ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Το έργο του Δημήτρη Μανιάτη "Ο ληστής", σε σκηνοθεσία Σταμάτη Κραουνάκη, παρουσιάζεται στη μικρή σκηνή του Θεάτρου Αθήναιον. Σε ένα ακαθόριστο χρονικά τοπίο, ο ληστής της παράστασης δεν είναι μόνο ένα παραβατικό —σύμφωνα με τις ισχύουσες δομές— πρόσωπο. Είναι ένας αντιφατικός, πολύσημος άνθρωπος με αγροτικό στακάτο λόγο, πάθη, ζήλιες, μίση, αγάπη. Μια φλεγόμενη φιγούρα που διηγείται την δική της ιστορία, την δική της εκδοχή της Ιστορίας, ένας αρνητής της τάξης που επικηρύχθηκε από τον κόσμο επειδή διατύπωσε τον δικό του. Με ένα παραληρηματικό φλας μπακ οι εικόνες μιας ακραίας ζωής στην ύπαιθρο και στα όρη, παρατάσσονται μπροστά μας από την αφήγηση του κοινωνικού ληστη. Παίζει ο Πασχάλης Τσαρούχας (από 8/5)
Η Ομάδα Art Vouveau παρουσιάζει στη Θεσσαλονίκη την πρώτη της θεατρική παράσταση με τίτλο: "Τα δεκανίκια ή πώς ξέμαθα να περπατώ", βασισμένη στο ομώνυμο ινδικό λαϊκό παραμύθι. Σε μια μακρινή πολιτεία η ζωή κυλά ήρεμη μέχρι την ημέρα που ανακοινώνεται μια εξωφρενική βασιλική διαταγή: "Όλοι υποχρεωτικά θα περπατούν με δεκανίκια!" Κι έτσι γίνεται. Ο καιρός περνάει και πλέον στην πολιτεία αυτή κάθε βήμα συνοδεύεται από τον μεταλλικό ήχο που κάνει το δεκανίκι, καθώς στηρίζει τα αδύναμα πόδια των υπάκουων ανθρώπων. Μια μέρα όμως, ο βασιλιάς πεθαίνει και μια απρόσμενη επίσκεψη δίνει στους πολίτες μία και μοναδική ευκαιρία να θυμηθούν όσα με τη βία έχουν ξεχάσει. Η Ομάδα Art Vouveau εργάζεται με άξονα τις τεχνικές αφήγησης του αμερικάνικου βωβού κινηματογράφου καθώς και της slapstick κωμωδίας. Έξι ηθοποιοί και ένας μουσικός αφηγούνται επί σκηνής το παραμύθι χωρίς τη χρήση λόγου. (Φαργκάνη, από 8/5)
Το Χοροθέατρο του Κρατικού Θεάτρου Βορείου Ελλάδος επιστρέφει έπειτα από δύο χρόνια καλλιτεχνικής σιωπής, με την παράσταση "ΤΑΝ", σε χορογραφία και σκηνοθεσία Κώστα Γεράρδου. Η παράσταση είναι ένα ταξίδι, μια αναζήτηση. Παρακολουθεί την αέναη πορεία της φυλής των ανθρώπων μέσα στον χρόνο. Ο πρώτος χτύπος, ο πρώτος ήχος, ο πρώτος χορός. Αυτή η αρχέγονη κατάσταση του σώματος που δονείτε και πάλλεται, του σώματος που "παθαίνει" (το πάσχων σώμα), που επικοινωνεί πέρα από την λογική του κόσμου των λέξεων στο παράλογο και στο άγνωστο του κόσμου του χορού. (Βασιλικό Θέατρο, 8-20/5)
Η Λίλλυ Μελεμέ αναλαμβάνει να μας ταξιδέψει στον κόσμο του "Θείου Βάνια", σε παραγωγή της Λυκόφως του Γιώργου Λυκιαρδόπουλου. Οι ήρωες του "Θείου Βάνια" θέλουν αλλά δεν μπορούν να ξεφύγουν από το τέλμα. Με τις απονενοημένες πράξεις τους, τις εύγλωττες σιωπές τους, τις έντονες εσωτερικές συγκρούσεις τους, οι άνθρωποι του Τσέχωφ ισορροπούν ανάμεσα στην ευτυχία και τη δυστυχία, το τραγικό και το γελοίο, την ελπίδα και την απελπισία, το φως και το σκοτάδι, ιδανικοί "πρωταγωνιστές" στο διαχρονικό τσίρκο της ανθρώπινης υπαρξιακής περιπέτειας. Στον θίασο ο Γιάννης Φέρτης, ο Στέλιος Μάινας, ο Γιάννης Βόγλης, η Έρση Μαλικένζου, η Μαρίνα Ψάλτη κ.α. (Αριστοτέλειον, από 13/5)
Οι "Ήρωες" της Ελένης Γκασούκα έρχονται στη Θεσσαλονίκη και στο Black Box. Πριγκίπισσες από τη Μόσχα, ναυαγοί, τηλεοπτικές ιερόδουλες, σαδομαζοχιστές και πολιτικοί κρατούμενοι, gay ηπειρώτες, ακολουθούν τα βήματα του tango χορεύοντας τσάμικο και τραγουδούν βαριά ποπ και ελαφριά ζεϊμπέκικα προσφέροντας στο κοινό υψηλή θετική ενέργεια. Μια μουσικοσατιρική ομάδα ευέλικτη και προπονημένη που στόχος της είναι η συγκίνηση και το αυθεντικό γέλιο. Η ίδια η ζωή... (από 13/5)
Η σαιξπηρική τραγωδία, "Βασιλιάς Ληρ", παρουσιάζεται σε σκηνοθεσία του σλοβένου Τομάζ Παντούρ, στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, με τον Γιώργο Κιμούλη στον ομώνυμο ρόλο. Πρόκειται για ένα αγωνιώδες, οδυνηρό ταξίδι του πνεύματος και του μυαλού, με επίκεντρο τον τραγικό ήρωα και περιβάλλον τις σκοτεινές δολοπλοκίες που εξυφαίνονται χάριν της εξουσίας την οποία παραδίδει ο γερασμένος βασιλιάς. Η παράσταση εστιάζει στην εγκατάλειψη, τη μοναξιά και την "εξ αποκαλύψεως" συνειδητοποίηση από τους ήρωες των απλών, όχι όμως και αυτονόητων, αξιών, όπως είναι η αγάπη και η ανθρώπινη φύση καθ' αυτή. (14, 15, 16/5)
ΑΘΗΝΑ
Το τελευταίο έργο του "Φεστιβάλ διαρκείας ελληνικού θεατρικού έργου 21ου αιώνα" στο Αγγέλων Βήμα είναι οι "Πόρτες" της Χρύσας Σπηλιώτη, που ανεβαίνει σε σκηνοθεσία Αυγουστίνου Ρεμούνδου. Κάποιοι έχουν φοβία με το ύψος, άλλοι με τα μικρόβια. Μια νεαρή γυναίκα πανικοβάλλεται όταν πρόκειται να περάσει από οποιαδήποτε πόρτα. Αναζητώντας λύση στο πρόβλημά της, υποχρεώνεται να διασχίσει αλλεπάλληλες πόρτες του παρελθόντος της. (από 4/5)
Το έργο του Γιάννη Σκαραγκά "Η εποχή του κυνηγιού" είναι μια κωμικοτραγική ιστορία για το σήμερα με ήρωες ανθρώπους που παραμιλούν πριν σταματήσουν να μιλούν για πάντα. Η Πηνελόπη Δέλτα μαθαίνει σε μια σύγχρονη γυναίκα να λέει ιστορίες για να τη βοηθήσει να ξεπεράσει τη θλίψη της. Σκηνοθετεί η Λίνα Ζαρκαδούλα και παίζουν η Αθηνά Μαξίμου και η Φωτεινή Μπαξεβάνη. (Θέατρο Ιλίσια, από 5/5)
Το Θέατρο Οδού Κεφαλληνίας παρουσιάζει στη Β' Σκηνή το έργο του Άντον Τσέχοφ, "Θάλαμος αρ. 6", σε σκηνοθεσία Γιολάντας Μαρκοπούλου. Με αφετηρία τα προσωπικά βιώματα του "γιατρού" Τσέχωφ και εργαλείο την πάντα διεισδυτική ματιά του, η νουβέλα ανατέμνει μια πραγματικότητα ζοφερή που λίγο απέχει από αυτήν των ψυχιατρείων του 20ου αιώνα. (από 6/5)
Στο Θέατρο 104 έρχεται η "Δεσποινίδα Τζούλια" του Στρίντμπεργκ, σε σκηνοθεσία Αλέξη Ρίγλη. 23 Ιουνίου 1888, Σουηδία, νύχτα παραμονής μεσοκαλόκαιρου, μιας από τις μεγαλύτερες γιορτές της χώρας. Ο αρραβώνας της έχει πρόσφατα διαλυθεί και η δεσποινίς Τζούλια, μια κόρη κόμη, αντί να πάει με τον πατέρα της επίσκεψη στους συγγενείς της, μένει σπίτι και περνάει τη νύχτα με τον Ζαν, έναν υπηρέτη, που έχει ερωτικό δεσμό με την Κριστίν, μια μαγείρισσα. (από 6/5)
Η Ομάδα Σημείο Μηδέν παρουσιάζει σε πρώτη παγκόσμια θεατρική απόδοση το δυστοπικό-φουτουριστικό μυθιστόρημα του Γιεβγκιένι Ζαμιάτιν "Εμείς", στον Νέο Χώρο του Θεάτρου Άττις, από 15 Μαΐου. Το έργο (γράφτηκε το 1921, εκδόθηκε το 1927) εξελίσσεται σε μελλοντικό χρόνο, περίπου 1500 χρόνια από σήμερα, ύστερα από έναν διακοσαετή παγκόσμιο πόλεμο. Στη διάρκεια του πολέμου μεγάλο μέρος του πληθυσμού αφανίζεται, χώρες καταστρέφονται και τα εναπομείναντα κράτη ενσωματώνονται σε μια ολοκληρωτική πολιτεία, το Μονοκράτος. Τον απόλυτο έλεγχο κατέχει ο Ευεργέτης, πρόδρομος του Οργουελικού "Μεγάλου Αδερφού", που συγκεντρώνει στο πρόσωπό του όλες τις μορφές εξουσίας. Σκηνοθετεί ο Σάββας Στρούμπος.
0 comments: