Θέατρο στα Δημήτρια 2012

Το φετινό πρόγραμμα των Δημητρίων κινείται σε ανάλογη πορεία με αυτό της προηγούμενης χρονιάς. Το 2011 επιχειρήθηκε μια αναδιαμόρφωση του ύφους, της αισθητικής και της κατεύθυνσης του φεστιβάλ, με σημαντικές μετακλήσεις σχημάτων από το εξωτερικό αλλά και με παραγωγές από το καλλιτεχνικό δυναμικό της πόλης. Με εμφανώς μειωμένο προϋπολογισμό σχεδιάστηκε για το 2012 ένα πρόγραμμα με αντιστοιχίες με το περσινό.
Η μέχρι πρότινος καλλιτεχνική επιτροπή των Δημητρίων, Γιώργος Λαζαρίδης, Κωνσταντίνος Ρήγος, Ιφιγένεια Ταξοπούλου, (πριν να ξεκινήσει το μπαράζ παραιτήσεων), δημιούργησαν το πρόγραμμα που φέτος συνδέεται και με τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης.

Τα Δημήτρια 2012 ξεκινούν στις 16 Σεπτεμβρίου και ολοκληρώνονται στις 28 Οκτωβρίου.

Το θεατρικό πρόγραμμα των 47ων Δημητρίων περιλαμβάνει:

Η χρυσή πόλη της Δανάης Τανίδου, σε σκηνοθεσία Τάσου Αγγελόπουλου.
Μια παραγωγή της Πειραματικής Σκηνής της Τέχνης που αυτή τη φορά συνεργάζεται με τη θεατρική ομάδα Παπαλάνγκι. Στην παράσταση μια ομάδα αφηγητών, έχοντας σε πρώτο πλάνο προσωπικές ιστορίες γυναικών, διατρέχει τους αιώνες και ζωντανεύει στιγμές από τη διαδρομή της ισραηλιτικής κοινότητας της Θεσσαλονίκης, από την άφιξη με καράβι το 1492, ως τη μοιραία αναχώρηση με τραίνο το 1943.

Στην πλατφόρμα του Εμπορευματικού Σταθμού του ΟΣΕ (οδός Παλαιού Σταθμού, δυτική έξοδος της πόλης). 26, 27 Σεπτεμβρίου.

Ρόουζ του Μάρτιν Σέρμαν, σε σκηνοθεσία Άντολφ Σαπίρο.
Η Ρόουζ, η ηλικιωμένη Εβραία που επέζησε του ολοκαυτώματος ζώντας κρυμμένη στους υπονόμους της Βαρσοβίας επί δύο χρόνια, για να καταφύγει τελικά στο Μαϊάμι Μπιτς, ερμηνεύεται από τη Ζωή Λάσκαρη. Η ηρωίδα του Σέρμαν είναι μια γυναίκα που ψάχνει τη θέση της μέσα στην οικογένεια, το μέρος που μεγαλώνει και ζει, στον έρωτα και τις σχέσεις της. Απογοητεύεται και πεισμώνει, θλίβεται αλλά αγωνίζεται, ερωτεύεται ή συμβιβάζεται και μιλά με το γέλιο ή τις σιωπές της.

Στο θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών. 5, 6, 7 Οκτωβρίου.

Ραχήλ;! του Γρηγορίου Ξενόπουλου, σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζηβανού.
Ο έρωτας ανάμεσα σε μια ελληνίδα εβραία και έναν έλληνα χριστιανό προσπαθεί να ανθίσει. Γύρω τους κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδας των χριστιανών, εξελίσσεται ένα πογκρόμ εναντίον των ελλήνων εβραίων μέσα από τις γνωστές "συκοφαντίες αίματος".
Μια παράσταση του Κέντρου Θεατρικής Έρευνας Θεσσαλονίκης για τα 100 χρόνια της Θεσσαλονίκης, στο ελληνικό κράτος. 

Στο θέατρο Άνετον. 11, 12, 13, 14 Οκτωβρίου.

Project Οδύσσειες: Θεσσαλονίκη ΙΙ (μνήμη/νήματα), από τη θεατρική ομάδα A4M, σε σκηνοθεσία Αθηνάς Δράγκου.
Πρόκειται για μία "περιπατητική" παράσταση με θεατροκεντρικό πυρήνα που συνδυάζει διαφορετικές μορφές τέχνης, visual and sonic arts, installations, ζωντανή μουσική και διαφορετικές τεχνικές θεάτρου. Η παράσταση παρασύρει το θεατή σε μια περιπετειώδη διαδρομή, με αφετηρία το λιμάνι, έναν τόπο συνάντησης πολιτισμών, καταφύγιο μεταναστών, σύμβολο της άφιξης αλλά και του τέλους, σταυροδρόμι του ονείρου, της ελπίδας, της διαφυγής και του αγνώστου. Το project εμπνέεται από τα θέματα και τα μοτίβα της Οδύσσεια του Ομήρου τα οποία χρησιμοποιεί ως σύμβολα, σχήματα και αλληγορίες. Με κεντρικό άξονα την ιστορία-Οδύσσεια της ίδιας της Θεσσαλονίκης ξετυλίγονται ιστορίες καθημερινών ανθρώπων, μεταναστών, ήχων και εικόνων, εσωτερικά ταξίδια και προσωπικές Ιθάκες.

Στο λιμάνι της Θεσσαλονίκης. Από 11 μέχρι 21 Οκτωβρίου.

Dance me to the end of Greece #2, σε σκηνική σύνθεση και σκηνοθεσία Κυριακής Σπανού.

Η παράσταση είναι η συνέχεια του Dance me to the end of Greece #1 που ήταν μια σκηνική σύνθεση κειμένων ξένων περιηγητών-ταξιδιωτών, που εστιάζουν στην ανακάλυψη της Ελλάδας από τους Ρομαντικούς, κατά την κρίσιμη περίοδο κατασκευής της εθνικής μας ταυτότητας, και στο θέμα της αρχαιολατρίας και της αρχαιοκαπηλίας η οποία κυριαρχούσε το 19ο αιώνα. Η νέα εκδοχή της παράστασης αφορά τις εντυπώσεις των ξένων ταξιδιωτών από την περιήγηση τους στην βόρεια Ελλάδα και τη Θεσσαλονίκη.

Στο Γενί Τζαμί. 12,13,14 Οκτωβρίου.

Σταθμοί.

Με αφορμή τα 100 χρόνια από την απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης, το Θέατρο Τέχνης "Ακτίς Αελίου" και το γυναικείο φωνητικό σύνολο "Πλειάδες" παρουσιάζουν τη μουσικοθεατρική παράσταση Σταθμοί. Πρόκειται για μία προσέγγιση στην ιστορία και τη ζωή της Θεσσαλονίκης από την άλωση του 1430 μέχρι το 1922, μέσα από κείμενα που βασίζονται σε ιστορικές πηγές. Παράλληλα, η μουσική παράδοση της πόλης αναδεικνύεται από τα τραγούδια των λαών που έζησαν σε αυτήν.

Στο θέατρο Ακτίς Αελίου. 12,13,14 Οκτωβρίου.

Testament, από τον γερμανικό θίασο She She Pop.

Εμπνευσμένο από τον Βασιλιά Ληρ του Σαίξπηρ, το Testament ανιχνεύει τις σχέσεις μεταξύ των γενεών. Τρεις γυναίκες έχουν προσκληθεί από τους πατέρες τους. Το κείμενο συνυφαίνει προσωπικές σκέψεις με κοινωνικές και οικονομικές θεωρίες για το γήρας και την κληρονομικότητα. Η παράσταση —στην οποία κυριαρχούν οι video προβολές και τα live τραγούδια— είναι ένας ειλικρινής διάλογος πάνω σε μια προβληματική συμφιλίωση.

Στο θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών. 19,20 Οκτωβρίου.

Μια μετέωρη κυρία, σε ποίηση Κικής Δημουλά και σκηνοθεσία Σύλβιας Λιούλιου.

Μια σκηνική προσέγγιση των ποιημάτων της Δημουλά. Η Ρούλα Πατεράκη συναντάται με την σπουδαία ποίηση της Κικής Δημουλά σε μια αναμέτρηση που καταθέτει το ποιητικό και το προσωπικό. Η παράσταση θα παρουσιαστεί στο πλαίσιο της τιμητικής εκδήλωσης για τη Ρούλα Πατεράκη.

Θέατρο Αυλαία. 22 Οκτωβρίου.

Με χτύπησε στις 2.45 βασισμένο στο βιβλίο της Ελεονόρ Μερσιέ Je suis completement battue (Με χτύπησε πολύ άσχημα), σε σκηνοθεσία Ελένης Ευθυμίου.

Πρόκειται για μια παραγγελία/συμπαραγωγή του φεστιβάλ των Δημητρίων με την Πειραματική Σκηνή της Τέχνης, ως συνέχεια της συμμετοχής των Δημητρίων (που εκπροσώπησε η Ελένη Ευθυμίου) στο Διεθνές Φεστιβάλ Μπέργκμαν της Στοκχόλμης. Η ελληνική συμμετοχή εστίασε στο ζήτημα της ανωνυμίας, που αφενός προκύπτει ως αίτημα των θυμάτων αλλά λειτουργεί εξίσου και ως κοινωνικό άλλοθι. Το έργο αυτό δεν είναι αφήγηση, ντοκουμέντο ή μανιφέστο. Είναι ένα χορικό, με αποκαλυπτικές φωνές που μιλούν για τη βία εντός ή εκτός γάμου, αλλά επίσης για την ντροπή, το φόβο και την αγάπη. Πρόκειται για μια παράσταση για την κακοποίηση των γυναικών και την ενδοοικογενειακή βία.

Στο θέατρο Άνετον. 23-25 Οκτωβρίου.

Erofili synopsis, μια παράσταση βασισμένη στο έργο του Γ. Χορτάτση, από την Εταιρεία Θεάτρου Χώρος, σε σκηνοθεσία Σίμου Κακάλα.

Με την παράσταση erofili synopsis ο θίασος ολοκληρώνει την ερευνητική του δουλειά στην Κρητική Αναγέννηση (2007–2012). Πρόκειται για μια θεατρική πρόταση, αποτέλεσμα μιας πορείας που ξεκίνησε με τον Απόκοπο του Μπεργαδή  και συνεχίστηκε με δύο ασκησιολογικού χαρακτήρα σχεδιάσματα της Ερωφίλης. Το κείμενο διασκευάζεται με μια μεγαλύτερη διάθεση ελευθερίας φωτίζοντας κάποιες εικόνες από την Ερωφίλη του Χορτάτση. Στη σκηνή τρεις γυναίκες με τρεις μάσκες.

Στο θέατρο Αυλαία. 29, 30 Οκτωβρίου.

Μια ματαίωση λίγο πριν την αυλαία του φεστιβάλ.

Ματαιώνεται μια από τις θεατρικές παραστάσεις του προγράμματος των 47ων Δημητρίων. Πρόκειται για την παράσταση Δεσποινίς Τζούλια του Αύγουστου Στρίντμπεργκ που επρόκειτο να ανεβάσει το Θέατρο των Εθνών της Μόσχας, σε θεατρική διασκευή Mikhail Dumenkov και σκηνοθεσία του Γερμανού Τόμας Οστερμάγιερ, στις 22, 23 Σεπτεμβρίου, στο θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών.
Δυστυχώς ο θίασος δεν θα έρθει τελικά στη Θεσσαλονίκη λόγω διαφωνίας της διεύθυνσής του με τους εκπροσώπους του δήμου για ζητήματα οικονομικής φύσης.

Σχόλιο: Κρίμα! Το κοινό της Θεσσαλονίκης χάνει την ευκαιρία να παρακολουθήσει σκηνοθετική δουλειά του Οστερμάγιερ και ταυτόχρονα η απώλεια της παράστασης αυτής αποτελεί πλήγμα για τον διεθνή χαρακτήρα που επιθυμούν να έχουν τα Δημήτρια.

Related Items ΔΗΜΗΤΡΙΑ ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2012-2013 ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ