε βρει τη θέση του στο θεατρικό τοπίο της Ζυρίχης. Οι δυο τους ανέδειξαν την πειραματική, σύγχρονη ματιά του Neumarkt και γιγάντωσαν την φήμη του σε όλη την Ευρώπη.
Το θέατρο Neumarkt δημιουργήθηκε το 1966, στην καρδιά της παλιάς πόλης της Ζυρίχης. Στις αρχές της δεκαετίας του 60 παρατηρήθηκε στην Ελβετία ένα αυξανόμενο ενδιαφέρον για νέες και πειραματικές μορφές θεάτρου. Στεγάζεται στους χώρους ενός παλιού αρχοντικού στην οδό Neumarkt 5. Σήμερα το θέατρο έχει μια σκηνή που μπορεί να φιλοξενήσει 160 με 200 θεατές και μια δεύτερη αίθουσα, την σκηνή Chorgasse, με 40 θέσεις που διαμορφώνονται ανάλογα με τις ανάγκες της κάθε παραγωγής.
Το Neumarkt έχει συνεργαστεί με σκηνοθέτες από γερμανόφωνες χώρες όπως ο Martin Kusef, ο Stefan Pucher, ο Sebastian Baumgarten. O ετήσιος προγραμματισμός του θεάτρου περιλαμβάνει δέκα παραγωγές καθώς επίσης και λογοτεχνικές εκδηλώσεις που προσπαθούν να φωτίσουν τα σημαντικά ερωτήματα της ζωής.
Αξίζει να αναφέρουμε ενδεικτικά κάποιες από τις παραστάσεις που σκηνοθέτησε η Weber στο Neumarkt: Hair Story το 2008, τη θεατρική μεταφορά της βιογραφίας του Max Frisch, το Brief an den Vater: Franz Kafka (Γράμμα στον πατέρα του: Φραντς Κάφκα), το Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ του Έντουαρντ Άλμπυ, το Να ντύσουμε τους γυμνούς του Πιραντέλο και τον Καλό άνθρωπο του Σετσουάν του Μπρεχτ.[2]
Φέτος, η Weber έρχεται στην Ελλάδα και σκηνοθετεί στο Εθνικό Θέατρο το έργο Ο Ορφέας στον Άδη του Τεννεσή Ουίλλιαμς.
[1] http://www.goethe.de/kue/the/reg/reg/sz/webe/enindex.htm
[2] http://www.swissre.com/corporate_responsibility/neumarkt.html
0 comments: