ΠΕΝΘΕΑΣ: Τι όφελος έχουν εκείνοι που πιστεύουν;
ΔΙΟΝΥΣΟΣ: Μεγάλο. Όμως δεν πρέπει να το ακούσεις
ΠΕΝΘΕΑΣ: Κίβδηλα είναι τα λόγια σου. Επίτηδες. Για να θέλω να ακούσω
ΔΙΟΝΥΣΟΣ: Τα όργια του Θεού εχθρεύονται την ασέβεια
ΠΕΝΘΕΑΣ: Λες ότι είδες καθαρά τον θεό. Πώς ήταν;
ΔΙΟΝΥΣΟΣ: Όπως ήθελε να είναι. Αυτό δεν το ώριζα εγώ
[...]
Ευριπίδης, Βάκχες, μτφρ. Γιώργος Χειμωνάς, Καστανιώτης, Αθήνα, 1985.
-.-.-.-.-.-.-.-
Πώς να είναι ο θεός, κανείς θνητός δεν το ορίζει.
Ποιες οι καθημερινές οι πράξεις του, ποιος καιρός να του αρέσει.
Όταν άραγε ακροβάτης σε διάφανες σταγόνες
κρέμεται από τα πράσινα φύλλα το πρωί;
όταν ζωγραφίζει με μόνο χρώμα στην παλέττα του
το μπρούσκο κόκκινο;
Έτσι ή αυτό είναι;
Πολλές φορές βυθίζεται ολόκληρος μέσα σε ένα βαρέλι με κόκκινο κρασί
και έπειτα ποζάρει στον ουρανό
το ηλιοβασίλεμα.
Μωβ το πέρασμά του.
Όπως θέλει να είναι, έτσι είναι ο θεός.
Κάποτε, τρυπώνει στον πυρήνα της γης και βυθίζεται στη λάβα του κέντρου.
Ρέει έπειτα μέσα από ηφαίστεια και παλεύει να φτάσει τον ήλιο.
Όμως.
Η αγαπημένη του μέρα είναι εκείνη που ξεκουράζεται ως νερό.
Θάλασσα, ποτάμι ή λίμνη.
Δάκρυα- σπαρτά, σε απέραντες εκτάσεις.
Ξεδένει τη σκέψη του να κολυμπά χωρίς γυρισμό.
Κουρνιάζει ανάμεσα σε πέτρες και είναι μόνο ο θυμός κάποιου θνητού που μπορεί να τον ταράξει,
ή η ελπίδα των παιδιών όταν πιάσουν να πετούν βότσαλα
στο παρόν τους.
ETABEL NIOPA
0 comments: