Απόσπασμα
ΕΙΚΟΝΑ ΔΕΥΤΕΡΗ
ΣΚΗΝΗ Β'
(Χαράκωμα, στην πρώτη γραμμή. Στη σκηνή υπάρχουν σακιά, συρματοπλέγματα, οπλοπολυβόλο, βαρέλι με δυναμίτη. Ακούγονται εκρήξεις, βλέπουμε τις λάμψεις, ένας προβολέας).
ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ: Αλτ!... Τίς εί;...
ΣΒΕΙΚ: Σβέικ...
ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ: Τι είπες;...
ΣΒΕΙΚ: Ιωσήφ Σβέικ...
ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ: Προχώρα στο παρασύνθημα...
ΣΒΕΙΚ: Πού να προχωρήσω;... Αφού έχει σακιά...
ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ: Ελεύθερος... δε μου λες συνάδελφε, αυτό είναι το σημερινό παρασύνθημα;...
ΣΒΕΙΚ: Γιατί δεν το ξέρεις;...
ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ: Πού να θυμάμαι... μου έχουν πει τόσα συνθήματα και παρασυνθήματα, που έχασα το λογαριασμό...
ΣΒΕΙΚ: Ξέρω ένα καταπληκτικό σύστημα απομνημόνευσης... για να μην ξεχνάς ποτέ... Είχα ένα φίλο, Μπαλούν τον λέγανε, που έπρεπε να θυμάται τους αριθμούς των τρένων... του είπα λοιπόν να χωρίσει το χρόνο σε 12 μήνες...
(Ακούγονται οβίδες που πέφτουν).
ΣΒΕΙΚ: Δε σ'αφήνουν να μελετήσεις... Πάντα τόσο θόρυβο κάνει εδώ;...
ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ: Πάντα... Πρέπει να συνηθίσεις...
ΣΒΕΙΚ: Α! εγώ θέλω ησυχία...
ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ: Αν μπορέσεις να το πετύχεις...
ΣΒΕΙΚ: Είναι πολύ εύκολο... Σηκώνεσαι όρθιος... φωνάζεις ησυχία...και σταματάνε όλα...
ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ: Ξέχνα το φίλε...δε γίνεται...
ΣΒΕΙΚ: Δε γίνεται... γιατί δε θέλεις ησυχία...
ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ: Πλάκα μού κάνεις... τέσσερα χρόνια πολεμάω στη λάσπη...
ΣΒΕΙΚ: Για να είσαι τέσσερα χρόνια, σου αρέσει...
ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ: Το μισώ, θέλω την ειρήνη...
[...]
ΣΒΕΙΚ: Θα βγεις μπροστά και θα φωνάξεις μ'όλη σου τη δύναμη ησυχία... θα σ'ακούσουν και τελείωσε...
ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ: Και μετά μπύρες, χορούς, έρωτες...
ΣΒΕΙΚ: Ακριβώς... Κουράγιο...
(Ο στρατιώτης δειλά προχωρεί μπροστά, φωνάζει μ'όλη τη δύναμή του...
ΣΤΡΑΤΙΩΤΗΣ: ΗΣΥΧΙΑ!!!
Ακούγεται ένας πυροβολισμός, ο στρατιώτης πέφτει νεκρός).
ΣΒΕΙΚ: Ησύχασε...
συνειρμοί / etabel niopa
(Η παρακάτω εντολή λέγεται πως δόθηκε στον εκπαιδευτή σκύλων Σβέικ από τον ανώτερό του, δηλαδή από τον ίδιο του τον εαυτό).
ΕΝΤΟΛΗ
Στρατιώτη Σβέικ,
ΠΑ-ΡΟΥ-ΣΙΑ-ΣΟΥ!
Στον πόλεμο, πάρε μαζί σου άστρα για το μαύρο ουρανό και όνειρα για τους εφιάλτες. Μην ξεχάσεις τα αλεξίσφαιρα χαμόγελά σου.
Με τους πυροβολισμούς να φτιάχνεις μουσική και με τις σφαίρες κάστρα.
Το νου σου στη ζωή Σβέικ. Χάρισέ την όπου μπορείς.
Στους πυκνούς καπνούς να βλέπεις πως τίποτε δεν τέλειωσε.
Φύσα γερά Σβέικ.
Άσε τη λευκή σημαία σου να ανεμίζει
και τα σκυλιά σου ελεύθερα,
να σημάνουν
την παραφωνία του πολέμου.
ΤΕΛΟΣ
0 comments: