Debrayage του Ρεμί ντε Βος, σε σκηνοθεσία Χριστίνας Χατζηβασιλείου, στο Νέο Υπερώο της Ε.Μ.Σ.
Το Debrayage (συμπλέκτης) του γάλλου Ρεμί ντε Boς έρχεται στην ελληνική θεατρική σκηνή την πιο κατάλληλη χρονική στιγμή.
Ένα σπονδυλωτό κείμενο για τις ψυχικές και συναισθηματικές εμπλοκές που προκαλούν οι βίαιοι εργασιακοί ρυθμοί σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομίας. Οι ιστορίες τοποθετούνται στους χώρους μιας μεγάλης εταιρείας. Εκεί που οι κινήσεις απλών εργαζομένων και ανώτερων στελεχών καταγράφονται και οι νευρώσεις, οι ψυχικές εμπλοκές ευδοκιμούν και θεριεύουν, κατακρεουργώντας την καθημερινότητα των εργαζομένων, εντός κι εκτός εργασιακού χώρου. Οι ιστορίες του έργου ακροβατούν ανάμεσα στον σκληρό ρεαλισμό (ανεξέλεγκτες ομαδικές απολύσεις από κυνηγούς κεφαλών) και σε έναν "σκοτεινό" σουρεαλισμό (εξαντλητικές συνεντεύξεις για μια θέση «λαγού» σε πολυκατάστημα!)˙ εικόνες που αποτυπώνονται με ευκρίνεια και αρκετά επιτυχημένα μέσα από τη σκηνοθετική ματιά της Χριστίνας Χατζηβασιλείου.
Η σκηνοθεσία επιχείρησε να συνενώσει ετερόκλητα —και αρκετά από αυτά αόριστα και νοηματικά δυσπρόσιτα— κείμενα και να αναδείξει το αίσθημα καταπίεσης που πλανάται πάνω από τις ζωές των χαρακτήρων και την απειλή μιας επώδυνης επικείμενης απόλυσης. Τα καταφέρνει σε μεγάλο βαθμό, με αρωγούς τα εξαιρετικής σύλληψης και αισθητικής αρτιότητας σκηνικά της Όλγας Χατζηιακώβου (είχα πολύ καιρό να δω σκηνικό χώρο να ανταποκρίνεται απόλυτα στους στόχους μιας παράστασης, σε παραγωγή του Κρατικού Θεάτρου) και τις dark wave μουσικές των ElectroVampires. H δράση τοποθετείται στις κοινόχρηστες τουαλέτες της εταιρείας. Η δύσχρηστη σκηνή του Νέου Υπερώου αξιοποιείται με έναν δημιουργικό και εμπνευσμένο τρόπο και το αποτέλεσμα είναι ένα σκηνικό με γωνίες και προεκτάσεις που επιτρέπει στο μάτι του θεατή να βιώσει ο ίδιος ως "θύτης" την παραβίαση της ιδιωτικότητας, που οδηγεί στην αποσυμπίεση που βιώνουν οι χαρακτήρες.
Η διανομή (Εύη Σαρμή, Χρύσα Τουμανίδου, Σίμος Πατιερίδης, Μίλτος Σαμαράς, Κωνσταντίνος Χατζησάββας, Νικόλας Μαραγκόπουλος, Τιμολέων Παπαδόπουλος) ανταποκρίνεται επαρκώς. Ξεχωρίζω την ικανότητα της Εύης Σαρμή να αποτυπώνει φωνητικά και σωματικά τις —κρυμμένες και φανερές— νευρώσεις που φέρουν οι χαρακτήρες που ερμηνεύει, —εδώ είναι απολαυστική ως υπεύθυνη προσωπικού στη σκηνή της συνέντευξης—, αλλά και τη συνολική παρουσία της Χρύσας Τουμανίδου που δείχνει πως βρίσκεται σε μια καλή στιγμή.
Αν φωτίζονταν ευκρινώς κάποια αμφίσημα σημεία στη μετάφραση των κειμένων (μετάφραση Έρση Βασιλικιώτη) που δημιουργούν ένα χάσμα στην ομαλή παρακολούθηση και αν απουσίαζαν κάποια ευρήματα-κλισέ, όπως η χρήση του μικροφώνου για απεύθυνση στο κοινό ή το κορεσμένο θεατρικά video, το αποτέλεσμα θα ήταν ακόμη πιο στέρεο και εντυπωσιακό. Είναι, παρόλα αυτά, μια αξιοπρόσεκτη, δυναμική αρχή για το νέο πρόγραμμα του Κρατικού Θεάτρου.
0 comments: