Απόσπασμα
[...] φαντάσου... σαν δίχως σώμα.. μόνο το στόμα... χείλη... μάγουλα... σαγόνια... ποτέ... τι;... γλώσσα... ούτε λεπτό ακίνητα... αφρισμένο στόμα... ποτάμι οι λέξεις... μες στ'αυτιά της... δίχως να καταλαβαίνει τα μισά... ούτε το τέταρτο... φαντάσου!... χωρίς να ξέρει τι λέει... και να μη μπορεί να σταματήσει... να μη σταματάει... αυτή που προ ολίγου... δεν έβγαζε άχνα... οποιοδήποτε ήχο... τώρα να μη μπορεί να σταματήσει... φαντάσου!... να μη μπορεί να σταματήσει το ρεύμα... και όλο το μυαλό εκλιπαρούσε κάτι... μέσα στο μυαλό εκλιπαρούσε... εκλιπαρούσε να σταματήσει το στόμα... διάλειμμα ενός λεπτού... έστω και για ένα λεπτό... και καμιά απόκριση... σαν να μην το είχε ακούσει αυτό... ή δε μπορούσε... να σταματήσει μια στιγμή... σα φρενιασμένο... όλ' αυτά μαζί... προσπαθώντας ν' ακούσει... να τα συνδυάσει... και το μυαλό... παραληρώντας στην... προσπάθεια... προσπάθεια να το καταλάβει... ή να το σταματήσει... ή στο παρελθόν... συρμένη ως το παρελθόν... λάμψεις από παντού... [...]
Συνειρμοί Etabel Niopa
Σήμερα
Τα λόγια
μια
εκδίκηση
για το ότι νόμιζα ότι ξέρω-τι;
να πω μιαν ιστορία-
Ιστορία.
Μεταμφίεση
ενός εγωισμού
που
καρδιοχτυπά/προετοιμάζεται/βγαίνει-αλίμονο-υποκλίνεται/
μπροστά
στο στόμα.
Το μυαλό
χειροκροτεί.μανιασμένα. επιβραβεύοντας.
ανάμεσα σε
ζήτω! Ζήτω! ΖΗΤΩ!
ζητώ.
κάθαρσις
Θυμάμαι λόγια-
"τα λόγια είναι για να συνεχίσουμε"
-συνεχίζουμε
-θα συνεχίσουμε
εγώ, εσύ/ εγώ κι εσύ/ ή εγώ ή εσύ.
Κάποιος να μιλήσει, να τον ακούσω
Να μιλήσει, να απαντήσω
Να μιλήσει, να σωπάσω
Να μιλήσω/
Σώπα.
Στόμα.
.......................................
Μόνο η σιωπή ήξερε
το ρόλο της
και σήμερα.
0 comments: