Πράξη πρώτη: Γκρίζοι ουρανοί. Κάποιος πονάει.
Πράξη Δεύτερη: Γκρίζοι ουρανοί. Κάποιος πονάει άλλους.
Πράξη Τρίτη: Σκοτεινιάζει κάπως περισσότερο και βρέχει.
Πράξη Τέταρτη: Σκοτεινιάζει ακόμη πιο πολύ. Κάποιος βλέπει μια πόρτα.
Πράξη Πέμπτη: Είναι νύχτα, η καρδιά της νύχτας, και η πόρτα είναι κλειστή. Ένας άντρας στέκεται απέξω... απέξω απ'αυτή την πόρτα. Στέκεται πλάι στον Έλβα, πλάι στον Σηκουάνα, πλάι στο Βόλγα, πλάι στο Μισσισιπή. Κάθεται κει πέρα όλο συλλογή και κρυώνει, και πεινάει, και είναι ανείπωτα κουρασμένος. Κι ύστερα ξαφνικά ακούγεται ένα πλατάγισμα και τα κύματα κάνουν μικρούς ομόκεντρους κύκλους και η αυλαία πέφτει. [...]
(Βόλφγκανγκ Μπόρχερτ, Ο περιθωριακός έξω από την πόρτα)
Ξαφνικά ακούγεται ένα πλατάγισμα. Έπειτα, μέσα από σκοτάδι και κύματα, αναδύεται μια μορφή. Ασθμαίνει, κολυμπά με δυσκολία και σέρνεται ως την ακτή. Ανοίγει το χέρι του και κοιτάει ένα κλειδί στην παλάμη του. Το φεγγαρόφωτο το κάνει να μοιάζει χρυσό. Το σφίγγει κοντά στο στήθος του με λαχτάρα και ανακούφιση. Οι χτύποι της καρδιάς του σφυροκοπούν επάνω στο μέταλλο.
Τα κουτσά βήματά του σφυροκοπούν το δρόμο. Σε λίγο, βρίσκεται μπροστά από την κλειστή πόρτα. Την ανοίγει με το κλειδί. Γύρω του αποκαλύπτεται ένα άγνωστο και τακτοποιημένο δωμάτιο. Αυτή η τάξη, τον πνίγει όπως όλες οι κλειστές πόρτες που είχε συναντήσει μέχρι τότε. Αυτό το δωμάτιο ήταν η ισχυρή επιθυμία τόσων χρόνων; Έπρεπε δηλαδή τώρα να "καθήσει και να ηρεμήσει";
Η εκπλήρωση της επιθυμίας του ήταν η αιτία για να συναντηθεί για πρώτη φορά με την αλήθεια του. Η θέση του ήταν πράγματι πίσω από μια κλειστή πόρτα, με θέα όμως στον κόσμο.
Άνοιξε την πόρτα, βγήκε και έσυρε βιαστικά τα βήματά του και πάλι προς τη θάλασσα. Πέταξε το κλειδί μέσα της.
"Για τους επόμενους".
Έγυρε το πρόσωπό του στη νοτισμένη άμμο και κοιμήθηκε.
Η γαλήνη δεν ανήκει πίσω από καμία πόρτα με θέα ένα δωμάτιο.
Etabel Niopa
0 comments: