Η Αδαμαντία Ξηρίδου συνομίλησε με τον σκηνοθέτη της παράστασης, Δημήτρη Φοινίτση.
-Όπως διαβάζουμε στο δελτίο τύπου πρόκειται για διασκευή της "Νόρας". Είναι μια προσωπική ανάγνωση του έργου ή μια πρόθεση να αποδοθούν ορισμένα στοιχεία του πιο κοντά στον 21ο αιώνα;
Είναι η χωροχρονική μετατόπιση του έργου στο σήμερα μέσω μιας προσωπικής οπτικής γωνίας που φωτίζει σύγχρονα το έργο. Βέβαια, οι λάτρεις του ρετρό και οι σοβαροφανείς θα έχουν αντίθετη γνώμη για την τολμηρή διασκευή. Ωστόσο, σπεύδω να διευκρινίσω πως δεν κάνω μουσειακό θέατρο. Από την άλλη το κείμενο του 1879 υπάρχει αυτούσιο και στα ελληνικά —σε μετάφραση της εποχής εκείνης— αν θέλει κάποιος να το απολαύσει ως γράφτηκε, καθισμένος αναπαυτικά στην κουνιστή καρέκλα του, σκεπασμένος με τη μάλλινη κουβερτούλα του, πίνοντας ένα φλιτζάνι τίλιο. Εγώ ζω στο 2016 με συγκεκριμένες κοινωνικοπολιτικές συντεταγμένες που βιώνω καθημερινά και οφείλω να τις λάβω σοβαρότατα υπόψη μου. Αν δεν το έκανα δεν θα ήμουν εγώ και ούτε θα με αφορούσε η ιψενική δραματουργία για να ασχοληθώ σκηνικά μαζί της, τώρα, αυτήν την κρίσιμη ώρα.
-Η Νόρα από έρωτα, από πίστη σε μια κοινωνική σύμβαση, από κάτι άλλο, ίσως, επιμένει να διατηρήσει αυτόν τον γάμο;
Από ανάγκη περισσότερο και από έλλειψη αυτοπεποίθησης, στη δική μας παράσταση. Ανάγκη από το ανδρικό πρότυπο όπως της επιβλήθηκε σε ανύποπτη, τρυφερή ηλικία και από μια κάκιστη σχέση με τον εαυτό της, η οποία της δημιουργεί προσκόλληση σε μια "φορεμένη" και κακοφορμισμένη ζωή που την κάνει να εθελοτυφλεί και να διαιωνίζει το "λιγοστό" που της δόθηκε. Προφανώς, αισθάνεται —ξεγελώντας την ίδια και τα βαθύτερα "θέλω" της— πως είναι ερωτευμένη με τον Τόρβαλτ για να αντιμετωπίζει νυχθημερόν το μέγεθος του κενού. Όμως αυτή η στάση δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα θλιβερό εξαναγκασμό από τον σαθρό κοινωνικό ιστό που καταστρέφει τις ζωές μας όταν εμείς του το επιτρέψουμε.
-Έχεις παρακολουθήσει το μεταπτυχιακό Δημιουργικής Γραφής στο Πανεπιστήμιο Δυτικής Μακεδονίας. Σε έχει επηρεάσει στον τρόπο που γράφεις; Έχεις γράψει δικά σου έργα;
Σατανικά και υπόγεια μάλλον, παρά συνειδητά. Τα δύο χρόνια του μεταπτυχιακού κάπως θα επηρεάζουν αυτό που κάνω αλλά δεν είμαι σε θέση να το αναλύσω, ούτε καν να το εντοπίσω. Έχω γράψει εννέα θεατρικά έργα, τα οποία έχουν όλα εκδοθεί από τις Εκδόσεις Αιγόκερως, σε τρεις συλλογές.
-Το να έχεις γράψει το κείμενο και να το σκηνοθετείς παρέχει περισσότερες δυνατότητες στον δημιουργό. Κρύβει και κάποιες παγίδες;
Μόνο αρετές βλέπω σε αυτήν την τακτική. Είσαι ο παντογνώστης αφηγητής της δικής σου ιστορίας και μπορείς να κινείς με ζηλευτή ακρίβεια τα νήματα των ηρώων σου επί σκηνής, επιτυγχάνοντας το επιθυμητό αποτέλεσμα που σχεδίασες εξ αρχής στο μυαλό σου. Στο βαθμό, βέβαια, που θα στο επιτρέψουν οι ηθοποιοί σου και άλλοι εξωγενείς παράγοντες!
-H παράσταση έχει ως τώρα μια πετυχημένη πορεία στις πόλεις που παίχτηκε. Επισημαίνεις κάποιες διαφοροποιήσεις στο κοινό της κάθε πόλης;
Ναι, υπάρχουν διαφοροποιήσεις και αυτό έχει να κάνει με τη θεατρική παιδεία και τις σκηνικές αναφορές του καθενός μας. Όσο πιο θεατρόφιλος ένας τόπος με επαφή στο νέο και το εναλλακτικό θέατρο τόσο πιο γόνιμη η επαφή της παράστασης που φτιάξαμε μαζί του.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
"Το κουκλόσπιτο" του Χένρικ Ίψεν, σε απόδοση διασκευή και σκηνοθεσία Δημήτρη Φοινίτση.
Σκηνικός χώρος: Βαγγέλης Γρηγοράκης
Ενδυματολογική επιμέλεια: Όλγα Καλογήρου Φωτισμοί: Αλέξανδρος Τριανταφύλλου
Βίντεο: Κωνσταντίνος Θάνος
Μουσική επιμέλεια: Νατάσα Λιτσαρδοπούλου
Φωτογραφίες: Κατερίνα Καμηλάκη
Βοηθός σκηνοθέτη: Ελένη Στρατάκη.
Παίζουν: Μικαέλα Κεφαλογιάννη, Νικόλας Αλεξίου, Σοφία Δερμιτζάκη, Δημήτρης Φοινίτσης.
Θέατρο Αυλαία (Κτήριο ΧΑΝΘ, είσοδος από Τσιμισκή, Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310 237700)
Παρασκευή 1 και Σάββατο 2 Απριλίου στις 21:00, Κυριακή 3 Απριλίου στις 18:00 και 21:00
Εισιτήρια: 10, 5 (μειωμένο)
0 comments: