Συνέντευξη στην Αδαμαντία Ξηρίδου
─ Στους συντελεστές δεν αναφέρεται συγγραφέας, το κείμενο πώς προέκυψε;
Αντί της ιδιότητας του συγγραφέα προτίμησα να χρησιμοποιήσω τον όρο "σύλληψη" κι αυτό γιατί δεν πρόκειται μόνο για ένα κείμενο πρόζας, αλλά για έναν συνδυασμό πραγμάτων, όπου το κείμενο "παντρεύεται" με στοιχεία σωματικού θεάτρου και θεάτρου της επινόησης, αυτοσχεδιασμού και συμβολισμών, που όλα μαζί συνθέτουν μια ευρύτερη εικαστική σύλληψη. Ουσιαστικά θα έλεγα πως το κείμενο εξυπηρετεί την συνολική ιδέα και όχι το αντίστροφο.
Αντί της ιδιότητας του συγγραφέα προτίμησα να χρησιμοποιήσω τον όρο "σύλληψη" κι αυτό γιατί δεν πρόκειται μόνο για ένα κείμενο πρόζας, αλλά για έναν συνδυασμό πραγμάτων, όπου το κείμενο "παντρεύεται" με στοιχεία σωματικού θεάτρου και θεάτρου της επινόησης, αυτοσχεδιασμού και συμβολισμών, που όλα μαζί συνθέτουν μια ευρύτερη εικαστική σύλληψη. Ουσιαστικά θα έλεγα πως το κείμενο εξυπηρετεί την συνολική ιδέα και όχι το αντίστροφο.
─ Η δύναμη της θέλησης δεν είναι συνηθισμένο θέμα για θεατρικό, ποια ιδιαίτερη ανάγκη σάς οδήγησε να το επιλέξετε;
Δεν ξέρω κατά πόσο είναι συνηθισμένο θεατρικό θέμα, παρόλα αυτά είναι ένα θέμα που απασχολεί την φιλοσοφική και επιστημονική κοινότητα από καταβολής κόσμου, οπότε δεν θεωρώ σε καμία περίπτωση ότι πρωτοτυπώ. Σημασία έχει η οπτική γωνία από την οποία επιλέγεις να φωτίσεις ένα θέμα. Προσωπικά, με ιντρίγκαρε πολύ η σκέψη του να δημιουργήσω έναν ήρωα που θα μπορούσε εν δυνάμει να πράττει κατά βούληση, χωρίς να λαμβάνει υπόψην του κανέναν και τίποτα. Ας πούμε ότι ήταν μια ανάγκη για ονείρωξη μέσα στην άγρια πραγματικότητα.
─ Πολλά σύγχρονα έργα ασχολούνται την οικονομική κρίση, με ζητήματα δημοκρατίας, εσείς ενδιαφέρεστε την ανθρώπινη βούληση, μια επιλογή που διαφοροποιείται από παρόμοια εγχειρήματα;
Νομίζω πως είναι φύση αδύνατο να διαφοροποιηθεί κανείς από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, καθότι όλοι, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, είμαστε μέρος αυτής. Μπορεί με την πρώτη ματιά να μην διαφαίνεται κάποια άμεση σύνδεση με την ευρύτερη κατάσταση, αλλά θεωρώ πως σε μια εποχή που έχει καταστρατηγηθεί όσο ποτέ η ελεύθερη βούληση του ανθρώπου, το γεγονός ότι μας απασχολεί και συζητάμε γι’ αυτήν, αποτελεί από μόνο του μια πράξη επαναστατική.
─ Από την περιγραφή του κειμένου φαίνεται ότι δεν έχετε αφήσει κάποια εκδοχή της βούλησης αδιαπραγμάτευτη. Δίνετε μεγαλύτερο βάρος στο ψυχολογικό μέρος, στο κοινωνικό, σε κάτι άλλο;
Σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω πως έχω καλύψει την γκάμα ενός θέματος που είναι απίστευτα ευρύ και ατέρμονο. Νομίζω πως έχω προσπαθήσει να κάνω έναν συνδυασμό, δίνοντας το μεγαλύτερο βάρος στο κομμάτι των σχέσεων, είτε αυτές είναι διαπροσωπικές, είτε κοινωνικές.
─ Το κύριο ερώτημα που διατρέχει την παράσταση είναι το κατά πόσο τελικά είναι "ελεύθερη" η ελεύθερη βούληση. Περιορισμοί στο θέατρο, υπάρχουν;
Αν με ρωτάτε για την ισχύουσα κατάσταση στον χώρο του θεάτρου, προφανώς και υπάρχουν περιορισμοί. Το σημαντικό ωστόσο είναι το ποιος θέτει τον περιορισμό. Και σ’ αυτό θα έπρεπε να έχει λόγο μόνο ο ίδιος ο καλλιτέχνης.
Δεν ξέρω κατά πόσο είναι συνηθισμένο θεατρικό θέμα, παρόλα αυτά είναι ένα θέμα που απασχολεί την φιλοσοφική και επιστημονική κοινότητα από καταβολής κόσμου, οπότε δεν θεωρώ σε καμία περίπτωση ότι πρωτοτυπώ. Σημασία έχει η οπτική γωνία από την οποία επιλέγεις να φωτίσεις ένα θέμα. Προσωπικά, με ιντρίγκαρε πολύ η σκέψη του να δημιουργήσω έναν ήρωα που θα μπορούσε εν δυνάμει να πράττει κατά βούληση, χωρίς να λαμβάνει υπόψην του κανέναν και τίποτα. Ας πούμε ότι ήταν μια ανάγκη για ονείρωξη μέσα στην άγρια πραγματικότητα.
─ Πολλά σύγχρονα έργα ασχολούνται την οικονομική κρίση, με ζητήματα δημοκρατίας, εσείς ενδιαφέρεστε την ανθρώπινη βούληση, μια επιλογή που διαφοροποιείται από παρόμοια εγχειρήματα;
Νομίζω πως είναι φύση αδύνατο να διαφοροποιηθεί κανείς από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα, καθότι όλοι, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, είμαστε μέρος αυτής. Μπορεί με την πρώτη ματιά να μην διαφαίνεται κάποια άμεση σύνδεση με την ευρύτερη κατάσταση, αλλά θεωρώ πως σε μια εποχή που έχει καταστρατηγηθεί όσο ποτέ η ελεύθερη βούληση του ανθρώπου, το γεγονός ότι μας απασχολεί και συζητάμε γι’ αυτήν, αποτελεί από μόνο του μια πράξη επαναστατική.
─ Από την περιγραφή του κειμένου φαίνεται ότι δεν έχετε αφήσει κάποια εκδοχή της βούλησης αδιαπραγμάτευτη. Δίνετε μεγαλύτερο βάρος στο ψυχολογικό μέρος, στο κοινωνικό, σε κάτι άλλο;
Σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω πως έχω καλύψει την γκάμα ενός θέματος που είναι απίστευτα ευρύ και ατέρμονο. Νομίζω πως έχω προσπαθήσει να κάνω έναν συνδυασμό, δίνοντας το μεγαλύτερο βάρος στο κομμάτι των σχέσεων, είτε αυτές είναι διαπροσωπικές, είτε κοινωνικές.
─ Το κύριο ερώτημα που διατρέχει την παράσταση είναι το κατά πόσο τελικά είναι "ελεύθερη" η ελεύθερη βούληση. Περιορισμοί στο θέατρο, υπάρχουν;
Αν με ρωτάτε για την ισχύουσα κατάσταση στον χώρο του θεάτρου, προφανώς και υπάρχουν περιορισμοί. Το σημαντικό ωστόσο είναι το ποιος θέτει τον περιορισμό. Και σ’ αυτό θα έπρεπε να έχει λόγο μόνο ο ίδιος ο καλλιτέχνης.
ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ
"Αυτός που έκανε ό,τι ήθελε", σε σύλληψη και σκηνοθεσία Δήμητρας Τσάκου, από το "Κύκλωμα Τέχνης.
Σκηνικά-κοστούμια: Θάνος ΚαρώνηςΜουσική: Διαμαντής Αδαμαντίδης
Χορογραφίες-κίνηση: Δήμητρα Μαυρογένη
Φωτισμοί: Δήμητρα Αλουτζανίδου
Οργάνωση παραγωγής: Απόστολος Λιάπης
Φωτογραφίες: Τάσος Θώμογλου
Βίντεο Τρέιλερ: Δημήτρης Βαβάτσης, Δημήτρης Μουγκός.
Παίζουν: Γιάννης Δρόσος, Διονύσης Καραθανάσης, Πέτρος Μαλιάρας, Βάλια Μωραϊτοπούλου, Δήμητρα Σταματίου.
Παίζουν: Γιάννης Δρόσος, Διονύσης Καραθανάσης, Πέτρος Μαλιάρας, Βάλια Μωραϊτοπούλου, Δήμητρα Σταματίου.
Θέατρο Αυλαία (Κτήριο ΧΑΝΘ, είσοδος από Τσιμισκή, Θεσσαλονίκη, τηλ. 2310 237700)
Κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21:00, έως 15 Μαρτίου 2016
Εισιτήρια: 12 (κανονικό), 8 (φοιτητικό, ανέργων)
0 comments: