Το στοιχείο που κάνει ξεχωριστό τον Άμλετ, σε σχέση με τις άλλες τραγωδίες εκδίκησης, είναι ότι κάθε δράση που αναμένουμε να δούμε, διαρκώς αναβάλλεται και μετατίθεται (ιδιαίτερα από τον ίδιο τον Άμλετ). Το έργο θέτει μια σειρά ερωτημάτων:
Πως μπορούμε να γνωρίζουμε με βεβαιότητα τα γεγονότα ενός εγκλήματος όταν δεν υπάρχουν μάρτυρες; Μπορεί ο Άμλετ να κατανοήσει την κατάσταση της ψυχής του Κλαύδιου, παρατηρώντας τη συμπεριφορά του; Μπορεί ο Κλαύδιος (ή το κοινό) να διεισδύσει στο μυαλό του Άμλετ, παρακολουθώντας τη συμπεριφορά του και ακούγοντας τα λόγια του; Γνωρίζουμε κατι για τη μετά θάνατον ζωή;
Στο Άμλετ, το ζήτημα της "πράξης" επηρεάζεται όχι μόνο από λογικές θεωρήσεις, όπως η ανάγκη για ασφάλεια, αλλά και από συναισθηματικούς, ψυχολογικούς και ηθικούς παράγοντες. Ο ίδιος ο Άμλετ δεν εμπιστεύεται την ιδέα πως μπορεί να δράσει με έναν αποφασιστικό, ελεγχόμενο τρόπο.
Ποτέ στην ιστορία του παγκόσμιου θεάτρου κανένα πλάσμα δεν μίλησε, τόσο ωμά, άκαμπτα για θέματα ουσίας του ανθρώπου όπως μίλησε ο Άμλετ. Τον Άμλετ, μέσα από την όποια διάσταση, ψυχική, ηθική ή πολιτική, κι αν τον προσεγγίσουμε, πάντα θα βρίσκουμε τον άνθρωπο εν κρίσει.
Ένας ατελής χαρακτήρας που εξέφρασε με τον πιο απόλυτο τρόπο το βάρος της ανθρώπινης ύπαρξης, τ’ αρχέγονα σκοτάδια του που κατοικούν στην ψυχή και την διαρκή αναμέτρηση λόγου και πράξης.
Μια ψυχική διαδρομή που παλινδρομεί ανάμεσα στο είναι και στο φαίνεσθαι. Ο Άμλετ ψάχνει να βρει τρόπο για να ζήσει, αναγκασμένος να ζήσει, καταναγκασμένος να πράξει, ενσαρκώνει με τον πιο τέλειο τρόπο όλα αυτά τα διακριτά γνωρίσματα που καλούν την κοινωνία να στρέψει ξανά το βλέμμα της σε αυτό το θαύμα, τον άνθρωπο.
Τώρα στη θεατρική σκηνή
Αμλετ, η τρίτη πράξη του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, σε σκηνοθεσία Θάνου Νίκα.
Η παράσταση επικεντρώνεται στην τρίτη πράξη του έργου ανιχνεύοντας την επίδραση των δύο γυναικείων μορφών πάνω στον Άμλετ, της Γερτρούδης και της Οφηλίας, ως σύμβολα εξουσίας, ως σύμβολα προδοσίας. Η σχέση εξουσίας των τριών αντικατοπτρίζει τη σήψη μιας χώρας που έχει διαβρωθεί από την υποκρισία, την αλαζονεία και τη ματαιοδοξία.
Μετάφραση: Γιώργος Χειμωνάς
Σκηνική εγκατάσταση: Πηνελόπη Χατζηδημητρίου
Φωτισμοί: Θάνος Νίκας
Βοηθός Σκηνοθέτη: Κατερίνα Συναπίδου
Οργάνωση Παραγωγής: Κατερίνα Συναπίδου.
Παίζουν: Χρήστος Γκουτσίδης, Δημήτρης Δάγκαλης, Σπύρος Χατζηαγγελάκης.
Μια παραγωγή της ομάδας Ars Moriendi.
Στο Θέατρο Αυλαία, (Κτήριο Χ.Α.Ν.Θ., είσοδος από Τσιμισκή, Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310 237700)
Κάθε Δευτέρα & Τρίτη στις 21:00, έως 19 Νοεμβρίου 2013.
Εισιτήρια: 12, 10 (μειωμένο).
Πως μπορούμε να γνωρίζουμε με βεβαιότητα τα γεγονότα ενός εγκλήματος όταν δεν υπάρχουν μάρτυρες; Μπορεί ο Άμλετ να κατανοήσει την κατάσταση της ψυχής του Κλαύδιου, παρατηρώντας τη συμπεριφορά του; Μπορεί ο Κλαύδιος (ή το κοινό) να διεισδύσει στο μυαλό του Άμλετ, παρακολουθώντας τη συμπεριφορά του και ακούγοντας τα λόγια του; Γνωρίζουμε κατι για τη μετά θάνατον ζωή;
Στο Άμλετ, το ζήτημα της "πράξης" επηρεάζεται όχι μόνο από λογικές θεωρήσεις, όπως η ανάγκη για ασφάλεια, αλλά και από συναισθηματικούς, ψυχολογικούς και ηθικούς παράγοντες. Ο ίδιος ο Άμλετ δεν εμπιστεύεται την ιδέα πως μπορεί να δράσει με έναν αποφασιστικό, ελεγχόμενο τρόπο.
Ποτέ στην ιστορία του παγκόσμιου θεάτρου κανένα πλάσμα δεν μίλησε, τόσο ωμά, άκαμπτα για θέματα ουσίας του ανθρώπου όπως μίλησε ο Άμλετ. Τον Άμλετ, μέσα από την όποια διάσταση, ψυχική, ηθική ή πολιτική, κι αν τον προσεγγίσουμε, πάντα θα βρίσκουμε τον άνθρωπο εν κρίσει.
Ένας ατελής χαρακτήρας που εξέφρασε με τον πιο απόλυτο τρόπο το βάρος της ανθρώπινης ύπαρξης, τ’ αρχέγονα σκοτάδια του που κατοικούν στην ψυχή και την διαρκή αναμέτρηση λόγου και πράξης.
Μια ψυχική διαδρομή που παλινδρομεί ανάμεσα στο είναι και στο φαίνεσθαι. Ο Άμλετ ψάχνει να βρει τρόπο για να ζήσει, αναγκασμένος να ζήσει, καταναγκασμένος να πράξει, ενσαρκώνει με τον πιο τέλειο τρόπο όλα αυτά τα διακριτά γνωρίσματα που καλούν την κοινωνία να στρέψει ξανά το βλέμμα της σε αυτό το θαύμα, τον άνθρωπο.
Τώρα στη θεατρική σκηνή
Αμλετ, η τρίτη πράξη του Ουίλλιαμ Σαίξπηρ, σε σκηνοθεσία Θάνου Νίκα.
Η παράσταση επικεντρώνεται στην τρίτη πράξη του έργου ανιχνεύοντας την επίδραση των δύο γυναικείων μορφών πάνω στον Άμλετ, της Γερτρούδης και της Οφηλίας, ως σύμβολα εξουσίας, ως σύμβολα προδοσίας. Η σχέση εξουσίας των τριών αντικατοπτρίζει τη σήψη μιας χώρας που έχει διαβρωθεί από την υποκρισία, την αλαζονεία και τη ματαιοδοξία.
Μετάφραση: Γιώργος Χειμωνάς
Σκηνική εγκατάσταση: Πηνελόπη Χατζηδημητρίου
Φωτισμοί: Θάνος Νίκας
Βοηθός Σκηνοθέτη: Κατερίνα Συναπίδου
Οργάνωση Παραγωγής: Κατερίνα Συναπίδου.
Παίζουν: Χρήστος Γκουτσίδης, Δημήτρης Δάγκαλης, Σπύρος Χατζηαγγελάκης.
Μια παραγωγή της ομάδας Ars Moriendi.
Στο Θέατρο Αυλαία, (Κτήριο Χ.Α.Ν.Θ., είσοδος από Τσιμισκή, Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310 237700)
Κάθε Δευτέρα & Τρίτη στις 21:00, έως 19 Νοεμβρίου 2013.
Εισιτήρια: 12, 10 (μειωμένο).
0 comments: