Ταρτούφος: κόντρα στο κατεστημένο

Ο "Ταρτούφος", γράφτηκε στα 1664 και παίχτηκε για πρώτη φορά (οι τρεις πρώτες πράξεις του) στο πλαίσιο καθιερωμένων εορτασμών-φεστιβάλ που συνήθιζε να διοργανώνει ο Βασιλιάς Λουδοβίκος ο 14ος στις Βερσαλλίες. Αμέσως προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων. Ο κλήρος αναγνώρισε το ίδιο του το πρόσωπο πίσω από την οξύτατη σάτιρα κατά της θρησκοληψίας και της υποκρισίας και —με την συμπαράσταση της βασιλομήτορος— δεν δίστασε με διάταγμα που εξέδωσε ο Αρχιεπίσκοπος των Παρισίων να απαγορεύσει ρητά στους πιστούς της Μητροπόλεώς του "...να διαβάσουν ή να ακούσουν να απαγγέλεται η εν λόγω κωμωδία είτε δημόσια, είτε ιδιωτικά, επι ποινή αφορισμού...".
Παρά τις αιτήσεις του προς τον Λουδοβίκο, τις περικοπές που έκανε στο έργο του και την προσωρινή αλλαγή του τίτλου, μεσολάβησαν πέντε χρόνια προσπαθειών, έντονων απογοητεύσεων και αφορισμών, ώσπου να επιτραπεί τελικά στον Μολιέρο να το παρουσιάσει (χωρίς περικοπές) στις 5 Φεβρουαρίου του 1669.

Τώρα στη θεατρική σκηνή
Ταρτούφος του Μολιέρου σε σκηνοθεσία Κωνσταντίνου Μάρκελλου.

Η ομάδα θεάτρου "This Famous Tiny Circus" παρουσιάζει το έργο σεβόμενη τον μύθο αλλά και το παρασκήνιο που υπάρχει πίσω από αυτόν: τη μάχη που έδωσε ο Μολιέρος με το εκκλησιαστικό κατεστημένο μέχρι να ξεφύγει από την λογοκρισία και να του επιτραπεί να παρουσιάζει το έργο ελεύθερα. Μέσα στην πάνινη κοιλιά ενός περιπλανώμενου θιάσου με Τελετάρχη το ίδιο το Πνεύμα του Μολιέρου, οκτώ σύγχρονοι "γελωτοποιοί" επαναπροσδιορίζουν τη θέση τους σε μια κοινωνία κατ’ επίφασιν προοδευτική και δίκαιη, όπου τα "πρωτότυπα", οι ζωντανοί Ταρτούφοι, έχουν ξεπεράσει κατά πολύ το αντίγραφό τους. Διαπραγματευόμενοι τις έννοιες "υποκρισία" ή "εξουσία" δεν φιλοσοφούν, αντιθέτως μεταφέρουν την σύγκρουση από το πεδίο των ιδεών στην αρένα της απτής καθημερινότητας και την μετουσιώνουν σε στέρεο υλικό μιας σκηνικής δράσης, η οποία ακροβατεί ανάμεσα στο κωμικό και το τραγικό.
Ποιός θριαμβεύει στο τέλος; Το "καλό"; Και ποιός συντρίβεται; Το "άδικο"; Ή μήπως η ίδια η ελπίδα για ελευθερία, για "μή-εξάρτηση" από καμιά μορφή εξουσίας; Αποτελεί άραγε για τον Οργκόν (και για τον Μολιέρο) λύση η διαμεσολάβηση και η απονομή δικαιοσύνης εκ μέρους του Βασιλιά υπέρ του(ς); Ή μήπως ένα άλλο αδιέξοδο;

Μετάφραση: Ανδρέας Στάικος
Δραματουργική επεξεργασία: Ανδρέας Στάικος, Κωνσταντίνος Μάρκελλος, Ελένη Στεργίου
Μουσική: Γιώργος Κασαβέτης
Σκηνικά-κοστούμια: Γεωργία Μπούρδα
Σχεδιασμός φωτισμών: Ελίζα Αλεξανδροπούλου
Επιμέλεια κίνησης-χορογραφίες: Χρυσηίς Λιατζιβίρη
Σύμβουλος δραματολογίου-θεατρολόγος: Βασιλική Δεμερτζή
Σχεδιασμός ήχου: Μανώλης Ανδρεάδης

Παίζουν: Ελένη Στεργίου, Κωνσταντίνος Δαλαμάγκας, Βασίλης Ψυλλάς, Δέσποινα Φούντα, Ράνια Φουρλάνου, Χριστίνα Μαριάνου, Μάριος Ράμμος, Κωνσταντίνος Μάρκελλος.

Θέατρο του Νέου Κόσμου (Αντισθένου 7 και Θαρύπου, Αθήνα, τηλ. 210 9212900)
Κάθε Σάββατο στις 18:30 και Κυριακή στις 21:30, έως 31 Μαΐου 2015
Εισιτήρια: 12, 10 (φοιτητικό), 8 (ανέργων), 5 (ατέλειες) 

Related Items ΘΕΑΤΡΙΚΗ ΠΕΡΙΟΔΟΣ 2014-2015 ΘΕΑΤΡΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ ΘΕΑΤΡΟ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΠΡΙΣΜΑ