Μια ανάσα έμεινε γι αυτό το δημοψήφισμα που όπως λένε θ’ αλλάξει την ζωή μας. Άνθρωποι του λόγου και του θεάτρου, θέλησαν να μοιραστούν τις σκέψεις τους μαζί μας, απαντώντας έτσι με φωνή στεντόρεια στα διλήμματα που τίθενται. Ευχαριστώ μέσα απ’ την καρδιά μου για την ανταπόκριση στον ασφυκτικά πιεσμένο χρόνο. Σαν επίλογο, καταθέτω κι εγώ με την σειρά μου την δική μου θέση.
Με αλφαβητική σειρά μιλούν οι:
Γιώργος Βάλαρης, Κώστας Βενετσάνος, Γιάννης Βούρος, Αλεξάνδρα Βουτζουράκη, Ακίνδυνος Γκίκας, Τζένη Δριβάλα, Βασίλης Ευταξόπουλος, Σόφη Ζαννίνου, Τάκης Ζαχαράτος, Γιώργος Χ. Θεοχάρης, Τάσος Ιορδανίδης, Βασίλης Καΐλας, Μιχάλης Καλαμπόκης
Γιώργος Βάλαρης (ηθοποιός σκηνοθέτης)
Ναι ή όχι
Όταν κλήθηκα να γράψω ως άνθρωπος του θεάτρου μια άποψη πάνω στο φλέγον θέμα του δημοψηφίσματος και του εθνικού διχασμού που προκαλείται σκέφτηκα πως είναι τόσο σοβαρό θέμα που δε θα μπορούσα να διατυπώσω γραπτά ωστόσο θα προσπαθήσω μέσα σε λίγες γραμμές, χιλιάδες σκέψεις και ερωτήματα που με βασανίζουν τις τελευταίες μέρες μετά την αιφνίδια ανακοίνωση αυτού του δημοψηφίσματος που άλλαξε άρδην την καθημερινότητα και την ψυχολογία όλων… Πώς να πάρει κανείς θέση σε κάτι που απλά δεν καταλαβαίνει... όπως πολλά είναι αυτά που δεν καταλαβαίνουμε τις τελευταίες πενταετίες σε αυτή τη χώρα με αποκορύφωμα αυτή τη χρονική στιγμή... ΔΝΤ eurogroup, η συμμορία των Ευρωπαίων, η συμμορία των ντόπιων..τόσα ψέματα, τόσα παιχνίδια, με πιο γνωστό το παιχνίδι ΜΠΛΟΦΑ για Ελλάδα και Ευρώπη κυρίως για την ελληνική πολιτική οσφρίζομαι! Ωστόσο κυρίαρχο συναίσθημα χωρίς να πρωτοτυπήσω γιατί σε τόσο μεγάλα ζητήματα ο τόπος είναι κοινός, ΝΑ ΨΗΦΙΖΩ ΝΑΙ σε κάτι που δεν υφίσταται αυτή τη στιγμή σαν πρόταση και ποτέ δεν έμαθα με λεπτομέρειες ή ΟΧΙ σε κάτι που δεν γνωρίζω ακόμα περισσότερο;
Και όταν η λαϊκή ετυμηγορία το αποφασίσει πιθανόν, τι θα είναι αυτό το όχι; Τόσα ψέματα ειπώθηκαν, ποιος με διαβεβαιώνει για ακόμα μια φορά πως αυτό το ΟΧΙ που η κυβέρνηση με παροτρύνει να πω σθεναρά δε θα με καταδικάσει στην ακόμα μεγαλύτερη φτώχεια και τον εξευτελισμό που ήδη υπόκειμαι; Όχι δεν πιστεύω, όπως και σχεδόν δεν πίστευα από τους πολιτικούς των τελευταίων δυο δεκαετιών! Είναι τόσο μεγάλη ντροπή όλα αυτά τα χρόνια, ένας λαός που γέννησε το πολιτιστικό ιδεώδες σε όλο τον κόσμο να εξαπατάται, να λεηλατείται και να ξεπουλιέται για συμφέροντα Ευρωπαϊκά και προσωπικά! Επέλεξα αυτή την κυβέρνηση για να μας βγάλει από το αδιέξοδο και μας υποσχέθηκαν ότι έχουν τα μέσα και τον τρόπο όπως και σχέδιο. Τώρα καλούμαι εγώ να δώσω τη λύση και να πάρω το κρίμα στο λαιμό μου, χωρίς να ξέρω; Εγώ προσωπικά αρνούμαι και φυσικά δε στηρίζω καμιά λύση όταν είναι τόσο ουτοπική και ανεδαφική. Ούτε θα οδεύσω ως πρόβατο στη σφαγή! Είναι άκυροι και θα τους δώσω ΑΚΥΡΟ!!
Κώστας Βενετσάνος (λαϊκός καλλιτέχνης)
Βρισκόμαστε στο σταυροδρόμι των μεγάλων αποφάσεων και όχι των πρόχειρων, επιπόλαιων και επικοινωνιακών. Λέμε ΝΑΙ στην Ευρώπη της Αλληλεγγύης, της Δικαιοσύνης, των ίσων δικαιωμάτων. Πέραν τούτων ουδέν! Μην παρεξηγηθώ... το ΝΑΙ δεν αφορά το δημοψήφισμα αφορά την σωστή τοποθέτηση των ίσων δικαιωμάτων μας στην Ενωμένη Ευρώπη όπου είμαστε ισότιμα μέλη!!! Πιστεύω ότι η άποψή μου αντανακλά στην ωμη πραγματικότητα ότι είμαστε Ευρωπαίοι, ανήκουμε στην Ευρώπη και επιθυμούμε να παραμείνουμε με αξιοκρατία και ΟΧΙ σαν οι φτωχοί συγγενείς !!!
Γιάννης Βούρος (ηθοποιός, Καλλιτεχνικός Διευθυντής ΚΘΒΕ)
Οι καιροί είναι δύσκολοι. Τελευταία όλο και πληθαίνουν οι φωνές όλων αυτών που καταθέτουν αντίρρηση επι παντός γεγονότος. Είναι απότοκο ενός γενικότερου κλίματος κοινωνικής επιθετικότητας και πολιτικής δυσανεξίας εναντίον όποιου δεν μας αρέσει, όποιος κι αν είναι αυτός. Ζούμε σε μια περίοδο που κινδυνεύει να αλλοιώσει βασικά χαρακτηριστικά της κοινωνίας μας. Που κινδυνεύει να αφανίσει βασικά χαρακτηριστικά της δημοκρατίας μας. Ζούμε σε μια εποχή ταραγμένη που φέρνει στην επιφάνεια συσσωρευμένες εμπάθειες δεκαετιών, τεράστιες ποσότητες μνησικακίας, μοχθηρότητας, μισαλλοδοξίας και επικίνδυνου φανατισμού. Τα τελευταία χρόνια η ελληνική κοινωνία έχασε πολλά. Δεν μιλώ για το βιοτικό επίπεδο. Μιλώ κυρίως για την απώλεια κατανόησης των άλλων. Όποιος δεν επιθυμεί να παίξει με την ομάδα του μίσους και της άλλης άποψης κινδυνεύει να χαρακτηριστεί και να στιγματιστεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.
Αλεξάνδρα Βουτζουράκη (θεατρολόγος, ηθοποιός)
Στα 185 χρόνια ζωής αυτής της χώρας οι καθοριστικές πολιτικές και κοινωνικές στιγμές υπήρξαν πολλές και ως επί το πλείστον, όπως αποκαλύφθηκε στη συνέχεια όταν η πολιτική πραγματικότητα έγινε πολιτική ιστορία, δεν εξυπηρετούσαν πρωτίστως το συμφέρον του ελληνικού λαού αλλά ξένα συμφέροντα (γερμανικά, ρώσικα, αμερικάνικα, αγγλικά κλπ). Τα τελευταία πέντε χρόνια ζούμε ακόμα μια τέτοια στιγμή, το φινάλε δεν το γνωρίζουμε αλλά δυστυχώς ούτε και τους βασικούς συντελεστές. Εμείς είμαστε μάλλον οι κομπάρσοι όσο κι αν θέλουν να μας ονομάζουν πρωταγωνιστές πιο πολύ εν ίδει κολακείας και ελέγχου. Ψεύτικα διλλήματα ανάμεσα σε ένα "Ναι" και ένα "Όχι" χωρίς να είναι σαφές τι σημαίνει αλλά και τι συνεπάγεται η μια επιλογή έναντι της άλλης, διπλωματικά αλλά και τηλεοπτικά παιχνίδια εντυπωσιασμού και μια ιστορία που συνεχώς επαναλαμβάνεται. Ένας είναι ο δρόμος εξόδου μια δημοκρατικής χώρας προς την ελευθερία και την πρόοδο και αυτός είναι η παιδεία και η ουσιαστική γνώση ιστορίας. Αν το εκλογικό σώμα γνώριζε ιστορία θα διδασκόταν από τα λάθη του παρελθόντος και τουλάχιστον θα δοκίμαζε καινούργια λάθη στο μέλλον. Όσο κοιμόμαστε τον μακάριο ύπνο της αμάθειας θα είμαστε πιόνια στα χέρια των εκάστοτε "κάποιων" που με υποσχέσεις ή τρομοκρατία θα μας "κινούν" ανάλογα με τις διαθέσεις και τη στρατηγική τους…
Ακίνδυνος Γκίκας (ηθοποιός)
Παρακολουθώντας τα ιστορικής σημασίας τεκταινόμενα στον τόπο μας, με μεγάλη ψυχραιμία, προσπαθώ να διακρίνω τα ανθρωπίνως αποδεκτά όρια μεταξύ λογικού και παραλόγου. Αυτά που διαχωρίζουν το υπαρκτό από το ανύπαρκτο. Αυτά που προσπαθούν τα ταυτίζουν το "άτομο" με τον "αριθμό". Τελευταία φορά, που μερίδα της ανθρωπότητας, ταύτισε την "οντότητα" με "αριθμούς" στιγματίστηκε και διέπραξε ένα χυδαίο και αποτρόπαιο Ολοκαύτωμα. Αν μέσα στον 21ο αιώνα διαπράττουμε το ίδιο απεχθές έγκλημα εν ονόματι της εύρυθμης λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού συστήματος τότε ήμαστε άξιοι της τύχης μας. Εάν η μνήμης μας εξαντλείται σε ρυθμούς "ανάσας", τότε το μέλλον μας και κυρίως των παιδιών μας, θα σβήσει μαζί της.
Τζένη Δριβάλα (λυρική τραγουδίστρια)
2/7/2015
Είμαι από τους λίγους, που από το 2000, πριν ακόμη μπούμε στην Ευρωζώνη, πίστευα ότι αυτή η οικονομική ένωση έπαιρνε τα χαρακτηριστικά "συμπαιγνίας ισχυρών" προκειμένου να σφετερισθούν δημόσιο χρήμα και από άλλες χώρες εκτός από την δική τους.
Λυπάμαι πολύ που σαν άλλη "Κασσάνδρα" βγήκα αληθινή…
Φυσικά η χώρα μας δεν αποτέλεσε εξαίρεση σε αυτή τη νοοτροπία, από την οποία τόσο λίγοι ωφελήθηκαν τα "μάλα", αλλά και οι πολλοί πήραμε κάποιο ψιχουλάκι τυριού και μπήκαμε στην φάκα χωρίς να την δούμε. Ακόμη κι αν μας είχαν ρωτήσει με δημοψήφισμα, όπως έγινε στην Ελβετία, πάλι το πιθανότερο είναι να είχαμε πει "ναι". Ήταν όλα πολύ δελεαστικά.
Πώς θα βγούμε από την φάκα; Σίγουρα με απώλειες. Ας μην ξεχνάμε ότι η αλεπού όταν πιαστεί στο δόκανο κόβει με τα δόντια της το εγκλωβισμένο πόδι και φεύγει ελεύθερη προς τα εμπρός, έστω και με 3 πόδια..
Αυτές οι σκέψεις είναι από ένα άτομο, δηλ εμένα, που δεν είναι εντεταγμένο σε κάποιο συγκεκριμένο πολιτικό χώρο, γιατί θέλει να διαφυλάξει το δικαίωμα της αντικειμενικής κριτικής προς τα πολιτικά σχήματα. Που έχει ζήσει μεγάλο μέρος της ζωής του —ιδιωτικής και επαγγελματικής— σε ευρωπαϊκές χώρες και έμαθε να τις σέβεται, αλλά και να μην τις …"θεοποιεί". Που επιθυμεί τα παιδιά και τα εγγόνια μας να έχουν τουλάχιστον τα ίδια, αν όχι περισσότερα από αυτά που είχαμε εμείς. Αντιλαμβάνομαι βέβαια ότι καθένας θα ψηφίσει σύμφωνα, με την νοοτροπία του, τα βιώματά του, τις ανάγκες του και τα συμφέροντά του. Η δική μου νοοτροπία, ανάγκες και βιώματα λένε "όχι" στην οικονομική χούντα. Τα συμφέροντά μου δεν μπορώ να τα διαβλέψω. Άμεσα θα είμαι χαμένη όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα..
Μακροπρόθεσμα, δεν ξέρω… προτιμώ τη φυγή της αλεπούς, έστω και με τρία πόδια.
Βασίλης Ευταξόπουλος (ηθοποιός)
Έτυχε ο θόρυβος από τα ΑΤΜ να με βρει κάπου μακριά. Μακριά από τις ουρές του φόβου, της απόγνωσης, του εγκλωβισμού, της απελπισίας, της μοναξιάς......
Με βρήκε να κοιτώ τον δρόμο που ο ήλιος άφηνε στην θάλασσα. Αυτή την γαλανή σπάνια θάλασσα του κόσμου. Και με είδα να περπατάω εκεί σε αυτόν τον δρόμο, να παίζω, να πέφτω, να ισορροπώ στο σκοινί αυτό της ζωής της απρόσμενης. Και έγιναν όλα ένα ατελείωτο παιχνίδι όπως όταν αντίκρισα το φως της ζωής και κάλμαρε το κλάμα μου καθώς ένιωσα τον απέραντο εαυτόν μου... Μου ζητάνε τώρα να τον υποθηκεύσω, να τον υποδουλώσω σε συνθήκες και κανόνες κάποιων γηραλέων ψυχών που θέλουν να μου στερήσουν το δικαίωμα της ζωής και το όνειρο.
ΟΧΙ. Θα περπατήσω τον δρόμο χωρίς να φοβάμαι να διεκδικώ την ελευθερία μου. ΟΧΙ. Θα περπατήσω σαν παιδί που το άφησε η μαμά του επιτέλους ένα μεσημέρι να μην κοιμηθεί και να πάει μια βόλτα στον ήλιο.
Σόφη Ζαννίνου (τραγουδίστρια, ηθοποιός)
Το ΝΑΙ ήταν αυτό που προκάλεσε όλες αυτές τις αυτοκτονίες, τις λιποθυμίες των παιδιών στα σχολεία, την εξαθλίωση; Κουράστηκα, αγανάκτησα, θύμωσα. Δεν γίνεται να συνεχιστεί αυτή η κατάσταση. Πρέπει να αλλάξουμε και να πιστέψουμε στο καινούργιο, σε αυτό που έρχεται και δεν το είχαμε δει ως τώρα. Χρειάζεται μια αλλαγή. Ας βοηθήσουμε τον νέο πρωθυπουργό να πει ένα ΟΧΙ. Τόσον καιρό το ΝΑΙ δε μας έβγαλε πουθενά...
Τάκης Ζαχαράτος (showman, ηθοποιός)
Αυτές τις κρίσιμες ώρες πρέπει να είμαστε ενωμένοι και δυνατοί για το καλό της χώρας μας. Δεν μπορώ να βλέπω φιλίες χρόνων να χαλάνε ανάμεσα σε ένα ΝΑΙ και ένα ΟΧΙ. Όσο υπάρχει διχασμός ανάμεσά μας υπάρχει ο κίνδυνος της λάθος απόφασης γιατί στη ζωή η ισορροπία δε βρίσκεται στα άκρα, αλλά κάπου στη μέση. Η ζωή δεν είναι μόνο άσπρο ή μαύρο. Κανείς δεν μπορεί να μας αφαιρέσει το δικαίωμα να λέμε και ΝΑΙ και ΟΧΙ. Νιώθω ότι η χώρα είναι ένα παιδί χωρισμένων γονιών που καταναλώνουν όλη τους την ενέργεια στο να τσακώνονται και όχι στο να προστατεύουν αυτό το παραμελημένο, ταλαιπωρημένο παιδί–κράτος. Ένα παιδί που έχουμε ευθύνη για το μέλλον του. Ένα μέλλον χωρίς άκρα, χωρίς διαζύγια, χωρίς διχόνοια. Μόνο έτσι πιστεύω εγώ σαν καλλιτέχνης μπορεί να βρεθεί η λύση και η ισορροπία που τόσο πολύ έχουμε ανάγκη. Η ιστορία μας έχει διδάξει ότι η διχόνοια μόνο κακό έσπειρε σε αυτή τη χώρα, το να είμαστε διχασμένοι εξυπηρετεί τους εχθρούς της πατρίδας μας. Ας προστατέψουμε όλοι σαν καλοί γονείς το παιδί που ανήκει σε όλους μας, την Ελλάδα. Και μη ξεχνάμε ότι το να είσαι Έλληνας είναι τεράστια τιμή, πολύ μεγαλύτερη από το να ανήκεις σε ένα κόμμα.
Γιώργος Χ Θεοχάρης (ποιητής, διευθυντής του περιοδικού Εμβόλιμον)
Ζούμε την κορύφωση των ανερμάτιστων πολιτικών της Μεταπολίτευσης. Με ευθύνες που μπορεί κανείς να τις επιμερίσει: στους πολιτικούς και κυβερνήτες, στους υπερεθνικούς επικυρίαρχους της εσωτερικής πολιτικής μας και στους ίδιους τους πολίτες. Ο επιμερισμός δεν είναι ισόποσος, δεν είναι ισοδύναμος, δεν διέπεται από την παγκάλεια λογική του "όλοι μαζί τα φάγαμε". Η συνευθύνη των πολιτών συνίσταται στις επιλογές που έκαναν κάθε φορά στην κάλπη και στον ραγιαδισμό που δεν λέμε, τόσα χρόνια ελεύθερου εθνικού βίου, να αποβάλλουμε.
Ωστόσο φθάσαμε εδώ που φθάσαμε και σήμερα, πιστεύω, ότι, πριν από κάθε τι, είναι ανάγκη να υπερασπιστούμε την εθνική μας κυριαρχία, απέναντι στις εξωεθνικές παρεμβάσεις προσβολής της δημοκρατίας και χειραγώγησης του λαού. Και, συνακόλουθα, να αντισταθούμε στο διχασμό που αναπτύσσεται κιόλας στη συλλογιστική, στις συμπεριφορές και στην εκφραστική μας. Η ζωή, όποια κι αν είναι η συνέχεια, θα διατηρήσει ελπίδα ανόρθωσης αν οι ψυχές μας παραμείνουν καθαρές από μίσος και εμπάθεια. Υπερασπίζομαι τη δημοκρατία σημαίνει, πρωτίστως, υπερασπίζομαι την ελευθερία έκφρασης των απόψεων. Αντιπαραθέτω απόψεις. Διαλέγομαι.
Κι ας ευχηθώ με τους στίχους του Κάλβου από την κε’ στροφή της Ωδής "Τα ηφαίστεια":
Ω Έλληνες, ω θείαι
ψυχαί, 'που εις τους μεγάλους
κινδύνους φανερώνετε
ακάμαντον ενέργειαν
και υψηλήν φύσιν!
Ας μοχθήσουμε προκειμένου να δώσουμε υπόσταση στους στίχους αυτούς.
Τάσος Ιορδανίδης (σκηνοθέτης, ηθοποιός)
Τα ρολόγια της γης σταμάτησαν για ένα δευτερόλεπτο το βράδυ της Τρίτης 30 Ιουνίου. Κατά διαβολική σύμπτωση, ο χρόνος πάγωσε σε μία από τις πιο δύσκολες στιγμές της χώρας μας.
Η κατάσταση είναι κρίσιμη. Όλοι μαζί και ο καθένας ξεχωριστά φέρουμε τεράστια ευθύνη. Δε χρειάζεται πόλωση. Πρέπει να απορριφθεί κατηγορηματικά κάθε επικίνδυνη υπόνοια διχασμού. Οφείλουμε να αποδείξουμε ότι σαν λαός ωριμάσαμε. Ότι έχουμε αφήσει πίσω μας παθογένειες από το παρελθόν. Την Κυριακή που μας έρχεται αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας. Τη Δευτέρα, όμως, έχουμε το πιο κρίσιμο ραντεβού με την ιστορία μας. Όποιο κι αν είναι το αποτέλεσμα, όποιες κι αν είναι οι συνέπειες του, έχουμε υποχρέωση απέναντι στα παιδιά μας, απέναντι στους γονείς μας, απέναντι στους συνανθρώπους μας, απέναντι στους εαυτούς μας και πάνω απ'όλα απέναντι στην πολύπαθη κοινωνία μας να δείξουμε ομοψυχία, αλληλεγγύη και να κάνουμε έναν επαναπροσδιορισμό των αξιών μας που είχαν, κατά την ταπεινή μου άποψη, λίγο έως πολύ εκτροχιάσει.
Βασίλης Καΐλας (ηθοποιός)
Δεν είμαι οικονομολόγος δεν είμαι πολιτικός γενικά δεν είμαι ξερόλας. Είμαι ένας απλός συνταξιούχος έχοντας δουλέψει 54 ολόκληρα χρόνια και βγήκα στη σύνταξη με 11.500 ένσημα. Την αναφορά αυτή την κάνω γιατί στον χώρο εργασίας μου είναι πολύ δύσκολο να συγκεντρώσεις τόσο πολλά ένσημα, μιας και ψάχνεις, θεατρικά τουλάχιστον 2 φορές το χρόνο για δουλειά. Ένα έχω να πω για τη σημερινή κατάσταση χωρίς ειλικρινά να θέλω να επηρεάσω κανέναν. Άλλωστε είμαι θιασώτης της δημοκρατίας. Η σαπίλα του πολιτικού συστήματος είναι αυτή που οδήγησε τα πράγματα εδώ που είναι σήμερα και βρέθηκε ένας άνθρωπος να προσπαθήσει να το αλλάξει και όπως βλέπετε έπεσαν όλοι επάνω του να τον κατασπαράξουν και από το εσωτερικό και από το εξωτερικό και το χειρότερο από όλα να διχάσουν έναν περήφανο λαό. Όπως είπα δεν γνωρίζω τι θα γίνει. Εκείνο όπως που θα ήθελα είναι να ζήσουν όλοι οι Έλληνες όπως τους αξίζει γιατί η δημοκρατία και τα φώτα του πολιτισμού τους έχουν δώσει πολλά στην ανθρωπότητα και δεν τους αξίζει τέτοια μεταχείριση.
Μιχάλης Καλαμπόκης (Ηθοποιός, σκηνοθέτης, ψυχοθεραπευτής, ιδρυτής θεάτρου και δραματικής σχολής "Αθηναϊκή σκηνή")
Είναι δεδομένο ότι ο άνθρωπος από τη φύση του επηρεάζεται. Τα όνειρά του, οι απόψεις, το ντύσιμό του, όλες του οι εκφάνσεις έχουν ένα πρότυπο. Καλώς ή κακώς έτσι λειτουργούμε. Το πρόβλημα στην κοινωνία μας εντοπίζεται στην έλλειψη κριτικής σκέψης. Στην έλλειψη της παιδείας που θα έπρεπε να δημιουργεί ενεργούς, σκεπτόμενους πολίτες που δε θα αναμασούν απλά τα "συνθήματα " που θα τους "φυτεύουν" με τρόπους που πλέον δεν κρατούν ούτε τα προσχήματα, που θα ξεχωρίζουν την αλήθεια από τη χειραγώγηση κτλ. Στο τέλος άκριτα θα υπερασπιστούμε μέχρι θανάτου (γιατί είμαστε και Έλληνες) μια άποψη που μας δώσανε έτοιμη χωρίς καν να τη σκεφτούμε γιατί μας ενεργοποίησαν και το θυμικό πού πάντα μεθά τη λογική και την ψυχραιμία.
Ο κόσμος είναι μουδιασμένος. Πανικόβλητος. Τρέχει να αγοράσει χαρτιά τουαλέτας άσκοπα και να τραβήξει από την τράπεζα 60 ευρώ κάθε μέρα κλαίγοντας και λέγοντας ότι δεν του φτάνουν (αν και ξέρει ότι σίγουρα ο μισθός του δεν είναι 60χ30ημέρες= 1800 ευρώ) ενώ ταυτόχρονα καλείται "ψύχραιμα" να αποφασίσει. Και δυστυχώς αναλώνεται στη διχόνοια ενώ ταυτόχρονα τα συνθήματά του ερμηνεύονται με τρόπο που ο ίδιος ούτε φαντάζεται. Έτσι αν δε θες αυτή τη συμφωνία, ξαφνικά θέλεις να φύγεις από το ευρώ, γιατί έτσι συμφέρει την αντίπαλη όχθη και τους δανειστές, και αν πεις "ναι" ξαφνικά θες όλα τα προηγούμενα μνημόνια και τις προηγούμενες κυβερνήσεις πίσω γιατί έτσι συμφέρει την αντίπαλη όχθη και τους δανειστές πάλι. Με άλλα λόγια οι δανειστές μας πρόβλεψαν και όρισαν τα συμπεράσματα που τους κάνουν όποιο αποτέλεσμα και αν έρθει. Και αν εγώ απλά δε θέλω αυτή τη συμφωνία αλλά θέλω να είμαι στο ευρώ; Και αν εγώ θέλω τη συμφωνία χωρίς ωστόσο να δίνω το ελεύθερο στις προηγούμενες κυβερνήσεις να δηλώνουν αθώοι; Σε κάθε περίπτωση αυτό που θα έπρεπε να μας αφορά είναι ότι σε μια ενωμένη Ευρώπη ίσων μεταξύ ίσων πρέπει να σέβονται όλοι τις εθνικές κυβερνήσεις. Να σου αποπληρώσω —τα νόμιμα— που σου χρωστάω αλλά το πού θα τα βρω αφορά εμένα. Και μόνο τα νόμιμα. Αν δε στα δώσω τότε ας μιλήσουμε για κυρώσεις γιατί όντως αν θέλουμε ενώσεις πρέπει να έχουμε και κανόνες. Αλλά μιλάμε για ενώσεις που το κάθε κράτος έχει αυτοδιοίκηση και όχι όπως έχει καταλήξει να μην έχουν κανένα λόγο οι εθνικές κυβερνήσεις. Αν θέλουμε πολιτική ένωση να το συζητήσουμε. Αλλά όχι έτσι. Μη μου λες εσύ πώς θα το κάνω και ειδικά με τρόπο που έκδηλα εξυπηρετεί συμφέροντα . Δυστυχώς η παγίδα είναι ότι κερδισμένοι θα βγουν οι ίσοι μεταξύ ίσων "συν- Ευρωπαίοι" οι οποίοι θα ερμηνεύσουν τους Έλληνες είτε ως αλήτες άπληστους αντιευρωπαϊστές που σαν λαμόγια δανείζονται και δεν επιστρέφουν είτε σαν υποστηρικτές της λιτότητας με κάθε κόστος, ακόμα και αν τα προηγούμενα χρόνια έδινες μάχες κατά των μνημονίων. Και εμείς δε θα το έχουμε καταλάβει καν. Γιατί ασχολούμαστε "οπαδικά" με τη διχόνοια. Η Ελλάδα δεν είναι επιχείρηση. Έχει ζωντανά μέλη που ονομάζονται άνθρωποι. Εκνευρίζομαι όταν βλέπω αντίστροφα ρολόγια για χρεοκοπία από ξένα κανάλια σα να είμαστε televoting talent show. Είμαστε άνθρωποι. Και έχουμε αξιοπρέπεια. Και έχουμε όνειρα. Και θέλουμε να ζήσουμε. Και έχουμε κουραστεί όλοι. Και οι του ναι και οι του όχι.
Κατερίνα Πεσταματζόγλου
Εγώ την Κυριακή θα ψηφίσω τ’ όνειρό μου. Να ζω περήφανη και αξιοπρεπής σε μια ελεύθερη χώρα. Χωρίς να φοβάμαι το αύριο. Πρόκληση για μένα θα είναι η βελτίωση, η εξέλιξη. Θέλω να δημιουργήσω, να αφήσω το στίγμα μου. Οι παλιοί, οι μεγάλοι, οι σοφοί, μας έβαλαν σ’ ένα δρόμο. Καλά έκαναν. Όμως κουράστηκαν, διαβρώθηκαν, εκφυλίστηκαν. Έκαναν τον άνεργο πατέρα μου να προσπαθεί να κρύψει την απόγνωσή του.
Εγώ ονειρεύομαι δικαιοσύνη και αξιοκρατία σ’ ένα κόσμο γεμάτο ευκαιρίες, χωρίς χρωστούμενα. Τα οικονομικά δεν μ’ άρεσαν ποτέ, δεν τα ξέρω. Να! Γι’ αυτό ένας Θεός ξέρει πόσο πολύ χρειάζομαι την συμβουλή όσων τα γνωρίζουν και κατάφεραν να κρατήσουν καθαρή την ψυχή τους. Ας θυμηθούν πώς ήθελαν να ‘ναι ο κόσμος όταν ήταν παιδιά κι ας προσφέρουν με ανιδιοτέλεια ψήγματα της πείρας τους για να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου, που κάποτε ήταν και δικά τους.
0 comments: