"Δεν ξέρω αν είναι ρωμιά, τουρκάλα ή φράγκισσα, —άσε που δεν ξέρω και πού αρχίζει το ένα και πού τελειώνει το άλλο— όμως είναι αυτή που είδε σάρκες και ρούχα να γίνονται ένα, το αίμα να τρέχει ποτάμι ανάμεσα στα πόδια των κοριτσιών, είναι αυτή που είδε στήθη γυναικών κομμένα φέτες, μυαλά χυμένα στους ώμους σαν από μια παραγεμισμένη κούπα, βρέφη κομματιασμένα να κείτονται πεταμένα στα βράχια. Είναι αυτή που είδε τη Μεγάλη Σφαγή, αυτή που έζησε το γιουρούσι, το πελέκι, που μεγάλωσε με κλάματα, με θρήνους και με μοιρολόγια. Είναι αυτή που άκουσε το σμίξιμο των σπαθιών με τη σάρκα, τις φωνές των μανάδων που βλέπανε τις κόρες τους να βιάζονται, το τρίξιμο των δοντιών και τις τουφεκιές να σφυροκοπάνε στον αγέρα. Είναι αυτή που κανένας ήχος της φύσης πλέον δεν της φαίνεται γλυκός, κανένα κελάηδημα αηδονιού το ξημέρωμα δεν την χαροποιεί, γιατί στα αυτιά της ηχούν ακόμα οι κραυγές και τα ουρλιαχτά. Αν και βρήκε τη δύναμη ν’ αγαπήσει και ν’ αγαπηθεί, να κάμει πέντε παιδιά, να τα μεγαλώσει και να τα θεριέψει, πάντοτε ο ύπνος της σαν το θάνατο ήταν πικρός και τα όνειρά της πάντα θα τα στοιχειώνουν οι εκατοντάδες, οι χιλιάδες νεκροί που χάθηκαν μέσα σε λίγες μέρες και μαζί τους χάθηκαν τα ονόματά τους και οι μνήμες τους, χάθηκαν κι οι απόγονοί τους που θα τους μνημόνευαν. Χιλιάδες κρανία σαπίζουν στα δάση και στα χωράφια, ανάμεσά τους των γονιών της και των αδερφών της, των συγγενών και των φίλων της, των συγχωριανών της, ανθρώπων που γνώρισε κι έζησε μαζί τους και χάθηκαν. Ωστόσο, ποτέ δεν είπε: «Καταραμένη η φυλή που έκανε τις σφαγές. Καταραμένη η γενιά που τους αφάνισε!» Όμως λέει ασυγχώρητοι όσοι βάδισαν στο μονοπάτι της παλιανθρωπιάς. Κι ας είναι Γιουρούκοι, Ζεϊμπέκοι, Αρναούτηδες, Τούρκοι ή Έλληνες, Οβραίοι ή Φράγκοι. Ασυγχώρητοι όσοι στο όνομα του Θεού ή του χρήματος, της απληστίας ή της εκδίκησης, βρωμίζουν τη ζωή με τις πράξεις τους. Κάτω από τα δάκρυά της μίσος δε θα βρείτε. Δεν ζητάει εκδίκηση. Μνήμη ζητάει! Μνήμη πικρή σαν πικραμύγδαλο. Να την εβάζεις κάθε πρωί στο στόμα, για να θυμάσαι πόσο γλυκιά κι όμορφη είναι η ζωή. Όχι μόνο για μας τους Χιώτες, για όλη την ανθρωπότη! Και με τούτη τη μνήμη να τη ξαναφτιάξεις από την αρχή. Αυτή είναι!»
Απόσπασμα από τη νουβέλα: "Βγερού γλυκά φανού" του Γιώργου Χατζόπουλου.
Τώρα στη θεατρική σκηνή
"Βγερού γλυκά φανού" του Γιώργου Χατζόπουλου, σε σκηνοθεσία Κορίνας Βασιλειάδου.
Δραματουργική επεξεργασία: Κορίνα Βασιλειάδου
Μουσική: Κώστας Βόμβολος
Επιμέλεια κίνησης: Κωνσταντίνος Κατσαμάκης
Σκηνικά-κοστούμια και σχεδιασμός φωτισμών: Κέλλυ Εφραιμίδου
Βοηθός σκηνοθέτη: Κλέα Σαμαντά
Επιστημονική συνεργάτης: Στέλλα Τσιροπινά
Παίζουν: Ελευθερία Τέτουλα, Μελίνα Αποστολίδου
Φωνή Ανθής: Ειρήνη Κυριακού.
Το τραγούδι του τέλους ερμηνεύει ο Παντελής Θαλασσινός.
Μια παραγωγή του Θεάτρου του Θερμαϊκού.
Το "Θέατρο του Θερμαϊκού" ιδρύθηκε από τους Ελευθερία και Λεωνίδα Τέτουλα το φθινόπωρο του 2014 στη Θεσσαλονίκη. Η "Βγερού γλυκά Φανού" είναι η πρώτη του παραγωγή. Πρόθεση του θεάτρου είναι μέσα από ένα ήθος συνεργατικής δουλειάς ν’ αναπτύξει παραγωγές που θ’ αναδεικνύουν σημαντικές στιγμές της ιστορίας και της παράδοσής προκειμένου να τις υποβάλλουν σ’ ένα διάλογο με το σήμερα. Με αφετηρία ένα project, όπου έρευνα, μελέτη και δημιουργία θα εμπλέκονται, το τελικό προϊόν, η παράσταση, να λειτουργεί ως μνημονική πράξη και ως πολιτική και πολιτισμική παρέμβαση.
Θέατρο Αυλαία (Κτίριο Χ.Α.Ν.Θ., είσοδος από Τσιμισκή, Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310 237700)
Τετάρτη 1, Πέμπτη 2, Παρασκευή 3, Σάββατο 4 Απριλίου 2015 στις 21:00, Κυριακή 5 Απριλίου 2015 στις 20:00
Εισιτήρια: 12, 8 (μειωμένο), 10 (προπώληση)
Θέατρο Άνεσις (Λεωφόρος Κηφισίας 14, Αθήνα, τηλ. 210 7488881)
Παρασκευή 13, Σάββατο 14 και Κυριακή 15 Μαΐου 2016, στις 21:00
Εισιτήρια: 12, 8 (μειωμένο), 10 (προπώληση)
[Η παράσταση ξεκινά την πορεία της από τη Θεσσαλονίκη για να διασχίσει την Ελλάδα και να καταλήξει στην πατρίδα της, τη Χίο και στην Αθήνα].
0 comments: