Από το Blogger.
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΠΡΟΣΕΧΩΣ: "Υπόγειο" (Αυλαία, 23-26/9), "Προσωπική συμφωνία" (Κολοσσαίον, 25/9-6/10), "Ρένα" (Αριστοτέλειον, 27/9-6/10), "Οθέλλος" (Αμαλία, 2-13/10), "Οι 12 ένορκοι" (Αθήναιον, 4-5/10)

Ορλάντο με πατίνια

Leave a Comment
Η Βιρτζίνια Γούλφ, όταν το 1928 γράφει τον Ορλάντο, είναι γοητευμένη από την Βίτα-Σάκβιλ Γουέστ, την οποία γνώρισε το 1922 και συνδέθηκε στενά μαζί της ως το 1925. Η Βίτα είναι μια αριστοκράτισσα.
Ενσαρκώνει στα μάτια της Βιρτζίνια όλη την σειρά των προγόνων της. Είναι όμορφη, βέβαιη για τη δύναμή της και σαγηνεύει εξίσου άντρες και γυναίκες. Μια αμαζόνα. Η Βιρτζίνια ανάμεσα σε δύο μυθιστορήματα, παίζοντας σχεδόν, θα ριχτεί σ’ ένα μύθο που θα εξυμνήσει, παίρνοντας κάθε ελευθερία, την ωραία φίλη της και θα την ταξιδέψει από την Ελισαβετιανή Αγγλία στην Αγγλία των χειραφετημένων γυναικών. Η πρώτη έκδοση του Ορλάντο θα εικονογραφηθεί από μια προσωπογραφία της Βίτα-Ορλάντο με διπλή σειρά μαργαριτάρια στο λαιμό, βλέμμα απόμακρο και γυμνό ώμο. Όπως ομολογεί η ίδια η Βιρτζίνια έγραψε τη μαγική φράση "Ορλάντο, μια βιογραφία" και, από κει κι έπειτα, προχώρησε με μια ελαφράδα πνεύματος και μια ξεγνοιασιά σπάνιες για κείνη. Παραδίνεται στην ελευθερία του παιχνιδιού όπως συμβαίνει και στο θέατρο.
Ο Ορλάντο είναι η ίδια η θεατρικότητα. Ο τίτλος ανακαλεί τον τρυφερό ερωτευμένο της Ροζαλίντ – Γανυμήδη από το Όπως σας αρέσει του Σαίξπηρ. Είναι γνωστό ότι ο ανδρογυνισμός, ο τραβεστισμός είναι συστατικά του Ελισαβετιανού θεάτρου.

Τώρα στη θεατρική σκηνή
Ορλάντο της Βιρτζίνια Γουλφ, σε σκηνοθεσία Σταύρου Σ. Τσακίρη.

Ο Ορλάντο θ' αλλάξει κοστούμια, σκηνικά. Θ' αλλάξει εποχές, όπως και τόπους. Θ' αλλάξει φύλλο, ακόμη ένα κοστούμι όπως όλα τ’ άλλα. Όλα είναι πίνακες τόσο με τη θεατρική έννοια όσο και με τη ζωγραφική. Όλα είναι ένα περιβάλλον που αλλάζει δίχως ν’ αγγίζει το μοναχικό ήρωα.
Ένας άνθρωπος —ούτε άνδρας, ούτε γυναίκα— συναντιέται με τους θεατές της παράστασης και σε μια εξομολογητική διάθεση τους εμπιστεύεται την παράδοξη ιστορία του Ορλάντο μέσα στους αιώνες. Δεν είναι θέατρο, δεν είναι μύθος, ούτε παραβολή ή ένας φτηνός συμβολισμός. Είναι μια ψυχαναλυτική διαδικασία όπου χάνονται τα όρια μεταξύ των συμβαλλόντων.
Ο χώρος. Ένας μακρύς διάδρομος που κινείται ο ήρωας πάνω στα πατίνια του.
Ένα μικρόφωνο, ανάμεσα στους θεατές. Φώτα που υπαινίσσονται, η απόλυτη σιωπή, και όλα σκεπασμένα από μια αιώνια σκόνη που δεν αφήνει τίποτα ευδιάκριτο και όλα τα μπερδεύει σε μια γλυκιά αλληλουχία εντυπώσεων, φαντασμάτων, ρόλων, προσώπων, επιθυμιών και φοβίες, χιλιάδες απροστάτευτες φοβίες.
Ένα ταξίδι ψυχής αναζητώντας την αναψυχή.

Μετάφραση : Θανάσης Χατζόπουλος
Κοστούμια: Γιάννης Μετζικώφ
Μουσική, ενορχήστρωση & sound design: Αντώνης Μιτζέλος
Κίνηση: Μαρκέλα Μανωλιάδου
Μακιγιάζ: Αχιλλέας Χαρίτος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Έφη Ρευματά

Με τη Μαριάνθη Σοντάκη
Συμμετέχει ο Αντώνης Μιτζέλος.

Στο Σύγχρονο Θέατρο, (Ευμολπιδών 45, Γκάζι, Αθήνα, τηλ. 210 3464380)
Πέμπτη, Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή στις 21:00.
Εισιτήρια: 15, 10 (φοιτητικό, ανέργων)






Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση Αρχική σελίδα

0 comments: