Από το φετινό θεατρικό πρόγραμμα ξεχωρίζουν:
η διασκευή των Τριών αδερφών του Τσέχοφ, από την ανερχόμενη δύναμη του σύγχρονου ιαπωνικού θεάτρου, τον σκηνοθέτη Oriza Hirata. Μια "android" εκδοχή του έργου, στην οποία ο πατέρας των τριών αδελφών, ένας κατασκευαστής ρομπότ, αντικαθιστά τη νεκρή κόρη του με ένα geminoid, ένα ρομπότ με ανθρώπινα συναισθήματα. (2/7-4/7)
Alma i Elizabeth, σε σκηνοθεσία Magda Puyo. Με βάση το σενάριο της ταινίας του Μπέργκμαν Persona και με οδηγό την προτροπή του δημιουργού να "χρησιμοποιηθεί το δημοσιευμένο υλικό του ελεύθερα", η Puyo δημιουργεί ένα συλλογικό ταξίδι με άξονα τα συναισθήματα δύο γυναικών που αναζητούν την ταυτότητά τους. (3/7-28/7)
L' accident του Αλμπέρ Καμύ, σε σκηνοθεσία Carme Cané και Rosa M. Sardà. Ένας φιλοσοφικός στοχασμός, εμποτισμένος με άπλετο χιούμορ για τη ζωή και τον θάνατο, σε ένα έργο με πρωταγωνιστές τους φύλακες-αγγέλους του Αλμπέρ Καμύ και του Michel Gallimard. (4/7-7/7)
Tragedies Romanes (Κοριολανός, Ιούλιος Καίσαρας, Αντώνιος και Κλεοπάτρα) του Σαίξπηρ, σε σκηνοθεσία Ivo van Hove.
Με την παράσταση αυτή πραγματοποιείται η πρώτη εμφάνιση του ολλανδικού Toneelgroep στη Βαρκελώνη. Ο σκηνικός χώρος θυμίζει την αίθουσα του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου. Οι θεατές βρίσκονται στο κέντρο μιας πολιτικής αρένας, μετακινούνται διαρκώς και μπορούν να φτάσουν στη σκηνή για να δουν τα δρώμενα από μια διαφορετική οπτική γωνία. Ο σκηνοθέτης χρησιμοποιεί το θέατρο και το βίντεο για να μιλήσει για την πολιτική εξουσία, με άξονα τον λόγο του Σαίξπηρ. (5/7-7/7)
Utopies. Ανερχόμενοι καλλιτέχνες από το Βερολίνο, το Μονπελιέ και τη Βαρκελώνη μιλούν για τους φόβους και τις προκλήσεις που αντιμετωπίζει μια γενιά νέων ανθρώπων που ζει σε περίοδο κρίσης και παγκοσμιοποίησης. Σπουδαστές από δραματικές σχολές των τριών πόλεων αυτοσχεδίασαν πάνω στο ερώτημα: "Πως θα είναι το αύριο;" Το αποτέλεσμα είναι μια performance που προσπαθεί να δώσει πολλαπλές απαντήσεις στο ερώτημα αυτό. (9/7)
Ρινόκερος του Ευγένιο Ιονέσκο, σε σκηνοθεσία Emmanuel Demarcy-Mota. Σ' αυτή την παραγωγή του εμβληματικού έργου του θεάτρου του παραλόγου, το φως στο κείμενο δίνεται μέσα από αποκαλυπτικές στιγμές σωματικού θεάτρου και κίνησης, με σκηνικές εικόνες αισθητικής απόλαυσης που "συνοδεύονται" από τον εκκωφαντικό ήχο των ρινόκερων. (12/7-14/7)
Hate Radio. Πως προετοιμάζεται το έδαφος για μια σφαγή όπως αυτή που έγινε στη Ρουάντα το 1994; Ο ελβετός θεατρικός συγγραφέας και σκηνοθέτης Milo Rau δημιουργεί μια νέα μορφή πολιτικού θεάτρου με πιστές αναπαραστάσεις επεισοδίων της πρόσφατης ιστορίας. (17/7-19/7)
Jo Mai. Μερικοί από τους καλύτερους, νεαρούς ηθοποιούς της καταλανικής σκηνής παρουσιάζουν μια δουλειά πλημμυρισμένη από τους ήχους εφηβικού rock n roll. O Ivan Morales και η θεατρική εταιρεία Prisamata παρουσιάζουν ένα σκοτεινό θέαμα σε ένα εγκαταλειμμένο bar. Εκεί μια ομάδα νέων αγοριών και κοριτσιών προσπαθούν να βιώσουν την οικογενειακή θαλπωρή που δεν ένιωσαν ποτέ. (25/7-28/7)
0 comments: