"Ίσως φτάνει μόνο αυτό,
μια ματιά σαν βροχή,
μια τελευταία προσευχή"
Παύλος Παυλίδης, "Μόνο αυτό"
Πίνακας: Lourry Legarde
-.-.-.-.-.-.-.-.-.
Πλήκτρα- στόματα τραγουδούν. Ιστορία χωρίς λόγια.
Δεν μιλώ.
Μόνο αυτό. Μόνο ακολουθώ τον ήχο. Πατώ πάνω στο κύμα.
Αφήνω την άμμο να μπλεχτεί στη γλώσσα της θάλασσας. Να διαλυθεί. Ξηρά στο νερό.
"Τι θα πει αυτό;" "Τι θα πει;" "Τι;"
Πέρα από τα λόγια. Πέρα πολύ. Είναι η θάλασσα το μαγικό χαλί που αποζητούσες να χαθείς.
Είναι η θάλασσα η πόλη με τα μη -στερεά σώματα.
Με τη μη- γεωμετρία.
Είσαι εσύ κάπου εκεί. Η φωνή σου παγιδευμένη ανάμεσα στα όστρακα, θησαυρός από στόματα πουλιών που ξεβράσανε αλήθεια στα χείλη νεφών του ουρανού.
Εσύ. Σούρουπο. Το σκοτεινό φως που γεμίζει τα πάντα. Ιδίως τη νύχτα που πύκνωσε άξαφνα. Αναπάντεχα.
Τότε που ποτέ δεν το περίμενες.
Τότε που ποτέ.
Τότε που.
κάποτε-
"Έχει ξαστεριά. Μην ξεχνάς την ξα-στεριά".
στεριά
σε λιμάνι.
ETABEL NIOPA
0 comments: