Ψίθυροι και κραυγές
Το αυτοβιογραφικό έργο του Τένεσι Ουίλλιαμς επέστρεψε στην αθηναϊκή σκηνή, σε μια νέα εκδοχή που το απογυμνώνει από κάθε ρεαλιστικό στοιχείο. Η Κατερίνα Ευαγγελάτου σκηνοθέτησε το έργο έχοντας σαν άξονα τη συνύπαρξη των ποιητικών και σκληρών εικόνων που αφθονούν στο κείμενο. Η γυμνή σκηνή με τους πελώριους τοίχους (οι τεράστιοι όγκοι είναι ένα εξπρεσιονιστικό στοιχείο που συμβαδίζει με την οπτική του συγγραφέα), τις τέσσερις καρέκλες και το μεγάλο λευκό ψυγείο που λειτουργεί σαν καταφύγιο για τη Λόρα και τα γυάλινα ζωάκια της (σκηνικά Γιώργος Πάτσας), αποτελούν έναν ζωγραφικό καμβά πάνω στον οποίο σχεδιάζεται η πορεία ζωής της οικογένειας της Αμάντα Γουίκφιλντ.
Γυάλινος κόσμος του Τένεσι Ουίλλιαμς στο θέατρο Δημήτρης Χορν.
Το αυτοβιογραφικό έργο του Τένεσι Ουίλλιαμς επέστρεψε στην αθηναϊκή σκηνή, σε μια νέα εκδοχή που το απογυμνώνει από κάθε ρεαλιστικό στοιχείο. Η Κατερίνα Ευαγγελάτου σκηνοθέτησε το έργο έχοντας σαν άξονα τη συνύπαρξη των ποιητικών και σκληρών εικόνων που αφθονούν στο κείμενο. Η γυμνή σκηνή με τους πελώριους τοίχους (οι τεράστιοι όγκοι είναι ένα εξπρεσιονιστικό στοιχείο που συμβαδίζει με την οπτική του συγγραφέα), τις τέσσερις καρέκλες και το μεγάλο λευκό ψυγείο που λειτουργεί σαν καταφύγιο για τη Λόρα και τα γυάλινα ζωάκια της (σκηνικά Γιώργος Πάτσας), αποτελούν έναν ζωγραφικό καμβά πάνω στον οποίο σχεδιάζεται η πορεία ζωής της οικογένειας της Αμάντα Γουίκφιλντ.
Η Ευαγγελάτου, που έκανε και τη διασκευή του έργου, εντάσσει στη συγκεκριμένη εκδοχή προσχέδια του συγγραφέα για το έργο και αποσπάσματα από το διήγημα "πορτραίτο κοριτσιού σε γυαλί". Ο ρόλος του Τομ ως αφηγητή συμπλέει με την αίσθηση της παρουσίας του ίδιου του συγγραφέα επί σκηνής, ενισχύοντας ακόμη περισσότερο τον αυτοβιογραφικό χαρακτήρα του έργου. Η Ευαγγελάτου δημιουργεί ένα σκηνικό θέαμα που αναδεικνύει την ονειρική (ή ακόμη και εφιαλτική) διάσταση των σκέψεων των χαρακτήρων που αποτυπώνονται με προβολές στους τρεις τοίχους του σκηνικού χώρου, ενώ οι σκηνές του έργου εμφανίζονται ως κατακερματισμένα επεισόδια ανάμεσα στις προβολές και σε εικόνες έντονης —είναι αλήθεια— εικαστικής απόλαυσης. Οι στιγμές υψηλής έντασης αποδίδονται με ψιθύρους (χαρακτηριστική στιγμή ο τσακωμός ανάμεσα στην Αμάντα και στο γιο της που παρουσιάζεται ως συνομιλία), ενώ αναδεικνύονται ιδιαίτερα οι κωμικές σεκάνς του έργου, όπως οι τηλεφωνικές συνομιλίες της Αμάντα για να "κλείσει" συνδρομητές στο περιοδικό που εργάζεται, αλλά και η περίφημη προετοιμασία υποδοχής του νεαρού επισκέπτη. Η προσέγγιση της Ευαγγελάτου αποτελεί μια πρόταση πάνω στο κείμενο του Ουίλλιαμς, που έχει δυναμική και σκηνικό ενδιαφέρον.
Η Ναταλια Τσαλίκη κινείται επιδέξια ανάμεσα στις κωμικές και δραματικές απαιτήσεις του ρόλου και δημιουργεί μια νευρώδη, υπερπροστατευτική Αμάντα. Δίπλα της ικανοποιητικοί: η Αμαλία Νίνου στο ρόλο της εύθραυστης Λόρας, ο Αντίνοος Αλμπάνης στο ρόλο του καταπιεσμένου Τομ και ο Κωνσταντίνος Γαβαλάς ως άνετος Τζιμ που αναλαμβάνει να προσπαθήσει να βοηθήσει τη Λόρα να ξεπεράσει το αίσθημα κατωτερότητας που την έχει κυριεύσει.
Τα ατμοσφαιρικά βίντεο του Μιχάλη Κλουκίνα που προβάλλουν τις κινήσεις και τις σκέψεις των χαρακτήρων στους τοίχους του σπιτιού σε συνδυασμό με την ασταμάτητη, σχεδόν, χορογραφημένη κίνηση των ηθοποιών στο χώρο, δημιουργούν μια σειρά εξαιρετικά φορτισμένων στιγμών. Οι ηχογραφημένες αφηγήσεις που πλέκονται με ήχους και ψιθύρους, σε συνδυασμό με τους ψυχρούς φωτισμούς του Λευτέρη Παυλόπουλου και τις ηλεκτρονικές μουσικές του —πάντα εύστοχου— Σταύρου Γασπαράτου, συμπληρώνουν το παζλ μιας παράστασης-πρότασης.
Κορνήλιος Ρουσάκης
τέλειο!
ΑπάντησηΔιαγραφή