Κεντρικός ήρωας του έργου είναι ο Ανδρέας, ένας εργατικός νέος που έχει μεγαλώσει στη γειτονιά και την έχει δει να χάνει την αυθεντικότητά της, εξ' αιτίας των επενδύσεων των επιχειρηματιών που θέλουν να την εκμεταλλευτούν με στόχο το προσωπικό κέρδος. Ο έρωτας του για την Ξένια, μία πλούσια, αρραβωνιασμένη κοπέλα τον αναγκάζει να αναθεωρήσει το τρόπο σκέψης του και ταυτόχρονα πυροδοτεί την αντίδραση του περίγυρού του, που με τη σειρά του επηρεάζει τις εξελίξεις. Γύρω από το κεντρικό ζευγάρι κινούνται πολλοί ακόμα ήρωες, χαρακτηριστικοί τύποι της νεοελληνικής κοινωνίας, που προσπαθούν να επιβιώσουν, να αποδείξουν την αξία τους, να γνωρίσουν και τελικά να αποδεχτούν το διαφορετικό.
Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης είναι ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς του νεοελληνικού θεάτρου, καθώς αποτελεί σταθμό στο πέρασμα από την επιθεώρηση στο ρεαλιστικό θέατρο. Είναι ένας συγγραφέας που προσέγγισε με κατανόηση αλλά και κριτική διάθεση την παθούσα ελληνική κοινωνία και παρουσίασε επί σκηνής πολυσύνθετους, υπαρκτούς χαρακτήρες και πραγματικές καταστάσεις που παραμένουν συγκλονιστικά επίκαιρες. Η γειτονιά των αγγέλων είναι ένα ενδιαφέρον έργο που αποκαλύπτει την ποιότητα του συγγραφέα του, χωρίς να αποτελεί τυπικό παράδειγμα της θεατρικής γραφής του, διότι θα μπορούσε να χαρακτηριστεί λαϊκή όπερα, καθώς αποτελείται τόσο από πρόζα, όσο και από εξαιρετικά τραγούδια σε στίχους του ίδιου του συγγραφέα και μουσική του Μίκη Θεοδωράκη.
Η νέα παράσταση του Εθνικού Θεάτρου αναβίωσε στο Θέατρο Ρεξ, στη σκηνή Κοτοπούλη. Ο σκηνοθέτης της παράστασης Κώστας Τσιάνος επέλεξε να υιοθετήσει την γνώριμη στους θεατές αισθητική των ελληνικών ταινιών που είτε κανείς απολαμβάνει, είτε όχι. Ενδιαφέρον έχει η επιλογή του να αλλάξει το τέλος του έργου, προτιμώντας ένα θετικό φινάλε, αντί του θλιβερού που έχει γράψει ο συγγραφέας, κάνοντας έτσι μια δήλωση υπέρ της συμφιλίωσης και σχηματοποιώντας τα λόγια του Καμπανέλλη: "Φτάνει πια να σκοτώνεται αδελφός με αδελφό!".
Τα σκηνικά της παράστασης έφτιαξε ο Άγγελος Μέντης, εκμεταλλευόμενος τις τεχνικές παροχές του θεάτρου, χωρίς να δίνει πάντα ένα απολύτως ρεαλιστικό αποτέλεσμα. Στον ίδιο ανήκουν και τα κοστούμια, που αποτύπωσαν με γούστο την αισθητική της εποχής. Τους φωτισμούς της παράστασης έκανε ο Αντώνης Παναγιωτόπουλος και τις χορογραφίες ο Φωκάς Ευαγγελινός. Πολλοί από τους ηθοποιούς του πολυπρόσωπου έργου κατάφεραν να ενταχθούν πλήρως στην συγκεκριμένη συνθήκη, όπως ο εξαιρετικός Ταξιαρχής Χάνος στον ρόλο του τρελού, ο Νίκος Ψαρράς ως Ανδρέας, η Ελένη Ουζουνίδου ως Κυρία Χρυσή, ο Βασίλης Ευταξόπουλος που ενσάρκωσε τον χαρακτηριστικό τύπο του πλούσιου ή η Αναστασία Ραφαέλα Κονίδη, που ξεχώρισε από το πλήθος των δευτερευόντων ρόλων, ως Λενιώ. Άλλοι περιορίστηκαν στο να αντιγράψουν τους γνώριμους τύπους των ελληνικών ταινιών όπως η Μαρίνα Ασλάνογλου στον ρόλο της Ξένιας ή η Θάλεια Προκοπίου στον ρόλο της Άννας.
Η μουσική ενορχήστρωση της παράστασης ανήκει στον Παναγιώτη Τσεβά που με τους ταλαντούχους μουσικούς του συνόδεψαν ιδανικά την σκηνική δράση, αναδεικνύοντας τα τραγούδια της παράστασης, που στην προκειμένη περίπτωση αφήνουν τον θεατή με την ανακουφιστική αίσθηση ότι ανήκει σε μία ομάδα ανθρώπων που έζησαν ή ζουν τις ίδιες καταστάσεις, τις αντιλαμβάνονται με τον ίδιο τρόπο και τελικά κατανοούν ο ένας τον άλλο.
0 comments: