Η πορεία της ζωής του και το έργο του δίνουν εικόνες της ζωής και της συμπεριφοράς της μεσαίας τάξης. Αναμετράται με την παρακμή του δυτικού πολιτισμού, αλλά και τα αίτια των δύο παγκοσμίων πολέμων. Καθόλου προσκολλημένος στη δική του οπτική, θέτει συχνά τις ιδεολογικές του αρχές υπό αμφισβήτηση.
Η πιο δημιουργική του περίοδος ξεκίνησε το 1908. Είναι η περίοδος κατά την οποία, επηρεασμένος από τον Μολιέρο, γράφει μια σειρά από κωμωδίες όπως: Η κασετίνα (Die Kassette, 1912), Ο αστός Σίππελ (Burger Schippel, 1913), Το βρακί (Die Hose, 1911), Ο σνομπ (Der Snob, 1914), 1913 (1915), Το απολίθωμα (Das Fossil, 1925), στις οποίες σχολιάζει τα αστικά ήθη της εποχής. Οι κωμωδίες αυτές αποτελούν μια ενιαία θεματική ενότητα, υπό τον τίτλο Από τον ηρωικό βίο των Αστών (Aus dem Burgerlichen Heldenleben). Ανάμεσα στο 1911 και το 1916 γράφει ίσως τα πιο ώριμα έργα του: Ο Υποψήφιος (Der Kandidat, 1914) και Τάμπουλα Ράσα (Tabula rasa, 1916). Από το 1923 αρχίζει να ασχολείται και με τη σκηνική πρακτική, σκηνοθετώντας τα έργα του. Το 1933, οι Ναζί απαγορεύουν στη Γερμανία όλες τις εκδόσεις και τις παραστάσεις των έργων του. Πέθανε στις Βρυξέλλες το 1942 από πνευμονία.
Περισσότερα για τον Στέρνχάϊμ στο πρόγραμμα της παράστασης Το βρακί, του θεάτρου Κυδωνία.
Τώρα στη θεατρική σκηνή
Το βρακί του Καρλ Στέρνχαϊμ, σε σκηνοθεσία Βαγγέλη Οικονόμου.
Το βρακί, μια διασκεδαστική κωμωδία με κοφτερή γλώσσα και αστραφτερό χιούμορ χτυπάει την υποκρισία των αστών που κάτω από το ένδυμα της κοσμιότητας και του ιδεαλισμού κρύβουν ποταπές ορέξεις και ευτελή συμφέροντα.
Μια νέα όμορφη νοικοκυρά καθώς τεντώνεται να δει την παρέλαση του βασιλιά, εκεί κάπου στις αρχές του περασμένου αιώνα, της πέφτει το βρακί μες στον κατάμεστο δρόμο της πόλης. Η αναπάντεχη θέα αφυπνίζει τους ανδρικούς πόθους αλλά και το υπολογιστικό πνεύμα του συντηρητικού συζύγου της, που παραμερίζει την άκαμπτη ηθική του συνείδηση προς χάριν της επιδίωξης του κέρδους. Το βρακί, ως σύμβολο της μικροαστικής υποκρισίας, πέφτει και μαζί του πέφτει και το προσωπείο της μικροαστικής ευπρέπειας.Το έργο του Στέρνχαϊμ είναι μια κλασική σατιρική κωμωδία, με στοιχεία φάρσας, που αγγίζει την παρωδία. Δεν υπάρχει στο έργο χαρακτήρας μονοσήμαντος, θετικός ή αρνητικός, και αυτό γιατί υπάρχει πάντα μια δράση του που υπονομεύει είτε τον έναν είτε τον άλλον χαρακτηρισμό. Ασφαλώς σήμερα η φαεινή ιδέα του συγγραφέα, το κωμικό εύρημα του πεσμένου… βρακιού, δεν προκαλεί κανέναν και δεν μπορεί να έχει ισοδύναμη αξία με το πρώτο ανέβασμα. Αυτό όμως που έχει αξία, χρησιμότητα και επικαιρότητα, είναι η ύπαρξη της σάτιρας του μικροαστού που, μέσα από τη χρήση της μάσκας της αθωότητας, προκειμένου να επιβιώσει αδιαφορεί για τα πάντα και ζει φαύλα.
Ο Στέρνχαϊμ μπόρεσε να δει μέσα σε αυτή τη μικροαστική φύση, το ζοφερό μέλλον της ανθρωπότητας: την έλευση της βαρβαρότητας, της θηριωδίας του ναζισμού και των ολοκληρωτικών καθεστώτων που ακολούθησαν.
Μετάφραση: Σπύρος Γαρούνας
Σκηνικά, κοστούμια: Χρύσα Μάντακα
Φωτισμοί: Στράτος Κουτράκης
Μουσική επιμέλεια: Βαγγέλης Οικονόμου
Βοηθός σκηνογράφου: Στέργιος Πρώιος
Βοηθός φωτιστή: Αθηνά Μπανάβα
Ράψιμο-επιδιόρθωση κοστουμιών: Κική Ιωαννίδου
Χειριστής κονσόλας: Αναστασία Περδίκη
Φωτογραφίες: Φάνης Τοψαχαλίδης
Video: Γιώργος Νεράντζης
Παίζουν: Γιάννης Περδίκης, Νανά Μπολέτη, Λίζα Μιμιλίδου, Μπάμπης Τίγκας, Δημήτρης Χατζημιχαηλίδης, Γιάννης Μουρούζης, Δημήτρης Σιδηρόπουλος.
Σκηνικά, κοστούμια: Χρύσα Μάντακα
Φωτισμοί: Στράτος Κουτράκης
Μουσική επιμέλεια: Βαγγέλης Οικονόμου
Βοηθός σκηνογράφου: Στέργιος Πρώιος
Βοηθός φωτιστή: Αθηνά Μπανάβα
Ράψιμο-επιδιόρθωση κοστουμιών: Κική Ιωαννίδου
Χειριστής κονσόλας: Αναστασία Περδίκη
Φωτογραφίες: Φάνης Τοψαχαλίδης
Video: Γιώργος Νεράντζης
Παίζουν: Γιάννης Περδίκης, Νανά Μπολέτη, Λίζα Μιμιλίδου, Μπάμπης Τίγκας, Δημήτρης Χατζημιχαηλίδης, Γιάννης Μουρούζης, Δημήτρης Σιδηρόπουλος.
Στο θέατρο Έξω από τα Τείχη, (Πανεπιστημίου 2, Ευαγγελίστρια, Θεσσαλονίκη), από 1 Μαρτίου.
Κάθε Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή στις 21:15.
0 comments: