[...]
ΤΖΕΪΣΟΝ: Πας να τα εξετάσεις λίγο πιο προσεκτικά και γίνονται φύλλο και φτερό. Τι να κάνεις όμως που χωρίς αυτά η ζωή είναι αφόρητη; Γράφεις λοιπόν κάτι σονέτα γόρδιους δεσμούς - τα πάντα μπλέκονται με τον πιο περρίτεχνο τρόπο. Πιο μπερδεμένα δε γίνεται. Σχιζοφρένεια. Παιχνίδι μέσα στο παιχνίδι, και ο γρίφος γίνεται όλο και πιο περίπλοκος.
(Ο καθετήρας μπήκε. Η ΣΟΥΖΙ μαζεύει τα σύνεργα).
ΣΟΥΖΙ: Και στο τέλος;
ΤΖΕΪΣΟΝ: Ποιο τέλος;
ΣΟΥΖΙ: Όταν τελειώνουν τα ποιήματα. Το πιάνει το νόημα;
[...]
ΤΖΕΪΣΟΝ: Όχι, όχι με τίποτα. Ο γρίφος κυριεύει τα πάντα. Σε κάνει να παραιτηθείς, να μην προσπαθείς καν να βρεις τη λύση.
[...]
Έντσον Μάργκαρετ, πνεύμα, μτφρ. Αντώνης Γαλέος, Νίκη, Αθήνα, 2001.
Μετά τη ζωή η ποίηση. Ή μήπως πριν; Μήπως η ίδια η ζωή- ποιήματα.
Άλογα ποιήματα που αρνούνται, ορθώνονται αγέρωχα μπροστά στο κενό. Ναι, μετά από αυτά, επέρχεται κενό. Όπως μετά την πράξη.
Ισχύουν οι νόμοι του απείρου.
Παιχνίδι, φάρμακο, Θεός
για το παιδί, τον πόνο, τον θνητό.
Η ποίηση είναι γρίφος. Δεν λύνεται, μόνο κόβεται. Ιεροσυλία να την λύσεις. Το πιο όμορφο σ'αυτήν είναι ο κόμπος της. Και οι λέξεις τυλίγουν γύρω του τα χέρια τους και
αντέχουν, αντέχουν.
Όπως εσύ.
Στη ζωή.
Etabel Niopa
Φωτογραφία:John Lunt
0 comments: