ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Το Εθνικό Θέατρο παρουσιάζει τις "Τρωάδες" του Ευριπίδη, σε σκηνοθεσία Σωτήρη Χατζάκη. Ο Ευριπίδης γράφει ένα αντιπολεμικό αριστούργημα και κατακρίνει την πολιτική των Αθηναίων για το προκλητικό ανοσιούργημα που είχαν διαπράξει λίγους μήνες πριν εναντίων των Μηλίων καθώς και για την Σικελική Εκστρατεία που προετοιμάζουν. Οι "Τρωάδες" είναι ένα αμείλικτο κατηγορώ για τις φρικαλεότητες του πολέμου και ένα σπαρακτικό αίτημα για αλληλεγγύη και ανθρωπισμό. (7/9, Θέατρο Δάσους)
"Ο γάμος" είναι η ιστορία μιας απλής γυναίκας από τα Αμπελάκια της Θεσσαλίας, της Λενάκη, μιας χωριάτισσας που σήκωσε στους αδύνατους ώμους της, παλικαρίσια, τη μοίρα της και συγχρόνως τη μοίρα πολλών γυναικών του τόπου μας. Έζησε τη βαναυσότητα ενός αλκοολικού πατέρα, είδε την αγάπη του άνδρα της να μεταμορφώνεται σε περιφρόνηση, όταν άρχισε να γεννάει κωφάλαλα παιδιά εξαιτίας της βαριάς κληρονομικότητας του αλκοολικού πατέρα της και πάλεψε με νύχια και δόντια, σε μια κοινωνία που δεν δέχεται εύκολα την αναπηρία. Η θεατρική προσαρμογή του κειμένου της Βάσας Σολωμού-Ξανθάκη, η σκηνοθεσία και η ερμηνεία ανήκουν στην Άννα Βαγενά. (7-8/9, Θέατρο Κήπου)
Η ξεκαρδιστική όπερα-έκπληξη "Ωραία Ελένη" του Offenbach συνεχίζει για δεύτερη χρονιά την πορεία της, ξεκινώντας από τη Θεσσαλονίκη και το Θέατρο Αυλαία. Η ομάδα του Olvio παρουσιάζει τη γνωστότερη φάρσα του Offenbach, μια σάτιρα που δεν χαρίζεται σε κανέναν, μια μουσική κωμωδία που, από τις πρώτες νότες έως το φινάλε, συνδυάζει ευρηματικά υπέροχες μουσικές ερμηνείες με σκηνές αυθεντικής αίσθησης του χιούμορ. (9-19/9)
Η καλοκαιρινή παραγωγή του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος, "Η Ιφιγένεια στη χώρα των Ταύρων" ολοκληρώνει τη "πολύπαθη" περιοδεία της με δύο παραστάσεις στο Θέατρο Δάσους. Το έργο γραμμένο σε μια εποχή ιδιαίτερα δύσκολη για την Αθηναϊκή Δημοκρατία θα μπορούσε να χαρακτηριστεί μια πρόταση ελπίδας και τρυφερής παρηγοριάς από μεριάς του Ευριπίδη. Πρόκειται για ένα έργο αριστοτεχνικής δόμησης γεμάτο λυρισμό το οποίο στάθηκε σημείο αναφοράς στην μετέπειτα Ευρωπαϊκή ανθρωπιστική παράδοση και τον Διαφωτισμό. Σκηνοθετεί ο Θωμάς Μοσχόπουλος. (11-12/9)
ΑΘΗΝΑ
Το "Window" είναι μία εικαστική performance της Ματίνας Μέγκλα, εμπνευσμένη από τους πίνακες του τσέχου φωτογράφου Jan Saudek. Όπως ο Saudek παίζει με την οφθαλμαπάτη μιας ρεαλιστικής φωτογραφίας που ζωντανεύει για να μετατραπεί σ’ έναν πίνακα ζωγραφικής, έτσι και το "Window" προσπαθεί να αποκαλύψει την οφθαλμαπάτη ενός δισδιάστατου πίνακα ζωγραφικής που ζωντανεύει πάνω σε μια θεατρική σκηνή. Εκεί παρακολουθούμε τη συνεχόμενη ύπαρξη, ακόμα και μετά θάνατον, της γυναίκας που έζησε μέσα στο δωμάτιο αυτό. Η γυναίκα εμφανίζεται ως μνήμη, πάντα νέα, κάποτε κομμάτι του χώρου. Θυμάται, και ανακαλεί τον έρωτα της νιότης της, έναν άντρα. Τότε είναι που έρχεται αντιμέτωπη με τη παρουσία του. (Θέατρο 104, από 4/9)
Η παράσταση "Το σπίτι της Μπερνάντα Άλμπα", σε σκηνοθεσία Ένκε Φεζολλάρι, επιστρέφει για λίγες παραστάσεις στον Χώρο Τέχνης και Δράσης "Βρυσάκι". Ανδαλουσία. Μετά την κηδεία του άνδρα της, η 60χρονη Μπερνάρντα Άλμπα, επιβάλλει στις πέντε κόρες της της πολύχρονο κατ’οίκον εγκλεισμό λόγω πένθους. Σε ένα σπίτι, χωρίς αντρική παρουσία, εισβάλλει ο Έρωτας και τα ανατρέπει όλα... Μία βαλκανική τραγωδία εννέα γυναικών, με αέρα αλμοδοβαρικό. (από 7/9)
Ο Θίασος Λώτινος Ήλιος και η σκηνοθέτις Άννα Παπαμάρκου παρουσιάζουν τη θεατρική μεταφορά της "Νοσταλγού" του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Στη θεατρική μεταφορά του έργου, η μνήμη ξυπνά και ζητά λύτρωση στο παρόν. Η Λιαλιώ ταξιδεύει και πάλι πέρα... Τότε, που ήταν νέα, παντρεμένη με συνομήλικο του πατέρα της. Τότε, που φλεγόταν από τη νοσταλγία για το πατρικό της σπίτι. Μια φεγγαρόλουστη νύχτα έκλεψε μια βάρκα μαζί με τον νεαρό ερωτευμένο Μαθιό. Η αθώα βαρκάδα εξελίχθηκε σε αγωνιώδες ταξίδι φυγής, καθώς ο σύζυγος τούς καταδίωξε. Η νοσταλγός ήταν αποφασισμένη να φτάσει πάση θυσία στην απέναντι όχθη και να επιστρέψει στην πατρίδα... (Θέατρο Αλκμήνη, από 21/9)
Το "Μπαγκλαντές" παρουσιάζει από τις 21 Σεπτεμβρίου την παράσταση του Κώστα Κουτσολέλου με τίτλο "Ποτέ δεν σε ξεχνώ". Είναι ένα μικρό προσωπικό τραγούδι. Για την εμμονή. Για την εμμονή κάθε μέρα, κάθε μέρα. Και φυσικά για το θέατρο. Μια περφόρμανς για έναν ηθοποιό και έναν χώρο, με τις ατέλειές τους. Η παράσταση βασίζεται στο τελευταίο ποίημα του Μπέκετ, ''Ποια είναι η λέξη;''.
0 comments: