Πιραντέλλο Λουϊτζι, Όπως με θέλεις - Ένας ηλίθιος, απόδοση Μάριος Πλωρίτης, Δωδώνη, Αθήνα, 1995.
[...]
Η ΑΓΝΩΣΤΗ: Εγώ δεν ξέρω τίποτα. Ρωτάω τον κύριο, πώς αυτός ο άνθρωπος μπορεί να πιστεύει ότι η γυναίκα του είναι ζωντανή, αφού δεν ξαναγύρισε...;
ΜΠΟΦΦΙ: Μα επειδή φαντάζεται πως, ύστερ' απ' όσα έγιναν, φοβάστε ότι δεν μπορεί πια να είστε η ίδια...
Η ΑΓΝΩΣΤΗ: ...ενώ αυτός πιστεύει πως μπορεί να είναι η ίδια όπως άλλοτε;
ΜΠΟΦΦΙ: Γιατί όχι, σινιόρα... αν το θέλετε;
Η ΑΓΝΩΣΤΗ: Η ίδια, ύστερ' από δέκα χρόνια; Ύστερ'απ'όσα έπαθε; Είναι απίστευτο! Απόδειξη πως δε γύρισε.
ΜΠΟΦΦΙ: Μα, σας λέω, αν θέλετε τώρα -
Η ΑΓΝΩΣΤΗ: Αν θέλω; Εκείνο που θέλω είναι να φύγω από μένα την ίδια. Να μη θυμάμαι τίποτα, τίποτα, ν' "αδειάσω" απ' όλη μου τη ζωή - να μην είμαι παρά ένα σώμα... Λέτε πως αυτό το σώμα είναι δικό της; Πως της μοιάζει; Εγώ δε νιώθω πια τον εαυτό μου. Δεν τόνε θέλω πια, δεν ξέρω πια τίποτα και δεν με ξέρω πια. Η καρδιά μου χτυπάει και δεν το καταλαβαίνω, δεν καταλαβαίνω πια ότι ζω. Είμαι ένα σώμα χωρίς όνομα, που περιμένει κάποιον να το πάρει!... Ε, λοιπόν, αν αυτός θέλει να με "ξαναπλάσει", να δώσει ψυχή σ'αυτό το σώμα που ανήκει στην Ίζα του - ας το πάρει, ας το πάρει, κι ας το γεμίσει με τις δικές του αναμνήσεις... τις δικές του... Μια ζωή καινούρια... όμορφη... άλλη... Εγώ είμαι απελπισμένη! [...]
αυτοσχεδιασμοί Etabel Niopa
ΤΑ ΑΓΝΩΣΤΑ ΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΑΓΝΩΣΤΗΣ
Οι ματιές σου γεννούν εμένα/
-ε ί μ α ι Ε Γ Ω- /όπως με θέλεις.
Ψάχνω ένα θεό- χορηγό/ για λίγα καλά/ και λίγα κακά/ που θα με κάνουν/όπως με θέλεις.
Καινούρια φορέματα φορώ/μα τα παλιά μου παπούτσια:/το βήμα μου, αλλοτινό/όπως με θέλεις.
Με ανώνυμο σώμα/ και χέρια από χώμα/ χτίζω το όνειρό σου/
όπως το θέλεις.
0 comments: