Προσπερνώντας τους τόνους των σκουπιδιών που κατακλύζουν την πόλη αυτό το διάστημα και τις κλούβες των Μ.Α.Τ που έκλειναν τους δρόμους εν όψει διαδηλώσεων, βρεθήκαμε το πρωί του Σαββάτου, στον τέταρτο όροφο του κτιρίου του τμήματος θεάτρου του Α.Π.Θ. στην Τσιμισκή, για να παρακολουθήσουμε το masterclass της δραματολόγου του θεάτρου Münchner Kammerspiele, Julia Lochte*. H κυρία Lochte βρέθηκε στη Θεσσαλονίκη για ένα 24ωρο, προσκεκλημένη του Ινστιτούτου Goethe και του τμήματος Θεάτρου, για να μιλήσει για το επάγγελμα του δραματολόγου και τον τρόπο οργάνωσης και λειτουργίας του Münchner Kammerspiele, ενός από τα πιο γνωστά κρατικά θέατρα της Γερμανίας, που κλείνει αυτόν τον χρόνο 100 χρόνια λειτουργίας.
*Η Julia Lochte γεννήθηκε το 1965 στο Αμβούργο. Μετά από έναν χρόνο φοίτησης στο θέατρο École de Mime Ε. Decroux στο Παρίσι, σπούδασε Πολιτισμικές Επιστήμες, Αισθητική και Εφαρμοσμένες Τέχνες στο Hildesheim της Γερμανίας. Το 1988 ήταν ιδρυτικό μέλος του Θεάτρου "Aspik" και από το 1991 έως το 1995 υπήρξε καθηγήτρια στο Τμήμα Θεατρικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Hildesheim. Το διάστημα 1995-1999 ήταν αρχικά βοηθός δραματολόγου και αργότερα δραματολόγος στο Deutsches Schauspielhaus του Αμβούργου υπό την καθοδήγηση του Frank Baumbauer. Το 1998 εκδίδει μαζί με τον Wilfried Schulz το βιβλίο Christoph Schlingensief: άμεση επέμβαση για τη Γερμανία, στον εκδοτικό οίκο Rotbuch.
Μέσα σε αυτό το κλίμα της δυσμενούς, ασφυκτικής ελληνικής πραγματικότητας —που η συγκεκριμένη επισκέπτρια από τη Γερμανία βίωσε πιο έντονα και φυσικά, σε σύγκριση με τις αντίστοιχες επισκέψεις πολιτικών από την ίδια χώρα που συναντούν νεκρές, αφύσικες πόλεις, σαν μια ηχηρή απόδειξη πως το θεάτρο είναι πάντα με ανοιχτές κεραίες απέναντι στην αληθινή ζωή σε σχέση με την αποστειρωμένη λογική της πολιτικής— είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε τον τρόπο λειτουργίας ενός μεγάλου καλλιτεχνικού οργανισμού, που βρίσκεται σε μια χώρα που πρωταγωνιστεί στον τομέα της σύγχρονης τέχνης και ταυτόχρονα να κάνουμε τις αναπόφευκτες συγκρίσεις με την θεατρική παραγωγή στην Ελλάδα και πιο συγκεκριμένα στη Θεσσαλονίκη.
Το Kammerspiele είναι ένα θέατρο στην πόλη του Μονάχου που δεν στρέφει τις "πλάτες" του στην υπόλοιπη Ευρώπη. Έχει έντονο ευρωπαϊκό προσανατολισμό και αυτό αποδεικνύεται από τις μετακλήσεις ευρωπαίων σκηνοθετών και ηθοποιών (στο βασικό, μόνιμο ανσάμπλ του θεάτρου υπάρχουν ηθοποιοί από το Βέλγιο, την Ολλανδία, την Εσθονία). Ταυτόχρονα, είναι ένα θέατρο στραμμένο προς το σύγχρονο ρεπερτόριο και στη συνομιλία της θεατρικής τέχνης με τις υπόλοιπες τέχνες. Η Julia Lochte αναφέρθηκε σε συγκεκριμένα projects του θεάτρου που βγάζουν το κοινό από τη θεατρική αίθουσα και "προτείνουν" μια συνομιλία με εξωτερικούς χώρους της πόλης π.χ το θέαμα που εκτείνεται στους ναούς (ορθόδοξους, καθολικούς, μουσουλμανικούς κ.τ.λ.) που υπάρχουν στο Μόναχο και αναδεικνύει την πολυπολιτισμικότητα της πόλης και την συμβίωση των ανθρώπων με διαφορετικό θρήσκευμα. Τόνισε την παρουσία του νεανικού κοινού στο θέατρο και στην ανάγκη που υπάρχει για να παραμείνει το κοινό αυτό σε επαφή με την θεατρική δημιουργία και σχολίασε με γλαφυρό τρόπο τα mail που λαμβάνουν από ανθρώπους, κυρίως μεγαλύτερης ηλικίας, που εκφράζουν τη διαμαρτυρία τους, όταν παρουσιάζουν ένα κείμενο που ξεφεύγει από τα θεατρικά τετριμμένα π.χ. είναι σε μια άλλη γλώσσα.
Με αφορμή των εορτασμό των 100 χρόνων παρουσίας του θεάτρου, η Julia Lochte παρουσίασε εκτενώς τις παραστάσεις και τις δράσεις που έχουν σχεδιαστεί με αφορμή αυτό το γεγονός και μίλησε για τη συνεργασία με την Ελφρίντε Γιέλινεκ.
Λίγο πριν το κλείσιμο του τρίωρου αυτού ανοιχτού μαθήματος, απευθύνθηκε στους ακροατές, ζητώντας πληροφορίες σχετικά με τις συνθήκες που επικρατούν στη θεατρική Θεσσαλονίκη αυτή την περίοδο, την παρουσία του Κρατικού θεάτρου στην πόλη, τον τρόπο που δουλεύουν οι ομάδες και τη συμβολή των φορέων της πολιτείας στη θεατρική δραστηριότητα (το Kammerspiele επιχορηγείται με 18.000.000 ευρώ!, ενώ απασχολεί 27 μόνιμους ηθοποιούς για όλες τις παραγωγές του, 5 θεατρολόγους και 300 άτομα διοικητικούς υπαλλήλους και τεχνικό προσωπικό και στελέχη της δραματικής σχολής), τον τρόπο επιλογής των έργων και τη θέση του δραματολόγου (ενός καλλιτεχνικού συντελεστή που στην Ελλάδα και σε αντίθεση με τη Γερμανία, η παρουσία του θεωρείται συχνά περιττή).
Η σύγκριση των δύο θεατρικών πραγματικοτήτων αναπόφευκτη, όπως επίσης και η μελαγχολία στις συζητήσεις, στις παρέες, μετά το masterclass.
Από το 1998 έως το 2006 εργάστηκε στην Ελβετία, στο Θέατρο της Βασιλείας και από το 2006-07 είναι δραματολόγος στο γνωστό θέατρο του Μονάχου, Münchner Kammerspiele.
0 comments: