Συνέντευξη στην Κατερίνα Πεσταματζόγλου Πρόκειται για έναν από τους καλύτερους και πιο αγαπητούς ηθοποιούς της γενιάς του. Διατηρεί χαμηλό προφίλ, αν και οι επαγγελματικές του επιτυχίες είναι πολλές και ιδιαιτέρως αξιόλογες. Στα μελλοντικά του σχέδια συγκαταλέγονται 2 θεατρικές παραστάσεις και μια ταινία μικρού μήκους. Είναι μια πολυσχιδής προσωπικότητα με εξαιρετικά ενδιαφέρουσες απόψεις.
ΗΘΟΠΟΙΟΣ ΓΕΝΝΙΕΣΑΙ 'Η ΓΙΝΕΣΑΙ;
Γίνεσαι. Πρέπει να έχεις ερεθίσματα ζωής για να γίνεις ηθοποιός, νομίζω. Και πρέπει να έχεις αυτό το ένστικτο το οποίο μεταβάλλεται διαρκώς κατά τη διάρκεια της "καριέρας" σου. Οπωσδήποτε γίνεσαι.
ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ;
Μέσα από τα πάντα. Μέσα από τα πρώτα χρόνια της ζωής σου, από την οικογένειά σου. Είναι πολύ βασικά τα ερεθίσματα που παίρνεις ώστε να μπορείς πρώτον, να αισθανθείς ότι πρέπει να επικοινωνήσεις μέσα από μία σκηνή ή μέσα από ένα τραγούδι ή οτιδήποτε αν είσαι καλλιτέχνης. Σημαίνει ότι έχεις μία ανάγκη να το επικοινωνήσεις αυτό το πράγμα το οποίο είναι ένα ερέθισμα που έχεις πάρει από νωρίς, για διάφορους λόγους. Είτε αυτοί είναι οικογενειακοί με αρνητική τροπή, είτε με θετική. Κι από κει και πέρα όλα τα υπόλοιπα. Όσο μεγαλώνεις διαρκώς φτιάχνεις χαρακτήρα και φτιάχνοντας χαρακτήρα γίνεσαι ηθοποιός το οποίο δε σταματάει ποτέ, γιατί διαρκώς αλλάζουμε σαν άνθρωποι.
ΔΗΛΑΔΗ ΔΕ ΒΓΑΙΝΕΙΣ ΑΠΟ ΜΙΑ ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΚΑΙ ΛΕΣ, ΤΩΡΑ ΕΙΜΑΙ ΗΘΟΠΟΙΟΣ... Με τίποτα. Στη Δραματική Σχολή μπορείς να πας και να μάθεις μια τεχνική, να κάνεις μαθήματα. Άλλοι έχουν έμφυτη τεχνική, άλλοι δεν την έχουν. Αυτό που λένε "ταλέντο", για μένα είναι το κατά πόσο ένας άνθρωπος είναι διαθέσιμος κι ανοιχτός ανά πάσα στιγμή να επικοινωνήσει το συναίσθημά του. Αυτό κάποιοι το έχουν κάποιοι άλλοι όχι.
ΗΘΕΛΕΣ ΑΠΟ ΠΑΙΔΙ ΝΑ ΓΙΝΕΙΣ ΗΘΟΠΟΙΟΣ 'Η ΠΡΟΕΚΥΨΕ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ;
Ήμουν σε μια σχολική ομάδα από 9 χρονών. Δεν ξέρω γιατί, ίσως να μου είπε η μητέρα μου "θες να πας;" ε κι εγώ είπα ναι. Μεγαλώνοντας μου έφυγε αυτό και ήθελα να γίνω Μαθηματικός. Κάποια στιγμή γνώρισα κάποιους ανθρώπους που μου έδωσαν την προοπτική να γίνω ηθοποιός μέσα από το θεατρικό εργαστήρι του Δήμου Ηλιούπολης και με πίεζαν κατά κάποιο τρόπο να δώσω εξετάσεις κι εγώ αρνιόμουν, αλλά κάποτε το αποφάσισα και είπα να δώσω.
ΗΣΟΥΝ ΟΜΩΣ ΚΑΙ ΣΕ ΑΛΛΗ ΣΧΟΛΗ...
Ναι, είχα ήδη μπει στο Τ.Ε.Ι. και τις τελείωσα σχεδόν ταυτόχρονα μετά κόπων και βασάνων. Ήταν πολύ δύσκολη χρονιά.
ΠΩΣ ΗΤΑΝ ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟ ΣΟΥ ΞΕΚΙΝΗΜΑ ΣΤΟ ΘΕΑΤΡΟ;
Πολύ τυχερό. Είχα την ευκαιρία με το που τελείωσα τη σχολή, να παίξω στο σήριαλ (το "50-50") και να μπω στη θεατρική ομάδα του Θωμά Μοσχόπουλου που έκανε μία οντισιόν εκείνη την περίοδο.
ΕΙΧΕΣ ΚΑΠΟΙΟ ΠΡΟΤΥΠΟ ΠΟΥ ΣΕ ΕΝΕΠΝΕΥΣΕ;
Αν εννοείς θεατρικό, δεν έχω κάποιο. Στην ουσία τα πρώτα πρότυπα που έχεις είναι η οικογένειά σου. Για μένα ήταν. Ο αδερφός μου, ας πούμε, ήταν πρότυπο για μένα. Είναι μεγαλύτερος. Από αυτόν άρχισα να ακούω μουσικές π.χ. Επομένως πρότυπα δημιουργείς. Δασκάλους, καθηγητές... Αυτοί για μένα ήταν πρότυπα. Πιστεύω ότι η υποκριτική και η ζωή είναι δύο έννοιες ταυτόσημες, γι' αυτό σου μιλάω και για τις δύο ταυτόχρονα.
ΕΧΕΙΣ ΣΥΜΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΗΣΕΙ ΜΕ ΠΟΛΛΟΥΣ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΥΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥΣ. ΜΕ ΠΟΙΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΘΑ ΗΘΕΛΕΣ;
Με τον Christian Bale (γέλια). Να σου πω την αλήθεια δεν έχω τέτοιο θέμα. Να πω δηλαδή ότι θέλω οπωσδήποτε να παίξω με κάποιον συγκεκριμένο. Είμαι πολύ ευχαριστημένος με τους ανθρώπους που έχω ήδη συνεργαστεί, είμαι πάρα πολύ τυχερός. Δεν νομίζω ότι έχω αυτή τη στιγμή τέτοιου είδους κενό μέσα μου. Το ίδιο θα σου απαντούσα κι αν με ρωτούσες "ποιόν ρόλο θα ήθελες να παίξεις". Έχω πάψει πια να σκέφτομαι με αυτόν τον τρόπο. Οι φιλοδοξίες και τα όνειρά μου περιορίζονται στο τώρα και στο πώς θα προχωρήσω στο πολύ κοντινό μου μέλλον.
ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΟΤΑΝ ΕΠΙΛΕΓΕΙΣ ΜΙΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ;
Κατά σειρά θα σου τα πω: 1) ο σκηνοθέτης, 2) οι συνεργάτες και 3) το έργο. Αν έχεις εμπιστοσύνη στο σκηνοθέτη, δε σε νοιάζει το έργο. Είσαι σίγουρος ότι θα είναι κάτι καλό, τον εμπιστεύεσαι.
ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΡΟΛΟΣ ΠΟΥ ΣΕ ΣΗΜΑΔΕΨΕ; ΠΟΥ ΣΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΟΥ ΒΛΕΠΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ;
Εμμ.. όχι δεν υπήρχε τέτοιος ρόλος. Αυτό νομίζω συμβαίνει με κάθε συνεργασία και με αλλάζει λίγο λίγο. Δεν έχει τύχει να συναντήσω κάποιον ρόλο και να κάνω μια μεγάλη στροφή στη ζωή μου. Παρ' όλ' αυτά, η συνεργασία μου με τον Λευτέρη Βογιατζή, η οποία ήταν πολύ σύντομη δυστυχώς, μου έκανε ένα κλικ το οποίο με έκανε να δω κάποια πράγματα που εκείνη τη στιγμή δεν είχα δει. Μου άνοιξε έναν άλλο κόσμο. Και μάλιστα το κατάλαβα μετά από καιρό.
ΘΥΜΑΣΑΙ ΚΑΠΟΙΟ ΕΥΤΡΑΠΕΛΟ ΠΟΥ ΣΥΝΕΒΗ ΣΕ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ;
Συνεχώς συμβαίνουν αυτά. Και όταν είμαστε πάνω στη σκηνή, μου θυμίζει πολύ το σχολείο, που δεν κάνει να γελάσεις κι όταν συμβαίνει είναι φρικτό. Σε πιάνει γέλιο και προσπαθείς να το καλύψεις και πιάνει και τον συμπαίκτη. Τυχαίνει συχνά και επειδή δεν πρέπει να γελάσεις, αυτό το «δεν πρέπει» σε κάνει να θες να γελάσεις ακόμη περισσότερο. Υπάρχουν κατηγορίες. Μερικοί δεν γελάνε με τίποτα, άλλοι γελάνε πάρα πολύ. Εμένα αν με πιάσει, τελείωσε, πεθαίνω στο γέλιο. Μου έχει συμβεί πάρα πολλές φορές. Σε όλους τους ηθοποιούς έχει συμβεί.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΓΕΛΑΣΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ;
Από το τίποτα. Μπορεί να είσαι σε μια ευάλωτη στιγμή και να ακούσεις από έναν θεατή να κάνει κάποιο θόρυβο και να το πιάσει κι ο συμπαίκτης σου και να πεθάνετε στο γέλιο.
ΠΡΟΤΙΜΑΣ ΤΟ ΔΡΑΜΑ Ή ΤΗΝ ΚΩΜΩΔΙΑ;
Δεν υπάρχει το ένα χωρίς το άλλο. Δεν μου αρέσει να διαχωρίζω. Πιστεύω πλέον ότι τα πάντα στη ζωή μας έχουν χιούμορ. Και η πιο δραματική στιγμή έχει μέσα χιούμορ, όπως ακριβώς είναι και στη ζωή. Δε θέλω να διαχωρίζω δηλαδή ότι τώρα θα παίξω δράμα, τώρα θα παίξω κωμωδία.
ΑΥΤΗ Η ΑΠΟΨΗ ΠΡΟΣΙΔΙΑΖΕΙ ΣΤΙΣ ΘΕΩΡΙΕΣ ΤΟΥ ΠΙΝΤΕΡ...
Πολύ πιθανόν να το έχω διαβάσει κι από κει, δε θυμάμαι τώρα. Αλλά αυτό το έχουν πολύ οι Βρετανοί και είμαι φαν της Βρετανικής Σχολής. Ο Μπάστερ Κίτον για παράδειγμα, βιώνει ένα δράμα την ώρα που παίζει. Αν δεν το βίωνε αυτό το δράμα, δε θα γελάγαμε με τίποτα.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΑΓΑΠΗΜΕΝΟΣ ΣΟΥ ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ;
Έχω πολλές επιρροές από τον Κάφκα. Μου αρέσει πολύ. Αγαπημένος μου θεατρικός συγγραφέας σίγουρα είναι ο Τσέχωφ. Νομίζω ότι δεν πιάνεται από πουθενά, σαν να μη μπορώ να τον αγγίξω. Για μένα είναι η ίδια η ζωή. Δεν μπορείς να μετρήσεις τα επίπεδα που έχει ο Τσέχωφ γιατί είναι άπειρα. Τα μεγάλα έργα αυτό έχουν. Αν το δεις εσύ θα το δεις τελείως διαφορετικά απ' ότι θα το δω εγώ. Και παρ' όλ' αυτά είναι το ίδιο και διαφορετικό για όλους μας.
ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΣΟΥ ΦΟΒΟΣ;
Υπάρχει κάποιος που δε θα πει τον θάνατο; Πέρα απ' αυτό φοβάμαι πολύ και τη μοναξιά.
ΑΝ ΕΒΡΙΣΚΕΣ ΜΙΑ ΧΡΟΝΟΜΗΧΑΝΗ ΣΕ ΠΟΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟ ΘΑ ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΠΑΣ; Με γοητεύει πάρα πολύ η δεκαετία του '30. Παρ' όλο που φαντάζει λίγο εξιδανικευμένη στα μάτια μας γιατί την έχουμε συνδυάσει λίγο με τζαζ και φρου φρου και ωραία πράγματα. Επίσης θα μου άρεσαν και τα Swinging 60s στο Λονδίνο.
ΠΟΙΑ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΤΗΤΑ ΣΕ ΓΟΗΤΕΥΕΙ;
Νομίζω ο Σωκράτης, γιατί ήταν ένας άνθρωπος που ουσιαστικά έκανε την πρώτη επανάσταση. Εσωτερική επανάσταση. Θα το πω όσο πιο απλά γίνεται. Ήταν ένα προϊόν της Δημοκρατίας και ταυτόχρονα της ασκούσε διαρκώς κριτική. Αλλά αποφάσισε να αυτοκτονήσει γιατί ήξερε κι ο ίδιος ότι λόγω της Δημοκρατίας είναι αυτός που είναι.
ΤΟ ΒΛΕΠΕΙΣ ΩΣ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ;
Το βλέπω σαν μία πολιτική πράξη.
ΤΙ ΣΕ ΕΞΟΡΓΙΖΕΙ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΟΙΝΩΝΙΑ;
Πάρα πολλά πράγματα. Το πρώτο που μου έρχεται στο μυαλό είναι ότι είμαστε πολύ επιφανειακοί, δεν φτάνουμε σε βάθος τα πράγματα. Είμαστε λίγο απ' όλα. Ενθουσιαζόμαστε πολύ εύκολα, απογοητευόμαστε πολύ εύκολα, ξεχνάμε πολύ εύκολα σαν λαός. Αυτά είναι τα πράγματα που με απογοητεύουν. Υπάρχουν κι άλλα όμως που με γοητεύουν. Όλα αυτά που είπα έχουν και τη θετική τους πλευρά. Αν ήμασταν για παράδειγμα Γερμανοί στον τρόπο σκέψης και είχαμε 10 τοις εκατό Χρυσή Αυγή, θα ήταν πολύ επικίνδυνα τα πράγματα. Και τώρα είναι βέβαια, αλλά επειδή είμαστε Έλληνες, μπορούμε σε αυτές τις εκλογές να ψηφίσουμε Χρυσή Αυγή και στις επόμενες ΣΥΡΙΖΑ, είναι πολύ πιθανό. Από τη μία λες ότι είναι βλακεία, επιπολαιότητα εκ μέρους του Έλληνα ψηφοφόρου, αλλά από την άλλη φαντάζεσαι να ήταν πραγματική μια ακροδεξιά δύναμη;
ΠΟΣΟ ΕΧΕΙ ΕΠΗΡΕΑΣΕΙ Η ΚΡΙΣΗ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ;
Πάρα πολύ, αλλά όχι μόνο αρνητικά. Έχουμε γίνει πιο ευέλικτοι σε διάφορα πράγματα. Σίγουρα θα θέλαμε να ζούσαμε σε μία ιδανική κοινωνία που θα πληρωνόμασταν όλοι, που θα παίρναμε όλοι επιχορηγήσεις. Δεν είναι πολύ εξιδανικευμένο αυτό που σκέφτομαι, είναι η πραγματικότητα αυτή, έτσι θα έπρεπε να ήταν. Δεν είναι ουτοπία. Το λέω γιατί καμιά φορά θεωρούμε τα αυτονόητα πράγματα ουτοπικά και αυτό είναι πολύ λάθος. Αλλά αυτή τη στιγμή αναγκαστικά προσαρμοζόμαστε σε αυτό που συμβαίνει. Βλέπεις ανθρώπους που κάνουν πράγματα πολύ ωραία, πάω και βλέπω παραστάσεις νέων ανθρώπων και συγκινούμαι με τη δουλειά που κάνουν και το μόνο τους κέρδος είναι το ποσοστό από τα εισιτήρια. Είναι πραγματικά πολύ συγκινητικό. Και όχι μόνο νέοι άνθρωποι, οι περισσότεροι αυτό κάνουν.
ΣΕ ΕΧΟΥΜΕ ΔΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΠΑΙΖΕΙΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΕΙΣ. ΤΙ ΠΡΟΤΙΜΑΣ;
Προτιμώ να παίζω. Αλλά μου αρέσει και η σκηνοθεσία και του χρόνου σκέφτομαι να κάνω κάτι. Όταν σκηνοθετείς μπορείς να δεις το όλον. Πρέπει να βλέπεις τα πράγματα πολύ διαισθητικά, να είσαι "ενορχηστρωτής" των πραγμάτων.
ΘΑ ΗΘΕΛΕΣ ΝΑ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΣΕΙΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΟΥ;
Δεν ξέρω, μου φαίνεται πολύ δύσκολο προς το παρόν. Στο μέλλον μπορεί και να το έκανα, γιατί όχι;
ΠΟΙΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΕΠΟΜΕΝΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΣΟΥ ΒΗΜΑΤΑ;
Τα επόμενα επαγγελματικά μου βήματα είναι τα εξής: Θα είμαι στην παράσταση "Ο Άρντεν πρέπει να πεθάνει", ή αλλιώς "Ο Άρντεν από το Φέβερσαμ". Είναι ένα ελισαβετιανό έργο αγνώστου συγγραφέως το οποίο θα ανέβει στο θέατρο της Οδού Κυκλάδων σε σκηνοθεσία Χάρη Φραγκούλη από 2 Ιουνίου. Επίσης θα συμμετέχω στον "Αίαντα" της Σύλβια Λιούλιου στη Μικρή Επίδαυρο. Η αλήθεια είναι ότι και το θέατρο της Οδού Κυκλάδων και το Φεστιβάλ μας δίνουν το βήμα και την ευκαιρία να παρουσιάσουμε, νέοι άνθρωποι τη δουλειά μας και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Για μένα αυτό που κάνει τα τελευταία χρόνια το Φεστιβάλ, είναι ό,τι καλύτερο υπάρχει στο πλαίσιο του πολιτισμού στην Ελλάδα.
ΘΑ ΜΑΣ ΜΙΛΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ΠΟΥ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙΣ;
Πρόκειται για μια ταινία μικρού μήκους που λέγεται "Καουμπόης" σε σκηνοθεσία του Γιάννη Χαριτίδη. Έχω γράψει το σενάριο και θα κάνουμε οσονούπω ένα crowdfunding για να μαζέψουμε λεφτά και να γίνει η ταινία. Είναι ένα ψευδοντοκιμαντέρ για την ιστορία ενός ανθρώπου που ήθελε να πάρει μέρος σε ένα ριάλιτι σόου τύπου "Ελλάδα έχεις ταλέντο" και θεωρούσε ότι ήταν ο μοναδικός καουμπόης της Αθήνας. Και η ταινία είναι η συνέντευξη του ίδιου και του περιβάλλοντός του. Στον κεντρικό ρόλο είναι ο Μανώλης Μαυροματάκης. Θα παίξει ο Χρήστος Σαπουντζής, η Μαρία Τσιμά, η Ειρήνη Μπούνταλη, ο Μάκης Παπαδημητρίου, η Ελένη Κοκκίδου, η Σοφία Κόκκαλη κι ο Αργύρης Ξάφης.
ΠΟΙΑ ΗΤΑΝ Η ΠΗΓΗ ΤΗΣ ΕΜΠΝΕΥΣΗΣ ΣΟΥ ΓΙΑ ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ;
Από ένα πραγματικό γεγονός. Το είχα δει στο "Ελλάδα έχεις Ταλέντο", όχι με καουμπόη, με σωματοφύλακα. Ήταν κάποιος που θεωρούσε τον εαυτό του σωματοφύλακα, Ντ' Αρτανιάν . Ήταν πολύ θλιβερό. Αλλά είναι στο είδος που μου αρέσει πολύ, έχει αυτό το πικρό χιούμορ. Ταιριάζει με βρετανικές κωμωδίες.
0 comments: