Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας ζωγράφος με το όνομα Κλαρκ. Ζούσε μόνος του σε ένα υπόγειο μιας φτωχικής συνοικίας, σε μια μικρή πόλη της Αγγλίας. Κάποτε, μια φήμη έφτασε στ'αυτιά όλων των κατοίκων της πόλης, ότι δηλαδή ο παράξενος Κλαρκ, μπορεί να δημιουργήσει φονικούς πίνακες, ανακατεύοντας στις μπογιές του δηλητήριο. Σ'αυτούς που δεν καταλάβαιναν, οι υπόλοιποι, εξηγούσαν ότι στη θέα του πίνακα, τα μάτια του θεατή απορροφούν όλο το δηλητήριο με αποτέλεσμα ο εκάστοτε θαυμαστής του, να πεθαίνει.
Προς έκπληξη του Κλαρκ, όλο και περισσότεροι κάτοικοι, έφταναν στην πόρτα του, με το αίτημα ενός τέτοιου πίνακα, αναζητώντας να πάρουν εκδίκηση από πρώην ερωτικούς συντρόφους, από νυν αντίζηλους ή από αθώους- λόγω μιας ανεξήγητης παρόρμησης ή λιγοστής σκέψης.
Ο ζωγράφος, δυστυχής, έλεγε σε όλους -"ναι". Και ήρθε η ώρα που με αδιαφορία κατάλαβε ότι στο τέλος, μετά από αυτό το λαβύρινθο των φόνων, δεν θα έμενε στην πόλη κανένας ζωντανός.
Μα κανέναν δεν ήθελε να δυσαρεστήσει και σκαρφίστηκε έναν τρόπο να εκπληρώσει την επιθυμία όλων. Κάλεσε ένα βράδυ όλους τους κατοίκους της πόλης, στην αποκάλυψη του τελευταίου του έργου με τίτλο Θυσία. Ο πίνακας, ήταν πράγματι γεμάτος δηλητήριο και χρώμα, μα αυτό ήταν το δικό του μυστικό.
Κι αφού κανένας δεν ήθελε να απογοητεύσει το διάσημο πια ζωγράφο —ο καθένας για τους δικούς του λόγους— φόρεσαν όλοι τα καλά τους και κατηφόρισαν στην πλατεία, όπου βρήκαν τραγικό και περίεργο θάνατο.
Έτσι λοιπόν ενήργησε κάποτε ο ζωγράφος Κλαρκ, που όλους ήθελε να τους ευχαριστήσει, μα είχε ξεχάσει την ψυχή του.
Και το ίδιο βράδυ, ταχτοποίησε τα χρώματά του μαζί με τα άλλα του υπάρχοντα σε μια βαλίτσα, καθώς είχε απομείνει μόνος του,
όπως και πριν το τραγικό αυτό συμβάν.
Etabel Niopa
0 comments: